ខេត្តបាត់ដំបង ៖ «ខ្ញុំប្រកបមុខរបរលក់សត្វកណ្ដុរអាំងនេះអស់រយៈពេល១៨ឆ្នាំកន្លងមកហើយ ។ ហើយខ្ញុំក៏ប្រហែលនឹងសម្រេចចិត្តថា នឹងចាប់យកអាជីពនេះអស់មួយជីវិតដែរ ព្រោះមុខរបរលក់កណ្ដុរអាំងនេះ បានធ្វើឲ្យជីវភាពគ្រួសារខ្ញុំធូរធាគ្រាន់បើ បើទោះជាមួយរយៈចុងក្រោយនេះ ទីផ្សារកណ្ដុរអាំងជួបឧបសគ្គទីផ្សារខ្លះៗក្ដី»…
ខេត្តបាត់ដំបង ៖ «ខ្ញុំប្រកបមុខរបរលក់សត្វកណ្ដុរអាំងនេះអស់រយៈពេល១៨ឆ្នាំកន្លងមកហើយ ។ ហើយខ្ញុំក៏ប្រហែលនឹងសម្រេចចិត្តថា នឹងចាប់យកអាជីពនេះអស់មួយជីវិតដែរ ព្រោះមុខរបរលក់កណ្ដុរអាំងនេះ បានធ្វើឲ្យជីវភាពគ្រួសារខ្ញុំធូរធាគ្រាន់បើ បើទោះជាមួយរយៈចុងក្រោយនេះ ទីផ្សារកណ្ដុរអាំងជួបឧបសគ្គទីផ្សារខ្លះៗក្ដី» ។ នេះជាសម្រង់សម្ដីផ្ទាល់របស់អ្នកលក់កណ្ដុរអាំងដ៏ចាស់វស្សាម្នាក់ នៅភូមិអូរតាគី ឃុំអូរតាគី ស្រុកថ្មគោល ។
ទំនងការពារកំដៅ ឬផ្សែងហុយចេញពីចង្អើរអាំងកណ្ដុរ អ្នកស្រី អុល ស្រីលក្ខណ៍ បានយកអាវពាក់ជាច្រើនជាន់ ឃ្លុំក្រម៉ាមុខផង ថែមទាំងពាក់មួកការពារកំដៅមួយជាន់ទៀតផង ឈរអាំងកណ្ដុរយ៉ាងក្រហមច្រាលនៅលើចង្អើរដ៏មមារញឹកមួយ តែគេមិនទាន់ឃើញមានអតិថិជនចូលទិញទេ ។ ឆ្លៀតពេលទំនេរបែបនេះ អ្នកស្រី អុល ស្រីលក្ខណ៍ បានផ្ដល់បទសម្ភាសន៍យ៉ាងរាក់ទាក់ជាមួយកោះសន្តិភាពជាមួយនឹងការលើកបង្ហាញនូវសត្វកណ្ដរអាំងយ៉ាងក្រហមរលោងគូរឲ្យស្រក់ទឹកមាត់ ។
អ្នកស្រីបានប្រាប់ថា «ប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ ខ្ញុំលក់កណ្ដុរអាំងមិនសូវដាច់ទេ ថយចុះជាងឆ្នាំមុនៗស្ទើរពាក់កណ្ដាល» ។ អ្នកស្រីបានរំលឹកពីប្រវត្តិបន្តិចយ៉ាងដូច្នេះថា «ខ្ញុំបង្កើតអាជីពលក់កណ្ដុរអាំងនេះ បើគិតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ មានរយៈពេល១៨ឆ្នាំហើយ ។ កាលដំបូងៗ ខ្ញុំអាំងកណ្ដុរលក់ត្រឹមតែមួយថាសៗប៉ុណ្ណោះក្នុងមួយថ្ងៃ ហើយលក់ដាច់ខ្លាំងណាស់ ។ ក្រោយៗមក ខ្ញុំលក់មួយថ្ងៃៗអស់យ៉ាងតិចក៏១០០គីឡូក្រាមដែរ តែសព្វថ្ងៃនេះ ទីផ្សារកណ្ដុរអាំង ហាក់មានការថយចុះស្ទើរពាក់កណ្ដាល លក់មិនសូវដាប់ដូចមុនៗទេ» ។
«ផ្សារកណ្ដុរអាំងអូរតាគី» គឺជាឈ្មោះដែលអតិថិជនបានហៅតៗគ្នា ។ «ផ្សារកណ្ដុរអាំងអូរតាគី» នេះមិនជាធំដុំប៉ុន្មានទេ មានទីតាំងនៅជាប់ដងផ្លូវជាតិលេខ៥ ចន្លោះ (បាត់ដំបង-បន្ទាយមានជ័យ) ដែលមានអ្នកលក់កណ្ដុរអាំងអមសងខាងផ្លូវ ត្រឹមតែចំនួន០៤តូបប៉ុណ្ណោះ ដែលលាយឡំជាមួយនឹងតូបលក់ចាប់ហួយ និងលក់ភេសជ្ជៈប៉ុន្មានតូបផង ។
គេឃើញនៅលើចង្អើរមានកណ្ដុរអាំងត្រៀបត្រាស្ទើរគ្រប់តូបយ៉ាងមានរបៀប ពណ៌ក្រហម រលើបរលោង ជះក្លិនយ៉ាងឈ្ងុយឆ្ងាញ់ស្ទើរមិនដាច់ទៅហូស នៅពេលគេធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់ទីនោះ ។ រៀងរាល់ថ្ងៃចុងសប្ដាហ៍ ឬចំថ្ងៃបុណ្យទានម្ដងៗ ដូចជាបុណ្យចូលឆ្នាំ បុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ ឬបុណ្យឆ្លងឆ្នាំជាដើម អតិថិជនច្រើនកកកុញ ដែលធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់បានឈប់រថយន្តសម្រុកចូលទិញកណ្ដុរអាំងដ៏ឈ្ងុយឆ្ងាញ់នៅ«ផ្សារកណ្ដុរអាំង»នេះ ។ នេះបើតាមអ្នកលក់កណ្ដុរអាំងនិយាយប្រាប់ ។
លើកក្រម៉ាជូតញើសលើផ្ទៃមុខបន្តិច អ្នកស្រី អុល ស្រីលក្ខណ៍ បាននិយាយទាំងញញឹមថា «សព្វថ្ងៃកណ្ដុរអាំងនេះ លក់ដាច់គូរសម នៅពេលមានថ្ងៃបុណ្យទាន ឬថ្ងៃចុងសប្ដាហ៍ ។ ប៉ុន្តែក្រៅពីថ្ងៃបុណ្យទានលក់មិនសូវដាច់ទេ» ។ គាត់បានរំលឹកកាលពីចាប់អាជីពលក់កណ្ដុរអាំងដំបូងថា ដំបូងឡើយគាត់លក់កណ្ដុរអាំងត្រឹមមួយថាសៗទេ ហើយលក់ដាច់បំផុត ។ ដោយសារលក់ដាច់ខ្លាំងបែបនេះ គាត់ក៏ទទូលទិញសត្វកណ្ដុរនេះពីអ្នកដើររកតាមស្រែរាប់សិបគីឡូក្រាមក្នុងមួយថ្ងៃៗ ដើម្បីយកអាំងលក់ ។
កាលនោះ គាត់លក់មួយថ្ងៃអស់កណ្ដុរយ៉ាងតិចចន្លោះពី៧០ទៅ១០០គីឡូក្រាម ។ អ្នកស្រីបាននិយាយទៀតថា ពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំ គាត់រកចំណូលបានច្រើនគូរសមពីមុខរបរលក់កណ្ដុរអាំងនេះ រហូតបានប្រាក់ធ្វើផ្ទះថ្មដ៏សមល្មមមួយខ្នង ទិញដីស្រែ និងដីចម្ការបានជាច្រើនហិកតាទៀត ។ ប៉ុន្តែនៅប៉ុន្មានឆ្នាំងចុងក្រោយនេះ ក្រោយពេលគេសាងសង់ផ្លូវជាតិលេខ៥ ជាថ្មីឡើងវិញ ជាផ្លូវហៃវេ (ផ្លូវភ្លោះ) អតិថិជនហាក់ចាប់ផ្ដើមថយចុះ ដោយសារតែអ្នកដំណើរទៅហូសមកហូសឆ្លងកាត់ផ្លូវមិនកើត ។
បន្ថែមលើនេះកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរទៀតគឺ «កូវីដ១៩» ដែលជាឧបសគ្គដ៏ធំបំផុត ស្ទើរតែដុតកំទេចចង្អើរអាំងកណ្ដុរគាត់ឲ្យផុតរលក់ទាំងស្រុងតៃម្ដង ។ ក្នុងអំឡុងពេលទីផ្សារកណ្ដុរអាំងកំពុងធ្លាក់ដុនដាបខ្លាំង ដោយសារកត្តាខាងលើនេះ អ្នកអាំងកណ្ដុរលក់ដ៏ល្បីល្បាញទាំង០៤តូបនៅ «ផ្សារកណ្ដុរអាំងអូរតាគី» ស្ទើរតែបាត់បង់ចំណូលប្រចាំថ្ងៃទាំងស្រុង ។ នេះបើតាមការលើកឡើងរបស់អ្នកលក់កណ្ដុរអាំង ។ ក្នុងរយៈពេលនៃការបាត់បង់ទីផ្សារកណ្ដុរអាំងនេះ បើតាមអ្នកស្រី អុល ស្រីលក្ខណ៍ បាននិយាយថា ក្នុងអំឡុងពេលបាត់បង់ទីផ្សារកណ្ដុរអាំង អ្នកស្រីមិនបានបោះបង់មុខរបរអាំងកណ្ដុរនេះទេ គឺអ្នកស្រី និងស្វាមី បានងាកទៅធ្វើស្រែចំការផង និងអាំងកណ្ដុរលក់បណ្ដើៗផង ។
អ្នកស្រីបានលើកឡើងថា ប្រាក់សន្សំដែលបានមកពីការលក់កណ្ដុរអាំង គាត់បានយកទៅចំណាយធ្វើស្រែ ចំការទាំងអស់ តែអកុសល្យ ធ្វើស្រែចម្ការមិនបានផល ខាតឡុងចុងទៀត ហើយក៏លក់ដីស្រែ ដីចម្ការទាំងអស់វិញ យកប្រាក់សងគេផង និងធ្វើដើមរកស៊ីលក់កណ្ដុរអាំងឲ្យរឹងមាំឡើងវិញផង ។ ពិតមែនតែមុខរបរចិញ្ចឹមជីវិត ជួបនូវភាពជោគជ័យផង បរាជ័យផង តែអ្នកអាំងកណ្ដុរលក់ដ៏ល្បីរូបនេះ នៅតែបង្ហាញស្នាមញញឹមនៅចំពោះមុខចង្អើរអាំងកណ្ដុររបស់គាត់ ។
គាត់មិនស្ទាក់ស្ទើរទេ ក្នុងការឆ្លើយនឹងសំណួរកោះសន្តិភាព បន្ថែមនូវស្នាមញញឹមលាយឡំជាមួយនឹងកាយវិការត្រឡប់ប្រែកណ្ដុរនៅលើចង្អើរ ។ គាត់ញញឹមជាមួយនឹងកាយវិការលើកបង្ហាញកណ្ដុរអាំងដ៏ធំមួយក្បាល ដើម្បីប្រាប់អំពីតំលៃ ។ គាត់ប្រាប់ថា តំលៃកណ្ដុរអាំងថ្លៃឬថោក អាស្រ័យលើទំហំតូចឬធំ ។ សព្វថ្ងៃនេះ សត្វកណ្ដុរទិញពីអ្នកដើររកតាមស្រែចម្ការនៅតែថ្លៃដដែល តែថយចុះអតិថិជនដែលទិញយកទៅហូប ។
អ្នកស្រីបានបញ្ជាក់ថា សព្វថ្ងៃអ្នកលក់កណ្ដុរអាំងលក់មិនសូវដាច់ទេ មួយថ្ងៃៗលក់អស់ប្រហែលពី២០ទៅ៣០គីឡូក្រាមប៉ុណ្ណោះ តែមិនដឹងធ្វើការងារអ្វីផ្សេង ក៏ចេះតែតស៊ូលក់ទៅ ព្រោះយ៉ាងណាក៏អាចរកចំណូលបានគ្រាន់បើដែរ ។
សំនួរចុងក្រោយ៖ បើលក់មិនសូវដាច់អញ្ចឹង តើអ្នកស្រីនៅតែបន្តប្រកបមុខរបរអាំងកណ្ដុរលក់បែបនេះទៀត ឬក៏ត្រូវប្ដូរមុខរបរផ្សេង ? អ្នកស្រី អុល ស្រីលក្ខណ៏៖ « ខ្ញុំមិនអាចចោលមុខរបរអាំងកណ្ដុរលក់នេះបានទេ ព្រោះដីស្រែ ដីចម្ការរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំលក់អស់ហើយ ដោយសារធ្វើមិនចំណេញ ចាញ់លក់កណ្ដុរអាំងផង ។ ខ្ញុំនិងប្ដីខ្ញុំ បានគិតគ្នាថា នឹងប្រកាន់យកមុខរបរអាំងកណ្ដុរលក់នេះរហូតមួយជីវិត បើទោះជាសព្វថ្ងៃនេះលក់ដាច់ប៉ុណ្ណឹងក្ដី ។ បើលក់ដាច់ត្រឹមតែប៉ុណ្ណឹងរាល់ថ្ងៃ ក៏អាចចំណេញគ្រាន់បានចិញ្ចឹមជីវភាពគ្រួសារបានសមល្មមដែរ ។ ឥឡួវប្ដីខ្ញុំគាត់កំពុងពង្រីកតូបបន្ថែមទៀត សម្រាប់ឲ្យអតិថិជនអង្គុយលេង និងទទូលទានអាហារ»៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ