នៅក្នុងគម្ពីរធម្មបទដ្ឋកថា លោកបានបរិយាយទាក់ទងនឹងកាមនេះជាច្រើន តែក្នុងទីនេះមិនបានលើកយកកាមដ៏ពិស្តារនោះមកបរិយាយទេ គ្រាន់តែយកមកបញ្ជាក់បន្តិចថា រឿងកាមនេះមិនបានធ្វើឱ្យសត្វលោកស្កប់ស្កល់ឡើយ បើទោះជាដឹងថា កាមទាំងឡាយនោះ មានសុខតិច មានទុក្ខច្រើន, បណ្ឌិតអ្នកប្រាជ្ញលោកដឹងច្បាស់យ៉ាងនេះហើយ លោកមិនបានត្រេកអរក្នុងកាមទេ រមែងជាអ្នកត្រេកអរក្នុងធម៌ ជាគ្រឿងអស់ទៅនៃតណ្ហា ទើបបានសុខយូរអង្វែង ។
ទាក់ទងនឹងសេចក្តីនេះមនុស្សជាច្រើនត្រូវភ័យគំរាមហើយ តែងយកវត្ថុដទៃៗមាន ដើមជ្រៃ ភ្នំ វត្តអារាម ចេតិយជាទីពឹង តែត្រូវដឹងថា ទីពឹងបែបនេះ មិនមែនជាទីពឹងដ៏ក្សេមចាកទុក្ខទេ មិនមែនជាទីពឹងដ៏ឧត្តមទេ គឺមិនរួចស្រឡះចាកទុក្ខទាំងពួងឡើយ ។
តាមពិតទៅទីពឹងដ៏ក្សេមចាកទុក្ខនោះលុះណាតែបុគ្គលយកព្រះពុទ្ធ ព្រះធម៌ ព្រះសង្ឃ គុណមាតាបិតាជាទីពឹង ទីរលឹកឃើញច្បាស់នូវអរិយសច្ចទាំង៤គឺ ទុក្ខសច្ច១, សមុទយសច្ច១ និរោធសច្ច និងទុក្ខសច្ច១។ អរិយសច្ចនេះជាដំណើរទៅរករម្ងាប់ទុក្ខ, ដោយប្រាជ្ញាដ៏ប្រពៃនេះឯងជាទីពឹងដ៏ក្សេមជាទីពឹងដ៏ឧត្តម ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ