ខេត្តប៉ៃលិន ៖ ប្រជាពលរដ្ឋនៅខេត្តប៉ៃលិនបច្ចុប្បន្ននេះបាននាំគ្នាដាំដំណាំស្ទើរគ្រប់ប្រភេទដូចជា ពោតក្រហម ដំឡូងមី តាង៉ែន ហៅមៀនប៉ៃលិន និងកៅស៊ូជាដើម ដែលសុទ្ធសឹងជាដំណាំសក្ដានុពលបម្រើឲ្យការនាំចេញ ។…
ខេត្តប៉ៃលិន ៖ ប្រជាពលរដ្ឋនៅខេត្តប៉ៃលិនបច្ចុប្បន្ននេះបាននាំគ្នាដាំដំណាំស្ទើរគ្រប់ប្រភេទដូចជា ពោតក្រហម ដំឡូងមី តាង៉ែន ហៅមៀនប៉ៃលិន និងកៅស៊ូជាដើម ដែលសុទ្ធសឹងជាដំណាំសក្ដានុពលបម្រើឲ្យការនាំចេញ ។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី កសិករដែលដាំកៅស៊ូ បាននិយាយថា « គ្មានដំណាំអ្វីល្អជាងដំណាំកៅស៊ូនោះទេ ហើយប្រសិនបើយើងថែទាំដូចដំណាំផ្សេងៗនោះ វាកាន់តែទទួលបានទិន្នផលខ្ពស់ថែមទៀត »។
លោក ប៊ុន លី កសិកររូបនេះបានឱ្យដឹងថា លោកបានដាំដើមកៅស៊ូលើផ្ទៃដីទំហំ៣៥ហិកតានៅសង្កាត់អូរតាវ៉ៅ ក្រុងប៉ៃលិន និងអាចប្រមូលផលបានជាង២០ហិកតាអស់រយ:ពេល៥ឆ្នាំមកហើយ ដោយក្នុង១ឆ្នាំ អាចចៀរជ័របានជាង១០០តោន ហើយបច្ចុប្បន្ននេះ ឈ្មួញទិញក្នុង១គីឡូក្រាមតម្លៃ២០បាត ស្មើនឹង២.០០០រៀល ។
លោកបានកត់សម្គាល់ថា ៖« ចំពោះតម្លៃកៅស៊ូវាឡើងចុះទៅតាមទីផ្សារអន្តរជាតិ ។ កាលពីប៉ុន្មានឆ្នាំមុន ឈ្មួញបានទិញជ័រកៅស៊ូក្នុង១គីឡូក្រាម ថ្លៃរហូតដល់១ម៉ឺនរៀល ក្រោយមកបានធ្លាក់ចុះដល់ជាង១០បាតប៉ុណ្ណោះក្នុង១គីឡូក្រាម ហើយនៅចុងឆ្នាំ២០១៦បានហក់ឡើងបន្ដិច តែក៏ធ្លាក់ទៅវិញ ។ អីចឹង ទីផ្សារវាអាស្រ័យលើតម្រូវការកៅស៊ូរបស់ពិភពលោក ។ ទោះបីយ៉ាងណាក៏ដោយ វាគ្មានអ្វីល្អជាងដំណាំកៅស៊ូនោះទេ បើសិនជាយើងថែទាំដូចដំណាំតាង៉ែន នោះនឹងប្រមូលផលបានច្រើន »។
លោកបន្ដថា ៖« ទោះបីជាទីផ្សារមិនទៀង តែបន្ទាប់ពីប្រមូលផលរួច ទូទាត់់ថ្លៃកម្មករហើយ ក្នុង១ខែ ខ្ញុំនៅសល់ប្រាក់ចំនួន៥.០០០ដុល្លារដែរ ហើយបើសិនយើងមើលថែដាក់ថ្នាំ ដាក់ជី ស្រោចទឹកដូចដំណាំផ្សេងៗនោះ កៅស៊ូនឹងផ្ដល់ជ័រកាន់តែច្រើន អាចប្រមូលលក់បានប្រាក់កាន់តែច្រើនថែមទៀត » ។
លោកក៏សំណូមពរឱ្យប្រជាពលរដ្ឋក្នុងខេត្តងាកមកដាំដំណាំកៅស៊ូឱ្យបានច្រើន ចៀសបវាងនាំគ្នាសម្រុកដាំតែដំណាំពោត ដំឡូងមី ឬតាង៉ែនច្រើនពេក នាំឲ្យជន់ទីផ្សារលើតម្រូវការ និងតម្លៃថោក ។ ចំណែកផលចំណេញបានតែទៅលើឈ្មួញកណ្តាលប៉ុណ្ណោះ។
ប្រធានមន្ទីរកសិកម្មខេត្តប៉ៃលិន លោក សាយ សុផាត បានឱ្យដឹងថា ប្រជាពលរដ្ឋក្នុងខេត្តប៉ៃលិន ដាំដំណាំកៅស៊ូបានជាង១.៥០០ហិកតាហើយរហូតមកដល់ពេលនេះ ។ ចំណែកតម្លៃជ័រកៅស៊ូ មានការឡើងថ្លៃបន្តិចវិញ ដោយឈ្មួញទិញក្នុង១គីឡូក្រាមតម្លៃ២០បាត ។ រីឯទិន្នផលក៏មានការកើនឡើងដែរ ព្រោះមានភ្លៀងធ្លាក់ជោកជាំជាប់ជាប្រចាំ ។
កម្ពុជាបាននិងកំពុងត្រឡប់មកជាអ្នកដើរតួដ៏សំខាន់នៅអាស៊ីអាគ្នេយ៍សម្រាប់វិស័យកៅស៊ូ។ ដូច្នេះ កសិករខ្នាតតូចនៅកម្ពុជា ការដាំដុះកៅស៊ូមានន័យថា ប្រាក់ចំណូលមានស្ថិរភាព ហើយកម្ពុជាត្រូវការហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធបន្ថែមទៀត ។
អគ្គនាយកក្រុមហ៊ុនសុកហ្វីនកម្ពុជា លោក ចេហ្វ បូដ (Jef Boedt) ដែលជាអ្នកវិនិយោគដំណាំកៅស៊ូដ៏ធំមួយនៅខេត្តមណ្ឌលគិរី បានលើកឡើងថា អាជីវកម្មកៅស៊ូ ជាការវិនិយោគរយៈពេលវែង បើទោះជាកៅស៊ូអាចបង្កើតប្រាក់ចំណូលរយៈពេលយូរ និងមានស្ថិរភាពសម្រាប់អ្នកផលិតក៏ដោយ ក៏ដើមកៅស៊ូយ៉ាងហោចណាស់មានអាយុកាលពី៥ឆ្នាំឡើង បន្ទាប់ពីដាំ ទើបអាចផលិតជ័របាន។ ដូច្នេះ តម្លៃក្នុងអន្តរកាលនោះ វាអាចនឹងប្រែប្រួល ។ ប៉ុន្ដែបើទោះយ៉ាងនេះក្ដី កំណើនទីផ្សារកៅស៊ូបច្ចុប្បន្ន នឹងជួយគាំទ្រដល់អ្នកផលិតតូចៗបន្ដការវិនិយោគ និងបង្ការពួកគេពីការកាប់ដើមកៅស៊ូចោល ។
ទីប្រឹក្សាសេដ្ឋកិច្ច និងអភិវឌ្ឍន៍នៃក្រុមហ៊ុន Emerging Marketing Consulting លោក ង៉ែត ជូ យល់ឃើញថា វិស័យមួយនេះនឹងប្រសើរឡើង បើទោះបីជាមានពេលខ្លះធ្លាក់ចុះក៏ដោយ តែជារួម គឺត្រូវតែកើនឡើង ។
លោកថ្លែងថា ៖« ខ្ញុំក៏យល់ឃើញដូច្នេះដែរ គ្រាន់តែថា ឆ្នាំខ្លះវាធ្លាក់ថ្លៃក្នុងរយៈពេលខ្លី ដោយសារតែការផ្គត់ផ្គង់លើសតម្រូវការជាដើម ប៉ុន្ដែជារួម និន្នាការទីផ្សារកៅស៊ូ វាត្រូវតែឡើងថ្លៃ ដោយផ្អែកលើការរីកចម្រើននៃឧស្សាហកម្មមួយចំនួនដែលមានតម្រូវការកៅស៊ូជាចាំបាច់ដូចជា ឧស្សាហកម្មយានយន្ដ និងឧស្សាហកម្មផ្សេងៗទៀត » ។
ទោះយ៉ាងនេះក្ដី បើតាមលោកអគ្គនាយកក្រុមហ៊ុនសុកហ្វីនកម្ពុជា ក៏មានឧបសគ្គជាច្រើនដែលអាចជះឥទ្ធិពលដល់វិស័យកៅស៊ូ ដូចជា ៖
១-ពន្ធនាំចេញកៅស៊ូ គឺជាក្ដីកង្វល់ដ៏ធំមួយសម្រាប់អ្នកដាំកៅស៊ូនៅកម្ពុជា ពិសេសស្របពេលដែលកំពុងប្រឈមនឹងទីផ្សារតម្លៃទាប ដូចដែលយើងកំពុងជួបប្រទះនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ។ ការប្រកួតប្រជែងជាមួយប្រទេសផលិតជិតខាងដែលមិនមានបង់ពន្ធជូនរដ្ឋ កំពុងក្លាយជារឿងដ៏ពិបាកមួយ ។
២-កសិករមិនទទួលបានតម្លៃសមរម្យ និងព័ត៌មានពីទីផ្សារគ្រប់គ្រាន់។ ដោយឡែក កសិករខ្នាតតូច គឺជាអ្នកដែលត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ ហើយជាពិសេស ងាយរងគ្រោះដោយសារការប្រែប្រួលនៃតម្លៃ ។ ព័ត៌មានពីតម្លៃ គឺជារឿងដែលគួរបារម្ភ និងជារឿយៗកើតចេញពីអ្នកទិញដែលមានចំណាប់អារម្មណ៍នឹងតម្លៃទាប។ បន្ថែមលើសនេះ ចំណេះដឹងមានកម្រិតរបស់អ្នកទិញ និងអំណាចចរចានៅទាប រវងាង(អ្នកប្រមូល និងអ្នកជំនួញ) អាចរុញឲ្យតម្លៃលក់ធ្លាក់ចុះ ។
៣-កសិករភាគច្រើនមិនមានដើមទុនគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការជួលកម្មករដើម្បីចៀរជ័រកៅស៊ូរបស់ពួកគេ ។ កម្លាំងពលកម្មភាគច្រើនមិនមានបទពិសោធន៍ និងងាយចាកចេញ ប្រសិនបើពួកគេទទួលបានតម្លៃប្រសើរនៅកន្លែងផ្សេង ។
៤-ការទទួលបានព័ត៌មានក៏ជារឿងសំខាន់មួយដែរសម្រាប់ទីផ្សារអន្តរជាតិ ។ មានការខ្វះចន្លោះនៃសមត្ថភាពតាមដានផលិតផល ពិសេសពីកសិករខ្នាតតូច ។ ប្រសិនបើមានលក្ខណៈងាយស្រួលក្នុងការទទួលបានព័ត៌មាននេះ នឹងជួយធានាពីគុណភាព និងនិរន្ដរភាពនៃផលិតផល ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ