ខេត្តកំពង់ចាម ៖ ក្រុមគ្រួសារអ្នកនេសាទ រស់នៅក្នុងផ្ទះខ្ទមតូចមួយ ស្ថិតក្នុងភូមិទី៣ ឃុំកោះសុទិន ស្រុកកោះសូទិន ទោះបីមានជីវភាពក្រីក្រយ៉ាងណាក៏ដោយ គឺប្រឹងប្រែងតស៊ូ ដើម្បីរកថវិកាមកផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពរបស់គាត់។
បើតាមបុរសអ្នកនេសាទឈ្មោះ យ៉ន រតនា អាយុ២៩ឆ្នាំ បានរៀបរាប់ឲ្យដឹងនាព្រឹកថ្ងៃទី៣០ ខែតុលា ឆ្នាំ២០២២ថា រូបគេបានយកប្រពន្ធដែលមានឈ្មោះ អឿម សុខា អាយុ២៧ឆ្នាំ រហូតមកដល់ពេលនេះបានជិត១០ឆ្នាំមកហើយ ដោយទទួលចំណងដៃបានកូនប្រុសម្នាក់ឈ្មោះបញ្ញា អាយុ៩ឆ្នាំ រៀននៅសាលាបឋមសិក្សាកណ្ដាលកោះជើង ដែលមានចម្ងាយពីផ្ទះគួរសមដែរ។
បុរសអ្នកនេសាទរូបនេះ បានរៀបរាប់បន្តឱ្យដឹងទៀតថា ពេលព្រឹកព្រលឹម ប្រពន្ធជិះម៉ូតូបង់រំលស់ចេញពីផ្ទះទៅធ្វើការនៅរោងចក្រកាត់ដេរស្ថិតក្នុងស្រុកកំពង់សៀម ចំណែករូបគាត់ (បុរសរជាប្តី) ចេញទៅនេសាទនៅទន្លេមេគង្គ ដោយក្នុងមួយព្រឹកអាចរកកម្រៃពីការលក់ត្រីឲ្យអ្នកភូមិបាន១ម៉ឺនទៅ៣ម៉ឺនរៀល។
បុរសអ្នកនេសាទបន្តថា នៅពេលទឹកទន្លេស្រកបន្តិចទៀត គាត់នឹងរាវខ្ចៅ និងលៀសលក់ដើម្បីរកកម្រៃផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពគ្រួសារផងដែរ។ លុះពេលទំនេរពីការនេសាទ រូបគាត់ក៏ឆ្លៀតទៅធ្វើការងារសំណង់នៅក្រុងកំពង់ចាម យួរកំបោរ និងជញ្ជូនឥដ្ឋឲ្យគេ ដោយក្នុងមួយថ្ងៃបានកម្រៃចំនួន៣ម៉ឺនរៀល ចំណែកការធ្វើដំណើរទៅធ្វើសំណង់នោះ គឺម៉ូតូជិះជាមួយនឹងជាងសំណង់ដែលស្គាល់នៅក្នុងភូមិជាមួយគ្នា ហើយក្នុងមួយអាទិត្យជួយចេញថ្លៃសាំងឲ្យគេចំនួន២ម៉ឺនរៀលផងដែរ។
បុរសអ្នកនេសាទបន្តទៀតថា រីឯផ្ទះស្លឹកដែលរស់នៅរាល់ថ្ងៃនេះ គឺមានសភាពចាស់ធ្លុះធ្លាយទៅហើយ ក្រោយបានសាងសង់ជាងមួយឆ្នាំមកហើយ ដែលមានទំហំ៤ម៉ែត្រគុណនឹង៦ម៉ែត្រ។
ទោះបីជាមានការលំបាកក្នុងគ្រួសារយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏អ្នកនេសាទរូបនេះ បានសង្កត់ធ្ងន់ថា ត្រូវតែតស៊ូប្រឹងប្រែងរកថវិកា ក្រែងនៅពេលអនាគតនឹងអាចបានផ្ទះធំជាងនេះរស់នៅបានសមរម្យនឹងគេ។ ហើយរាល់ថ្ងៃនេះ កូនប្រុសឈ្មោះ ខេន បញ្ញា អាយុ៩ឆ្នាំ មានកង់កញ្ចាស់មួយគ្រឿងជិះទៅរៀន តែកង់នោះជិះលែងចង់កើតទៅហើយ ចំណែកដំបូលដាក់កង់មុខផ្ទះវិញ ក៏ត្រូវធ្លុះធ្លាយទៀត បើមានអ្នកជិតធម៌ សូមមេត្តាជួយឧបត្ថម្ភកង់មួយគ្រឿងដល់កូនរបស់គាត់ផង មិនដឹងជាសប្បាយចិត្តយ៉ាងណានោះទេ។
ដោយឡែក បើតាមអ្នកជិតខាងវិញ ក៏បានប្រាប់ឲ្យដឹងដែរថា បុរសម្នាក់ឈ្មោះ សូយ ពិសី អាយុ១២ឆ្នាំ មានម្ដាយជាស្រីមេម៉ាយដើរស៊ីឈ្នួលលាងចានឱ្យគេ នៅក្នុងភូមិ និងតាមរោងការនានា ដើម្បីយកកម្រៃមកផ្គត់ផ្គង់គ្រួសារទាំងលំបាក ហើយក៏មិនមានកង់ឱ្យកូនជិះទៅរៀនដែរ។
ជាមួយនោះ ក៏មានក្មេងស្រីម្នាក់ឈ្មោះខេន ស្រីពេជ្រ អាយុ១២ឆ្នាំ មានឪពុកម្ដាយដែលពួកគេសុទ្ធសឹងតែមានជីវភាពក្រីក្រ រៀននៅសាលាបឋមសិក្សាកណ្ដាលកោះជើង ក៏គ្មានកង់ជិះទៅរៀនដែរ។ ដូច្នេះអ្នកជិតខាង ក៏ដូចជាអាជ្ញាធរមូលដ្ឋាន សង្ឃឹមយ៉ាងមុតមាំថា អាចនឹងមានសប្បុរសជនជួយឧបត្ថម្ភកង់ដល់ពួកគេទាំង៣នាក់ផង សម្រាប់ជាមធ្យោបាយជិះទៅសាលារៀន។
ចែករំលែកព័តមាននេះ