ប្រជាពលរដ្ឋកម្ពុជាយើង មិនមែនតែនៅក្នុងរាជធានីភ្នំពេញទេ ដែលកំពុងនាំគ្នាទិញផ្កាម្យ៉ាង ពណ៌ខៀវ ដោយឱ្យឈ្មោះថា «ផ្កាអមតៈ» មកឆុងទឹកក្តៅទទួលទាន សូម្បីតែនៅតាមបណ្តាខេត្តនានា ទូទាំងប្រទេសក៏ផ្អើលនិយមយកផ្កានេះប្រើប្រាស់ជាថ្នាំផឹកដែរ ។ ដោយសារតែការ
ប្រជាពលរដ្ឋកម្ពុជាយើង មិនមែនតែនៅក្នុងរាជធានីភ្នំពេញទេ ដែលកំពុងនាំគ្នាទិញផ្កាម្យ៉ាង ពណ៌ខៀវ ដោយឱ្យឈ្មោះថា «ផ្កាអមតៈ» មកឆុងទឹកក្តៅទទួលទាន សូម្បីតែនៅតាមបណ្តាខេត្តនានា ទូទាំងប្រទេសក៏ផ្អើលនិយមយកផ្កានេះប្រើប្រាស់ជាថ្នាំផឹកដែរ ។
ដោយសារតែការនិយមប្រកបដោយជំនឿ ខ្លាំងបែបនេះ អ្នកអានកោះសន្តិភាពមួយចំនួននៅទូទាំងប្រទេសបានទូរស័ព្ទជាបន្តបន្ទាប់សុំឱ្យកោះសន្តិភាពជួយស្រាវជ្រាវពីប្រសិទ្ធភាពនៃផ្កានេះ យកមកផ្សព្វផ្សាយផង ដើម្បីឱ្យបាត់ការសង្ស័យ ឱ្យមានការទុកចិត្តនៅពេលប្រើប្រាស់វា ។ តើប្រសិទ្ធភាពរបស់វា យ៉ាងណាខ្លះ បើគេភ្ញាក់ផ្អើលទិញប្រើប្រាស់ធ្វើជាថ្នាំគ្រប់ច្រកល្ហកនៅទូទាំងប្រទេសបែបនេះ? សូម្បីតែអ្នកក្រីក្រក៏ឆ្លៀតទិញផ្កានេះយកមកឆុងទឹកក្តៅទទួលទានដែរ ឱ្យជារោគប្រចាំកាយ ។
ការិយាល័យនិពន្ធកោះសន្តិភាព បានធ្វើការស្រាវជ្រាវដោយយោងតាមការអះអាងពីប្រភពវេជ្ជសាស្ត្រជាន់ខ្ពស់នានា ដើម្បីជាព័ត៌មានជួយបំភ្លឺប៉ុណ្ណោះ មិនធ្វើការញុះញង់ មិនឃោសនា មិនបន្តុះបង្អាប់ និងមិនប្រឆាំងទៅនឹងជំនឿណាមួយឡើយ ដែលខាងក្រោមនេះជាលទ្ធផលបានពីការស្រាវជ្រាវតាមឯកសារខ្មែរយើង និងប្រភពពីបរទេស ។
តាំងតែពីឆ្នាំ២០១០មកម៉្លេះ ប្រជាពលរដ្ឋផ្អើលយកផ្កាម្យ៉ាងពណ៌ខៀវមកឆុងទឹកផឹក ដោយគិតថា ផ្កានោះជាឱសថបុរាណសម្រាប់ព្យាបាលជំងឺ១០០មុខ ហើយដាក់ឈ្មោះផ្កានោះថា «ផ្កាប្រាំពីរពណ៌ » ឬ«ផ្កាអមតៈ» ដែលមានដើមវល្លិឡើងទ្រើងច្រើនដូចននោង មានស្លឹកពណ៌បៃតង ផ្កាពណ៌ខៀវមានច្រើនស្រទាប់ ហើយសព្វថ្ងៃមានដាំនៅតាមលំនៅឋាន ដែលខ្លះដាំផ្ទាល់ដី ខ្លះដាំដាក់ផើង ដូចដាំផ្កា ព្រមទាំងងាយស្រួលដាំបំផុត ដឹងតែពីដាំទៅរស់ ។ ដើមផ្កាអមតៈ ឬផ្កា៧ពណ៌នេះ ប្រជាពលរដ្ឋភាគច្រើននិយាយតៗថា ផ្ការបស់វាអាចយកមកព្យាបាលជំងឺខ្លាញ់ក្នុងសរសៃឈាម លើសឈាម ទឹកនោមផ្អែម និងជំងឺផ្សេងៗទៀត។
បើតាមសៀវភៅ «រុក្ខជាតិឱសថ» កម្ពុជាភាគ២របស់ក្រសួងសុខាភិបាលមជ្ឈមណ្ឌលជាតិស្រាវជ្រាវវេជ្ជសាស្ត្របុរាណនិយាយថា ផ្កានេះឈ្មោះផ្កា «អញ្ច័ន» ជាថ្នាំអាយុវឌ្ឈនៈដែលអាចព្យាបាលជំងឺបានច្រើនយ៉ាង ។
លក្ខណៈរុក្ខជាតិ ៖ ជារុក្ខជាតិវល្លិ ដើមវាមូលតូច មានរោមតិចៗ មែកបែកតាមប្រគាប ធាងស្លឹក
១-ស្លឹក ៖ ស្លឹករួមស្លាបសេក កូនស្លឹកមានពី៥ទៅ៧សន្លឹក ។ ស្លឹកនីមួយៗមានរាងពងក្រពើ ដុះទល់ទងគ្នា ។
២-ផ្កា ៖ មានពូជផ្កាពណ៌ខៀវ ពណ៌ស ពណ៌ក្រហមស្វាយ មាន១ស្រទាប់ ឬច្រើនស្រទាប់ ។ ផ្កាមានតែ១ដុះចេញពីប្រគាប ធាងស្លឹក ។
៣-ផ្លែ ៖ រាងសំបែតវែងស្រួចចុង មានពី៥ទៅ១០គ្រាប់ក្នុង១ផ្លែ ។ គ្រាប់ពណ៌ត្នោតពភ្លាក់ រាងដូចគ្រាប់ត្រសក់ស្រូវ ។ ផ្កាមានរាល់រដូវ ឱ្យតែស្រោចទឹក ជាពិសេសរដូវភ្លៀង ។
កន្លែងដាំដុះ ៖ ដុះនៅតំបន់ដីសើម តំបន់មាត់ទន្លេ ឬគេយកមកដាំធ្វើជាគ្រឿងលម្អនៅតាមផ្ទះដែលងាយដាំបំផុត ។
ផ្នែកប្រើប្រាស់ ៖ ឫស គ្រាប់ ស្លឹក ។
រសជាតិ ៖ ឫសមានជាតិចត់ល្វីង ។
សមាសធាតុគីមី ៖ ក្នុងគ្រាប់មានជាតិជ័រល្វីង គ្រាប់ និងសំបក ឫសមានជាតិ Tanin, Y-lactose, Aparajitin ។ ប្រភេទពណ៌ខៀវ និងពណ៌ស មានជាតិ Ether និងជាតិ glucosid គ្រាប់មានជាតិ Acid amin ដូចជា Leucin, Valin, Adenin, Glycin, Arginin, Acid glutamic, Acid aspartic និង Tyrocin ។
ការព្យាបាល ៖ ឫស ធ្វើជាថ្នាំបំបាត់ស្រេកទឹក ព្យាបាលរាកកូនក្មេង ហឺត ឈឺទ្រូង ពិបាកនោម ឈឺភ្នែក ខ្វាក់មាន់ ធ្វើឱ្យភ្នែកស្រឡះ ធ្វើឱ្យធ្មេញរឹង ព្យាបាលឈឺធ្មេញ ។
-គ្រាប់ ៖ ជាថ្នាំបន្ទន់លាមក
-ស្លឹក ៖ បិទកន្លែងកើតបូស
-ផ្កា ៖ ចាស់បុរាណនិយមយកផ្កាពណ៌ស និងពណ៌ខៀវ យកមកផ្សំជាថ្នាំអាយុវឌ្ឍនៈ
-កម្រិត និងរបៀបប្រើ ៖ គ្រាប់ ៖ ពី១,៥-៣ក្រាម ក្នុង១ថ្ងៃដាំទឹកផឹក
-ឫស ៖ ពី៦-១០ក្រាម ក្នុង១ថ្ងៃដាំផឹក
-ស្លឹក ៖ ប្រើខាងក្រៅឥតកំណត់ ។
-ផ្កា ៖ ស្រស់ពី៣ទៅ៦ក្រាមក្នុង១ថ្ងៃដាំផឹក។
ប៉ុន្តែតាមប្រភពឯកសារពីបរទេសជាភាសាអង់គ្លេសក៏បាននិយាយពីប្រសិទ្ធភាពនៃផ្កានេះដែរ ដែលយើងបកប្រែក្រៅផ្លូវការមានផ្សាយជូនដូចខាងក្រោមនេះ ៖
* ប្រភពរបស់ផ្កាអមតៈ
ប្រភេទរុក្ខជាតិនេះ ត្រូវបានគេដាំលើកដំបូងក្នុងទ្វីបអាស៊ីត្រូពិកក្បែរតំបន់អេក្វាទ័រ ហើយត្រូវបាននាំចូលទៅតំបន់អាហ្វ្រិក, អូស្ត្រាលី និងអាមេរិក។ ដើមរបស់វាមានលក្ខណៈដូចវល្លិ៍មានផ្កាពណ៌ស្វាយ និងមានផ្លែ ដែលមានប្រវែងពី៥ទៅ៧សង្ទីម៉ែត្រ ដោយមានគ្រាប់នៅខាងក្នុងប្រហែលជា៦ទៅ៧គ្រាប់។
* បញ្ហាឈ្មោះពិតរបស់ផ្កា
តាមពិតទៅឈ្មោះពិតប្រាកដរបស់វាគ្មាននរណាម្នាក់ដឹងពិតប្រាកដទេ តែមានការនិយមហៅទៅតាមប្រទេសនីមួយៗ ដូចជាប្រទេសអង់គ្លេសបានហៅផ្កាប្រភេទនេះថា Butterfly Pea ឬ Blue Pea Vine ។ ឥណ្ឌាបានហៅថា អាប្រាជីតា (Aprajita) ។ ចំណែកឯប្រទេសថៃបានហៅផ្កាប្រភេទនេះថា ជាផ្កាអញ្ជន់ (dok Anchan) ។ ចំណែកឯប្រទេសកម្ពុជាវិញ បានហៅផ្កាប្រភេទនេះថា ជាផ្កាអញ្ជន់ដែរ និងហៅថា ជាផ្កាអមតៈក៏មានដែរ ។ ការហៅរបស់ប្រទេសកម្ពុជានេះ ប្រហែលជាផ្អែកទៅលើពាក្យសំស្ក្រឹក Ayurveda ដែលជាប្រភេទថ្នាំបុរាណរបស់ឥណ្ឌា (ayurvedic Medicine) ដែលមានន័យថា ថ្នាំធ្វើឱ្យអាយុវែង ។
* តើផ្កាអមតៈមានផលប្រយោជន៍អ្វីខ្លះ?
-ប្រទេសក្នុងតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍បានយកផ្កានេះទៅប្រើប្រាស់លំអម្ហូបអាហារ ដើម្បីធ្វើឱ្យមានពណ៌ល្អ ដូចជានៅក្នុងប្រទេសម៉ាឡេស៊ីជាដើមជនជាតិភាគតិចរបស់គេបានយកវាទៅប្រើប្រាស់ធ្វើឱ្យបាយដំណើបមានពណ៌ល្អ ។ នៅក្នុងប្រទេសថៃវិញ គេបានយកផ្កានេះទៅផលិតធ្វើជាទឹកស៊ីរ៉ូពណ៌ខៀវ ។ ដោយឡែកនៅក្នុងប្រទេសភូមាគេបានយកផ្កានេះធ្វើជាអាហារ ដោយគេយកវាទៅប្រឡាក់ជាមួយម្សៅហើយចៀនវា។
* ទាក់ទងទៅនឹងវិស័យកសិកម្ម
រុក្ខជាតិប្រភេទផ្កាអមតៈនេះ អាចជួយរក្សាដីមានឱ្យគុណភាពល្អយូរអង្វែង ពីព្រោះនៅក្នុងឫសរបស់វាមានជាតិនីត្រូហ្សែន (Nitrogen) ប្រសិនបើយើងដាំវានៅលើវាលស្រែចម្ការ ។
* ទាក់ទងទៅនឹងការព្យាបាលរោគ
បើយោងតាមសៀវភៅណែនាំពីបញ្ហាសុខភាពដែលមានចំណងជើងថា “The Ayurvedic Pharmacopocia of India” ដែលចេញផ្សាយដោយក្រសួងសុខភាព និងសុខុមាលភាពគ្រួសាររបស់ឥណ្ឌា ត្រង់ទំព័រទី១០-១១ បានឱ្យដឹងថា ក្រៅពីយកពណ៌ទៅលំអក្នុងម្ហូបអាហារ និងបរិភោគ ដូចជានៅប្រទេសភូមា ផ្កានេះអាចជួយព្យាបាលជំងឺដូចតទៅ ៖
១-ព្យាបាលជំងឺក្អកមាន់
២-ព្យាបាលជំងឺពក.ក
៣-ព្យាបាលធ្វើឱ្យមានអាយុវែងដែលមាននៅក្នុងឱសថឥណ្ឌាមួយប្រភេទឈ្មោះថា Ayurveda Indian Medicine (ពាក្យ Ayuzveda មកពីពាក្យសំស្ក្រឹតពីរម៉ាត់គឺ «āyus» មានន័យអាយុវែង ឯពាក្យ «Veda» មានន័យវិទ្យាសាស្ត្រ ឬចំណេះដឹង។ សរុបសេចក្តីមកមានន័យថា ថ្នាំអាយុវែង។
៤-អាចជួយព្យាបាលជំងឺផ្លូវភេទ រដូវមិនទៀងទាត់ ជំងឺប្រមេះ និងអាចធ្វើជាថ្នាំសម្រើបតណ្ហាផងដែរ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ