នៅក្នុងគម្ពីរ មួយជំហានម្តង លោកអ្នកប្រាជ្ញបានសរសេររៀបរាប់ថា ល្អជាគូនឹងអាក្រក់ ថ្ងៃជាគូនឹងយប់ ត្រូវជាគូនឹងខុស របស់ខ្ញុំជាគូនឹងរបស់អ្នក សរសើរជាគូនឹងការនិន្ទា សភាវៈទាំងអស់នេះ ជាគូនឹងគ្នាគ្មានទីបញ្ចប់ឡើយ វាបង្កើតគ្នាទៅវិញទៅមក ត្រឡប់ចុះត្រឡប់ឡើងជារឿយៗ ។
ថ្ងៃប្រែក្លាយទៅជាយប់ សេចក្តីស្លាប់ប្រែក្លាយ ទៅជាការកើតឡើងវិញ ស៊ុតប្រែក្លាយទៅជាមេមាន់ ហើយមេមាន់ប្រែក្លាយទៅជាស៊ុត ដូចគ្នាវាសនាល្អ និងវាសនាអាក្រក់ប្រព្រឹត្តទៅគ្មានទីបញ្ចប់ ។
សូមលើកនិទានមកអាងដូចតទៅ មានពេលមួយនោះ កសិករម្នាក់បាត់សេះញីរបស់គាត់ ។ នៅពេលសេះញីបាត់ មនុស្សក្នុងភូមិនាំគ្នានិយាយថា អ្នកឯងមានវាសនាអាក្រក់ណាស់ ។ លុះនៅថ្ងៃបន្ទាប់ ស្រាប់តែសេះញីនោះត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ថែមទាំងនាំសេះឈ្មោលដ៏ល្អមួយក្បាលមកជាមួយផង ឃើញបែបនេះអ្នកភូមិនាំគ្នាសរសើរថា ពិតជាមានសំណាងល្អណាស់។
យើងគប្បីពិចារណាមើលម្សិលមិញគេនិយាយថា វាសនាអាក្រក់ណាស់ តែថ្ងៃនេះបែរជាគេគិតថា មានសំណាងល្អណាស់ទៅវិញ។ ម្សិលមិញគេបាននាំគ្នានិយាយថា ខាត ប៉ុន្តែថ្ងៃនេះគេនាំគ្នានិយាយថា ចំណេញ តើមួយណាពិត? ចំណេញនិងខាតគឺជាពាក្យផ្ទុយនឹងគ្នា ។
នេះជារឿងនៃសភាវៈបដិបក្ខដែលតែងកើតឡើងជាធម្មតាគ្មានអ្វីដែលពិតឋិតថេរដូចសច្ចធម៌នោះទេ ហើយក៏ជារឿងរ៉ាវប្រចាំថ្ងៃរបស់អ្នកស្រុកតែងនាំគ្នាពោលជារឿយៗមក។ តែយើងត្រូវកំណត់ដឹងពីពាក្យសម្តីរបស់អ្នកស្រុកឱ្យប្រាកដថា តែងមានលក្ខណៈប្រែប្រួលជាធម្មតាគឺប្រែប្រួលទៅតាមសភាពការណ៍ជាក់ស្តែង ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ