ខេត្តកំពង់ចាម ៖ ប្រជាពលរដ្ឋរស់នៅភូមិទី៥ ឃុំកោះសូទិន ស្រុកកោះសូទិន ភាគច្រើននៅតែបន្តប្រពៃណីដាំដុះដើមសណ្ដាន់រាប់ពាន់ដើម ដើម្បីប្រមូលផលយកផ្លែទុកស្ល និងមួយផ្នែកធំ លក់ឱ្យឈ្មួញកណ្ដាល។ ដោយគេប្រមូលទិញយកមកលក់នៅផ្សារជីហែរ…
ខេត្តកំពង់ចាម ៖ ប្រជាពលរដ្ឋរស់នៅភូមិទី៥ ឃុំកោះសូទិន ស្រុកកោះសូទិន ភាគច្រើននៅតែបន្តប្រពៃណីដាំដុះដើមសណ្ដាន់រាប់ពាន់ដើម ដើម្បីប្រមូលផលយកផ្លែទុកស្ល និងមួយផ្នែកធំ លក់ឱ្យឈ្មួញកណ្ដាល។ ដោយគេប្រមូលទិញយកមកលក់នៅផ្សារជីហែរ ស្រុកកោះសូទិន ផ្សារមួយចំនួននៅក្រុងកំពង់ចាម រាជធានីភ្នំពេញនិងលក់បន្តរហូតដល់ខេត្តកោះកុងក៏មានដែរ។
លោកសយ ថូ អាយុ៦៧ រស់នៅភូមិភូមិ៥ មានប្រសាសន៍ឲ្យដឹងនាព្រឹកថ្ងៃទី ២២សីហា ឆ្នាំ២០២៤ថា: ចំពោះដើមសណ្ដាន់គាត់បានដាំដុះនៅក្រោយផ្ទះនិងរំលងផ្លូវមុខផ្ទះ ព្រមទាំងក្រោយមណ្ឌលសុខភាពកោះសុទិន ដែលមានសរុបប្រហែល១០០ដើម ទាំងតូចទាំងធំ។សម្រាប់ដើមធំវាបានដុះកូននៅក្បែរគល់ហើយក៏បានគាស់បំបែកយកទៅដាំនៅកន្លែងផ្សេងគឺឆាប់បានផល ។
លោកសយ ថូ មានប្រសាសន៍បន្តឲ្យដឹងទៀតថា ជាក់ស្ដែងនៅព្រឹកថ្ងៃទី២៤ សីហា អាកាសធាតុកក្តៅល្អបែបនេះរយៈពេល៣ថ្ងៃ ផ្លែសណ្ដាន់ដែលកាត់ជាចំណិតហាលថ្ងៃនោះនឹងបានស្ងួតល្អ។ត្រូវប្រមូលច្រកថង់ទុក។ ដោយមួយផ្នែកត្រូវទុកសម្រាប់ស្លម្ជូរសណ្ដាន់ ហើយមួយផ្នែកធំគឺលុះឲ្យឈ្មួញម្ដងក្នុងចន្លោះ ៥ទៅ២០គីឡូក្រាម ដោយកាលមុនលក់បានមួយគីឡូ១៣០០០ រៀល តែមកដល់សព្វថ្ងៃតម្លៃធ្លាក់ចុះនៅ១០៥០០ រៀលទៅ១១០០០រៀល។
អ្នកភូមិរបស់គាត់ភាគច្រើនបាននាំគ្នាដាំដើមសណ្ដាន់សម្រាប់ប្រមូលផលយកផ្លែលក់ ពេលណាដែលអ្នកភូមិនាំគ្នាហាលបានច្រើននោះនឹងមានឈ្មួញកណ្ដាលក្នុងភូមិចុះប្រមូលទិញ យកទៅលក់នៅជីហែរនិងផ្សារក្រុងកំពង់ចាម។ ដោយសារតែមានរសជាតិឆ្ងាញ់សណ្ដាន់ក្រៀមត្រូវបានគេនាំទៅលក់រហូតដល់ខេត្តកោះកុង។ ហើយដើមសណ្ដាន់នេះពេលដែលលិចទឹកទន្លេក្នុងរដូវវស្សាគឺវាធន់ជាមួយទឹក តែបើមែកណាដែលលិចទឹកនោះវានឹងត្រូវក្រៀមស្វិតតែដើមរស់នៅធម្មតា បើគិតពីអាយុកាលដើមសណ្ដាន់គឺលើសពី៥០ឆ្នាំទៅទៀត។
បងស្រីម៉ែត ចន្ធី អាយុ៣៤ឆ្នាំ រស់នៅភូមិទី៥ បានប្រាប់ឲ្យដឹងថា គាត់មិនមានដើមសណ្ដាន់ច្រើនរហូតដល់រាប់រយដើមនោះទេ។តែឪពុកម្ដាយរបស់គាត់បាននាំគ្នាថែទាំដើមសណ្ដាន់ ដែលបន្សល់ទុកតាំងពីសម័យប៉ុល ពត រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ នៅតែបានផលបេះយកមកចិតហាលថ្ងៃ ឱ្យស្ងួតល្អដើម្បីទុកលក់ឲ្យឈ្មួញ។ នៅក្នុងឆ្នាំ២០២៤នេះ អាកាសធាតុមានការប្រែប្រួលក្តៅជាហេតុធ្វើឲ្យដើមសណ្ដាន់មានការថយទិន្នផលផ្លែរហូតដល់ចុះជាងពាក់កណ្ដាលឯណោះ។
ដោយឡែកសម្រាប់ឆ្នាំ២០២៣ កន្លងទៅ សណ្តាន់ស្ងួតអាចលក់១គីឡូក្រាមតម្លៃ១៩០០០ រៀល។ហើយនៅឆ្នាំ ២០២៤ទិន្នផលធ្លាក់ចុះ តម្លៃក៏លក់មិនបានថ្លៃទៀត គឺបានតែមួយគីឡូក្រាមជាង១ម៉ឺនរៀលប៉ុណ្ណោះ។មានអ្នកភូមិខ្លះមានដើមសណ្ដាន់នៅក្រោយផ្ទះដោយមិនប្រមូលផលគាត់ក៏ម៉ៅពីគេ២០ដើមតម្លៃជាង២០ម៉ឺនរៀល។ ចំពោះផ្លែសណ្ដាន់ហុចផលឱ្យនៅក្នុងខែមិថុនា កក្កដា សីហា ពេញប្រមូលផល ដោយឡែកក្នុងនោះក៏មានដើមខ្លះទើបតែចេញផ្កាបណ្ដើរៗ។សម្រាប់មុខរបរមួយនេះបានរកតាំងពីជីដូនជីតាមកឪពុកម្ដាយនិងកូនដូចជារូបគាត់(ចន្ធី)ជាដើម។
ចំណែកអ្នកស្រីស៊ុន ចន្ថា មេឃុំកោះសូទិន វិញមានប្រសាសន៍ឲ្យដឹងនារសៀលថ្ងៃទី២២សីហា ថា ចំពោះប្រជាពលរដ្ឋដែលដាំដើមសណ្ដាន់ ដើម្បីបេះយកផ្លែលក់ក្នុងនោះមាននៅភូមិទី៤ទី៥និងទី៦ ហើយភូមិ ដែលដាំដុះច្រើនជាងគេគឺភូមិទី៥តែម្ដង ដែលអាចមានរហូតដល់រាប់ពាន់ដើម។
កាលពីនៅកុមារអ្នកស្រីក៏ធ្លាប់បានដាំដើមសណ្ដាន់នៅមុខផ្ទះចំនួនពីរដើម គ្រាន់នឹងបេះផ្លែយកមកចិតហាលឱ្យស្ងួត ដើម្បីស្លម្ហូបពិសាជាមួយឪពុកម្ដាយ។ ដោយឡែកនៅជីហែរ ឃុំពាមប្រធ្នោះ ស្រុកកោះសូទិនវិញ ក៏មានដើមសណ្ដាន់ដែលពលរដ្ឋដាំតែមានចំនួនតិចជាងនៅឃុំកោះសូទិនទេ ព្រោះកន្លែងនេះជាប្រភពសណ្តាន់ សម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់ទីផ្សារនានានៅក្នុងខេត្តកំពង់ចាមនិងលក់ទៅកាន់ខេត្តផ្សេងទៀត។របរមួយនេះបានជួយដោះស្រាយជីវភាពគ្រួសាររបស់ពលរដ្ឋ ឲ្យបានធូរមួយកម្រិតផងដែរ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ