អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រដែលបានពិនិត្យពីទិន្នន័យជាប់ទាក់ទងនឹងការមានដុំសាច់សុដន់នៅក្នុងសត្វទៅនឹងផ្សែងរថយន្ត សារធាតុដើម្បីលាងថ្នាំពណ៌លាបផ្ទះ សារធាតុសម្រាប់សម្លាប់មេរោគ និងសារធាតុដែលគេប្រើជាញឹកញាប់ក្នុងជីវភាពរសនៅផ្សេងទៀត ។ បើប្រៀបធៀបវាទៅនឹងទិន្នន័យ ដែលបានមកពីមនុស្ស គឺនៅមានកម្រិតនៅឡើយ តែនេះជាមូលហេតុមួយដែលធ្វើឲ្យមានការព្រួយបារម្ភមួយផងដែរ ។…
អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រដែលបានពិនិត្យពីទិន្នន័យជាប់ទាក់ទងនឹងការមានដុំសាច់សុដន់នៅក្នុងសត្វទៅនឹងផ្សែងរថយន្ត សារធាតុដើម្បីលាងថ្នាំពណ៌លាបផ្ទះ សារធាតុសម្រាប់សម្លាប់មេរោគ និងសារធាតុដែលគេប្រើជាញឹកញាប់ក្នុងជីវភាពរសនៅផ្សេងទៀត ។
បើប្រៀបធៀបវាទៅនឹងទិន្នន័យ ដែលបានមកពីមនុស្ស គឺនៅមានកម្រិតនៅឡើយ តែនេះជាមូលហេតុមួយដែលធ្វើឲ្យមានការព្រួយបារម្ភមួយផងដែរ ។ ការស្រាវជ្រាវ ថ្មីៗកន្លងមកផ្តល់ពន្លឺមួយ ដែលថាមានមូលហេតុដែលមិនមែនមកពីជំងឺតពូជ (nongenetic) អាចធ្វើឲ្យមានជំងឺមហារីកសុដន់ដែលទាំងនោះ គឺមកពីសារធាតុគីមី ដែលយើងប្រើប្រាស់រៀងរាល់ថ្ងៃ ។
អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រនៃ Silent Spring Institute និង Harvard School of Public Healthដែលស្រាវជ្រាវស៊ីជម្រៅលើទិន្នន័យអេពីដេម៉ាញ៉ូឡូស៊ី បានពិនិត្យលើសារធាតុគីមីដែលមានការទាក់ទងទៅនឹងដុំសាច់សុដន់នៅលើសត្វ ហើយបន្ទាប់មកប្រៀបធៀបការរកឃើញរបស់ពួកគេទៅនឹងទិន្នន័យដែលមានស្រាប់ សម្រាប់មនុស្សដែលនៅមានដែនកំណត់នៅឡើយ ។
ក្រុមអ្នកសិក្សាបានបោះពុម្ភផ្សាយការស្រាវជ្រាវរបស់ពួកគេនៅក្នុងទិនានុប្បវត្តិEnvironmental Health Perspectives បានកំណត់អត្តសញ្ញាណនៃសារធាតុគីមីចំនួន១៧ក្រុម ដែលពួកគេនិយាយថា គឺជាបុព្វហេតុដែលនាំឲ្យមានការព្រួយបារម្ភនេះ ។
សារធាតុគីមីដែលយើងប្រើជារៀងរាល់ថ្ងៃទាំងនេះរួមមានសារធាតុដែលរកឃើញនៅក្នុងផ្សែងរថយន្ត សារធាតុដែលគេប្រើដើម្បីកុំឲ្យគ្រឿងសង្ហារិម កម្រាល និងពូកឆាប់ប្រឡាក់ ឬងាយឆេះសារធាតុសម្រប់លាងសំអាតថ្នាំលាបជញ្ជាំង និងថ្នាំដែលគេប្រើដើម្បីសម្លាប់មេរោគដាក់ក្នុងទឹកផឹកជាដើម ។
ការសិក្សានេះក៏បានរកឃើញសារធាតុគីមីដែលបានបង្កើតឡើងដោយចំហេះឥន្ធនៈ (benzene និងbutadiene ) ដែលមនុស្សត្រូវបានប៉ះពាល់ទៅនឹងសារធាតុទាំងនេះពីប្រេងសាំង ផ្សែងបារី និងអាហារឆេះខ្លោចជាដើម ។ ការស្រាវជ្រាវបន្ថែម គឺចាំបាច់មុនសន្និដ្ឋានពីមូលហេតុ និងផលប៉ះពាល់ដែលទាក់ទងរវាងសារធាតុគីមីទាំងនេះ និងជំងឺមហារីកសុដន់ ប៉ុន្តែអ្នកនិពន្ធបានជំរុញទាំងបុរស និងទាំងស្ត្រីយកចិត្តទុកដាក់នៅក្នុងពេលនេះ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ