ខេត្តស្ទឹងត្រែង ៖ អ្នកទេសចរ និងប្រជាពលរដ្ឋនៅក្នុងខេត្តស្ទឹងត្រែង មានជំនឿទៅលើរូបសំណាកព្រះគោ ស្ថិតនៅភូមិថាឡាបរិវ៉ាត់ ឃុំថាឡាបរិវ៉ាត់ ស្រុកថាឡាបរិវ៉ាត់ ថាមានបារមីជួយឲ្យសុខសប្បាយ ។ អ្នក ទេសចរអាចធ្វើដំណើរទៅដល់រមណីយដ្ឋានប្រវត្តិសាស្ត្រ និងវប្បធម៌នោះ តាមផ្លូវជាតិលេខ៩ រួចចូលទៅតាមផ្លូវក្រួសក្រហម កាត់សាលាស្រុកថាឡាបរិវ៉ាត់ ប្រមាណជា៣គីឡូម៉ែត្រ ។ ប្រាសាទនោះ នៅទីទួលគេហៅថា ប្រាសាទស្រី ឬប្រាសាទព្រះគោ ។បើទោះបីសម័យទំនើបពោរពេញ ដោយ បច្ចេកវិទ្យា និងវិទ្យា សាស្ត្រយ៉ាងណាក្តី ក៏របត់គំនិតនៃការជឿជាក់លើវត្តុស័ក្តិសិទ្ធិរបស់ ប្រជាជនខ្មែរបន្តមាន គឺមិនទាន់សាបរលាប អស់ទេ ជាពិសេសការបន់ស្រន់ ។
តាមជំនឿ តៗគ្នាថា ជនជាតិខ្មែរមិនថា ពីទីជិត ឬឆ្ងាយទេតែងតែចូលបន់ស្រន់ សុំ សេចក្តីសុខដល់ក្រុមគ្រួសារ ឬបន់សុំឲ្យមានកូន ។ អ្វីជាតង្វាយថ្វាយដល់រូបសំណាកព្រះគោនោះគឺ មានស្មៅ ផ្លែចេក និងផ្លែឈើនានា រួចអុជធូបបែបន់ តាមអ្វីដែលប្រាថ្នា ។ អ្នកខ្លះទៀតក្រោយពីបន់រួច យកទឹកស្រោចលើព្រះកេស ព្រះកាយរូបសំណាកព្រះគោ ហើយត្រងយកទឹកស្រោចលុបលាងមុខ ឬផឹក ដោយមានជំនឿថា ជួយរំដោះគ្រោះភ័យ និងជាពីជំងឺ ផ្សេងៗ ។
តាម ចាស់ៗបានតំណាលថា សម័យបុរាណ ព្រះគោមានមហិទ្ធិរឹទ្ធិខ្លាំងក្លា អាចហោះហើរបាន ជាអ្នកយក អាសាដល់ប្រជាពលរដ្ឋតាមបំណងប្រាថ្នា តែទោះបីព្រះអង្គជួយសត្វលោកយ៉ាងណាក្តី ប្រជាពលរដ្ឋមិនដែលធ្វើបុណ្យ រំលឹកគុណ ដល់ព្រះអង្គឡើយ ។ មានសម័យមួយប្រជាពលរដ្ឋទូទាំងស្រុកកើតក្តីក្តៅ ក្រហាយ ឈឺថ្កាត់ និងស្លាប់ជាបន្តបន្ទាប់ ខណៈនោះប្រជាពលរដ្ឋបានបន់ស្រន់ ស្រាប់តែបារមីព្រះគោ ចូលរូបសណ្ឋិតលើជីដូនម្នាក់ ។ បារមីព្រះគោបានប្រាប់ហេតុផលថា៖ ត្រូវតែធ្វើបុណ្យព្រះគោដើម្បីឧទ្ទិសកុសល ថ្វាយព្រះអវតារបស់ព្រះគោ និងឧទ្ទិសថ្វាយចំពោះព្រលឹង បុព្វបុរសវីរក្សត្រ ដែលបានកសាងប្រាសាទ ឱ្យបាន៧យប់៧ថ្ងៃ ជារៀងរាល់ឆ្នាំក្នុងថ្ងៃ១៥ កើត ខែ ផល្គុន ទើបប្រជាពលរដ្ឋក្នុងស្រុកថាឡាបរិវ៉ាត់ទាំងមូលបានសេចក្តីរុងរឿង វៀរចាកការឈឺថ្កាត់ និងរោគកាចសហាវ ផ្សេងៗ ។
ចាប់ពីពេលនោះមកការធ្វើបុណ្យប្រាសាទ ឬបុណ្យព្រះគោ ក្លាយជាប្រពៃណីមួយរបស់ប្រជាពលរដ្ឋស្រុកថាឡាបរិវ៉ាត់ ។លោកអាចារ្យឈ្មោះអាំ ដង អាយុ៧២ឆ្នាំ រស់នៅភូមិថាឡាបរិវ៉ាត់ ស្រុកថាឡាបរិវ៉ាត់ មានប្រសាសន៍កាលពីពេល ថ្មីៗកន្លងមកថា៖ «គឺគេធ្វើជារៀងរាល់ឆ្នាំដើម្បីរំលឹកគុណឫទ្ធិអំណាចព្រះគោ ផ្តល់នូវសេចក្តីសុខដល់ប្រជាពលរដ្ឋនៅស្រុកថាឡាបរិវ៉ាត់ ហើយក្លាយជាប្រពៃណីទំនៀមទម្លាប់រហូតដល់បច្ចុប្បន្ននេះ»។លោកអាចារ្យអាំ ដង បញ្ជាក់ថាកាលពីដើមគេតាំងបុណ្យព្រះគោនៅខែផល្គុន តែដោយ សារប្រជាពលរដ្ឋមានភាពមមាញឹកនឹងការងារ ស្រែចម្ការ មិនសូវមានអ្នកចូលរួមក្នុងពិធី ទើបមានការមូលមតិគ្នាលើកយកខែចេត្រ ជាថ្ងៃបុណ្យព្រះគោវិញ ។ ម្យ៉ាងទៀតពិធីបុណ្យព្រះគោនេះធ្វើនៅក្នុងខែចេត្រ ក៏ពិតមែនតែមិនឱ្យផុតពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំប្រពៃណីខ្មែរទេ ។
លោកតាអាំ ដង រៀបរាប់បន្តថា មូលហេតុដែលប្រជាពលរដ្ឋមូលមតិគ្នាបុណ្យធ្វើមុនពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំ ឬថ្ងៃចូលឆ្នាំខ្មែរ គេមានជំនឿថា បារមីរបស់ព្រះគោស័ក្តិសិទ្ធិជាងអាចជួយឱ្យមនុស្សជាពីជំងឺ និងទទួលបានសេចក្តីសុខ តែបើប្រារព្វពិធីនេះក្រោយរដូវចូលឆ្នាំខ្មែរ គឺមិនសូវជាស័ក្តិសិទ្ធិប៉ុន្មានទេ ។ មួយវិញទៀតការប្រារព្ធពិធីបុណ្យព្រះគោក្រោយរដូវចូលឆ្នាំប្រពៃណីខ្មែរ ប្រជាពលរដ្ឋមិនសូវជួបជុំគ្នាឡើយ ព្រោះពួកគាត់ត្រឡប់ទៅធ្វើស្រែចម្ការអស់ ។
តាមសៀវភៅរបស់មន្ទីរវប្បធម៌ និងវិចិត្រសិល្បៈបោះពុម្ភឆ្នាំ២០០៦បានសរសេរថា ប្រាសាទព្រះគោស្ថិតនៅឃុំថាឡាបរិវ៉ាត់ ស្រុកថាឡាបរិវ៉ាត់ នៅត្រើយខាងលិចទន្លេមេគង្គ មានចម្ងាយពីច្រាំងទន្លេប្រមាណ៥០០ម៉ែត្រ ។ ប្រាសាទនេះកសាងឡើងចន្លោះសតវត្សទី៦ ដល់សតវត្សទី៨ ប្រហែលស្ថាបនា ក្នុងរជ្ជកាលព្រះបាទជ័យវ័រ្មនទី១ ដើម្បីឧទ្ទិសថ្វាយព្រហ្មញ្ញសាសនា ដោយសាងសង់លើដីទួលខ្ពស់បែរមុខទៅទិសខាងកើត នៅពីមុខមានរូបសំណាកព្រះគោ យ៉ាងធំលើសគេនៅប្រទេសកម្ពុជា សាងសង់អំពីថ្មភក់ ។ កាលពីដើមមានបល្ល័ង្កតម្កល់ព្រះគោ តែសព្វថ្ងៃនេះបល្ល័ង្កបានស្រុតចុះអស់ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ