ជាការពិតណាស់ការផ្តាច់ដោះទារកជាកត្តាមួយដែលមិនអាចជៀសផុតទេ ប៉ុន្តែទោះបីជាយ៉ាងណាក្តីមាតាគ្រប់រូបពេលផ្តាច់ដោះទារក គឺត្រូវតែពិចារណាឱ្យបានត្រឹមត្រូវ ជាពិសេសនោះគឺការជ្រើសរើសម្សៅទឹកដោះគោយកទៅជំនួសទឹកដោះនេះតែម្តង។
ជាការពិតណាស់ការផ្តាច់ដោះទារកជាកត្តាមួយដែលមិនអាចជៀសផុតទេ ប៉ុន្តែទោះបីជាយ៉ាងណាក្តីមាតាគ្រប់រូបពេលផ្តាច់ដោះទារក គឺត្រូវតែពិចារណាឱ្យបានត្រឹមត្រូវ ជាពិសេសនោះគឺការជ្រើសរើសម្សៅទឹកដោះគោយកទៅជំនួសទឹកដោះនេះតែម្តង។
លោកវេជ្ជបណ្ឌិតហុង សុខឃាង ឯកទេសផ្នែកជំងឺកុមារនៃមន្ទីរពេទ្យកុមារជាតិប្រាប់កោះសន្តិភាពឱ្យដឹងថា ជាការពិតណាស់ការបំបៅដោះ និងផ្តាច់ដោះគឺតែងតែមានពេលវេលាកំណត់ត្រឹមត្រូវ មិនមែនចេះតែបំបៅ ឬក៏ផ្តាច់ទៅតាមការនឹកឃើញទេ ។ រយៈពេលនៃការបំបៅដោះទារកនេះ អាស្រ័យទៅលើសមត្ថភាព និងភាពទំនេរបស់ម្តាយផងដែរ ។
លោកអ្នកជាឪពុកម្តាយត្រូវចងចាំថា ការបំបៅដោះកូនដោយទឹកដោះម្តាយគឺមានសារប្រយោជន៍បំផុតសម្រាប់ទារក ទោះបីជាការបំបៅដោយទឹកដោះម្តាយមានរយៈពេលខ្លីក៏ដោយ ។ ការបំបៅដោះតែមួយមុខសុទ្ធ គឺគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់រយៈពេល៦ខែដំបូង ។ បន្ទាប់ពី៦ខែ មាតាបិតាគ្រប់រូបមានបញ្ចូលបន្ថែមនូវអាហារផ្សេងៗដោយរក្សាទុកការបំបៅដោះតែ២ ឬ ៣ដងប៉ុណ្ណោះក្នុងមួយថ្ងៃ ប៉ុន្តែគ្មានផលប៉ះពាល់អ្វីឡើយ ប្រសិនបើម្តាយមានបំណងក្នុងការបន្តការបំបៅដោះឱ្យបានយូរជាងនេះ ។
ចំណែកឯវិធីផ្តាច់ដោះទារកវិញនោះ គឺត្រូវផ្តល់នៅក្នុងអំឡុងពេលមួយដែលមានលក្ខណៈធម្មជាតិ និងមិនអាចជៀសវាងបានក្នុងពេលលូតលាស់របស់កុមារ ។ ការផ្តាច់ដោះអាចមានន័យថា ជាការបញ្ឈប់ភ្លាមៗ និងជារៀងរហូតនៃការបំបៅដោះ ប៉ុន្តែក៏ជាការចាប់ផ្តើមនៃការបញ្ចូលបន្ថែមសន្សឹមៗនូវអាហារផ្សេងៗទៀត (ក្នុងនោះមានអាហារធ្វើពីទឹកដោះគោសម្រាប់ទារក) ទៅក្នុងរបបចំណីអាហាររបស់ទារក ។ ដូច្នេះការបញ្ចូលអាហារផ្សេងៗ ក្រៅពីទឹកដោះម្តាយគឺជាការចាប់ផ្តើមការផ្តាច់ដោះរួចហើយ។
ការផ្តាច់ដោះមានពីរប្រភេទដូចជា៖
១-ការផ្តាច់ដោះដោយការរៀបចំទុកជាមុន ក្នុងនោះម្តាយបានសម្រេចចិត្តថាត្រូវផ្តាច់ដោះកូនដោយមូលហេតុផ្សេងៗ ។ ម្តាយត្រូវជួបពិគ្រោះជាមួយគ្រូពេទ្យ ដើម្បីបានជាដំបូន្មាន និងរៀបចំគម្រោងផ្តាច់ដោះ ។ ការផ្តាច់ដោះត្រូវធ្វើឡើងដោយសន្សឹម និងត្រូវចេះសម្របសម្រួល ។ ថិរវេលាដែលសមរម្យបំផុត«ត្រូវប្រើពេលពី១ទៅ២សប្តាហ៍ ដោយត្រូវជំនួសទឹកដោះម្តាយដោយបៅទឹកដោះគោម្សៅម្តងរាល់ពីរ ឬបីថ្ងៃ ។
ក្នុងការអនុវត្តវិធីនេះមិនងាយស្រួលដូចការនិយាយទេ ព្រោះថាជួនកាលម្តាយមានការលំបាកដោយសារការឡើងដោះធំ និងឈឺ ។ ជួនកាលទារកដែលធ្លាប់បៅដោះមិនព្រមបៅទឹកដោះគោ ។ ដូច្នេះគេអាចឱ្យដំបូន្មានឱ្យផ្តាច់ដោះតាមបែបទី២ ។
២-ការផ្តាច់ដោះរហ័ស៖ តម្រូវឱ្យមានការផ្តាច់ចេញពីគ្នា ដោយមិនព្រាងទុក និងក្នុងរយៈពេលយូរប្រៀបដូចករណីម្តាយមានជំងឺធ្ងន់ណាមួយ ។ ការផ្តាច់ដោយរបៀបនេះអាចបង្កើតឱ្យមានផលរំខានខ្លះៗចំពោះម្តាយ ជាពិសេសបើការផ្តាច់ដោះធ្វើឡើងក្នុងខែដំបូងៗនៃការបំបៅដោះ ។ ម្តាយអាចប្រើថ្នាំប៉ារ៉ាសេតាម៉ុល ដើម្បីបន្ថយការឈឺចាប់ដោយការឡើងដោះ ត្រូវច្របាច់ទឹកដោះចេញឱ្យល្មមតែបាត់ឈឺបានហើយ មិនបាច់ច្របាច់ចេញឱ្យអស់ទេ ។ ការប្រើថ្នាំកុំឱ្យចេញទឹកដោះជាការមិនចាំបាច់ឡើយ ។ ចំពោះទារកដែលត្រូវផ្តាច់ដោះភ្លាមៗបែបនេះអាចនឹងមិនបៅកំប៉ុងទឹកដោះគោ អាហារដែលផ្តល់ដោយម្តាយឡើយ ។ ដូច្នេះលោកអ្នកអាចបញ្ចុកដោយស្លាបព្រា ដោយមនុស្សផ្សេងមួយរូបដែលចេះមើលថែរក្សាកុមារ ហើយមានការអត់ធ្មត់ល្អ ។
លោកវេជ្ជបណ្ឌិត ហុង សុខឃាង បានបន្ថែមទៀតថា ប្រសិនបើការបំបៅដោះត្រូវបានជ្រើសរើសដោយម្តាយ ប្រការដែលល្អបំផុតគឺត្រូវបំបៅដោះបន្តរហូតដល់៦ខែ ។
១-ករណីត្រូវផ្តាច់ដោះមុន៦ខែ៖ បើគ្មានប្រវត្តិប្រតិកម្ម អាលែហ្ស៊ីទេ ត្រូវជ្រើសរើសទឹកដោះគោម្សៅដែលធ្វើពីទឹកដោះគោ និងគួរយករូបមន្តដែលមានផ្ទុកជាតិសាច់តិច ។ បើទារកក្នុងគ្រួសារដែលមានប្រវត្តិអាលែហ្ស៊ី (ឪពុកម្តាយ ឬបងប្អូនណាម្នាក់មានអាលែហ្ស៊ី)ត្រូវជ្រើសរើសទឹកដោះគោម្សៅដែលមានរូបមន្តអាលែហ្ស៊ីតិច ។
២-ករណីត្រូវផ្តាច់ដោះក្រោយអាយុ៦ខែ៖ ទោះជាទារកមាន ឬគ្មានប្រវត្តិគ្រួសារមានអាលែហ្ស៊ីក៏ដោយ ចូរជ្រើសរើសយករូបមន្តដែលមានសាច់តិច ។ ចំពោះរូបមន្តអាលែហ្សីតិច មិនចាំបាច់ឡើយសម្រាប់ទារកអាយុនេះ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ