ទ្រឹស្តីព្រះពុទ្ធសាសនាដ៏ច្រើនលើសលប់ឱ្យពិចារណាពីរឿងទុក្ខ កុំហោះហើរភ្លើតភ្លើនភ្លេចសេចក្តីទុក្ខឱ្យសោះ។ ដូចនៅក្នុងសាមញ្ញលក្ខណធម៌ឬត្រៃលោកទាំង៣ លោកឱ្យពិចារណាអនិច្ចំ កាយយើងនេះមានសភាពមិនទៀងទាត់ មិនឋិតថេរ ប្រែប្រួលគ្រប់ដង្ហើមចេញចូល, ទុក្ខំ មានសភាពជាទុក្ខ លំបាកសព្វបែបយ៉ាង…
ទ្រឹស្តីព្រះពុទ្ធសាសនាដ៏ច្រើនលើសលប់ឱ្យពិចារណាពីរឿងទុក្ខ កុំហោះហើរភ្លើតភ្លើនភ្លេចសេចក្តីទុក្ខឱ្យសោះ។ ដូចនៅក្នុងសាមញ្ញលក្ខណធម៌ឬត្រៃលោកទាំង៣ លោកឱ្យពិចារណាអនិច្ចំ កាយយើងនេះមានសភាពមិនទៀងទាត់ មិនឋិតថេរ ប្រែប្រួលគ្រប់ដង្ហើមចេញចូល, ទុក្ខំ មានសភាពជាទុក្ខ លំបាកសព្វបែបយ៉ាង ទោះជាបានសុខខ្លះក៏សុខនោះមានត្រឹមតែមួយខណៈ ឬមួយភ្លែតតែប៉ុណ្ណោះ រួចចូលរឿងទុក្ខវិញដដែល, អនត្តា មានសភាពមិនមែនជារបស់ខ្លួន មិនបាច់និយាយទៅថ្វីនឹងរបស់ដែលនៅក្រៅខ្លួន សូម្បីតែខ្លួនប្រាណនេះក៏មិនស្តាប់បង្គាប់យើងដែរ មិនលុះក្នុងអំណាចនៃចិត្តយើងឡើយ។ ព្រោះហេតុនោះទើបព្រះពុទ្ធបរមគ្រូលោកឱ្យពិចារណាធម៌៧ប្រការនេះគឺៈ
១-អនិច្ចសញ្ញា សេចក្តីសម្គាល់ថា មិនទៀង មិនឋិតថេរ មិនយូរអង្វែង
២-អនត្តសញ្ញា សេចក្តីសម្គាល់ថា មិនមែនខ្លួនប្រាណ មិនមែនជារបស់ខ្លួន
៣-អសុភសញ្ញា សេចក្តីសម្គាល់ថា ខ្លួនប្រាណយើងនេះមិនល្អ ជារបស់បដិកូល វត្ថុសម្អុយ
៤-អាទីនវសញ្ញា សេចក្តីសម្គាល់ថា មិនមែនជាទោសរបស់ខ្លួន ជាទោសរបស់វដ្តៈ
៥-បហានសញ្ញា សេចក្តីសម្គាល់ក្នុងការលះដោយប្រការផ្សេងៗ
៦-វិរាគសញ្ញា សេចក្តីសម្គាល់ក្នុងធម៌ប្រាសចាករាគៈ ទោសៈ មោហៈពីចិត្តសន្តាន
៧-និរោធសញ្ញា សេចក្តីសម្គាល់ក្នុងធម៌ជាទីរលត់នៃទុក្ខទាំងពួងក្នុងលោក ។
មាតិកាធម៌ទាំង៧ចំណុចនេះគឺបរិស័ទទាំង៤ពួក ភិក្ខុ សាមណេរ ឧបាសក ឧបាសិកា គប្បីពិចារណាឱ្យបានរឿយៗ ដើម្បីញុំាងកិលេសឱ្យស្តើងចុះ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ