យើងសង្កេតឃើញគ្រួសារខ្លះ មានអ្នកជំងឺឈឺធ្ងន់មិនព្រមដឹកទៅពេទ្យព្យាបាលទេ បែរជារត់ទៅរកអ្នកតាជាន់រូបមើលទៅវិញ ហើយក៏យកក្រដាសសផ្តិតដោយឈាមអ្នកតាដុតដាក់ត្រាំទឹកផឹក ជួនជាចៃដន្យល្អក៏ជាទៅ
យើងសង្កេតឃើញគ្រួសារខ្លះ មានអ្នកជំងឺឈឺធ្ងន់មិនព្រមដឹកទៅពេទ្យព្យាបាលទេ បែរជារត់ទៅរកអ្នកតាជាន់រូបមើលទៅវិញ ហើយក៏យកក្រដាសសផ្តិតដោយឈាមអ្នកតាដុតដាក់ត្រាំទឹកផឹក ជួនជាចៃដន្យល្អក៏ជាទៅ (ភាគតិចបំផុត) តែចៃដន្យម្តងពីរដងដែលធ្វើឱ្យជានេះ ជាគ្រោះបំផុតទៅអនាគតកាលនៃអ្នកជំនឿនោះ ។ ព្រោះថ្ងៃក្រោយឱ្យតែមានអ្នកជំងឺអី គិតតែពីរត់ទៅឱ្យអ្នកតាជួយ តើអ្នកតាជាអាទិទេពឬ? ទេ ! អ្នកតាជារូបមនុស្សធម្មតាសោះ ដូច្នេះហើយបានជាអ្នកងប់ជំនឿអ្នកតា តែងតែទទួលគ្រោះថ្នាក់យ៉ាងសាហាវបំផុត រហូតដល់បាត់បង់ជីវិតក៏មាន ដោយសារតែរឿងក្រដាសដុតត្រាំទឹកនេះឯង ។
ភាពអស់សង្ឃឹមនៃអ្នកជំនឿបែបនេះ តែងតែពោលទាំងងងឹតល្ងង់ថា សេចក្តីស្លាប់ គឺជាសេចក្តីសម្រេចរបស់យមរាជ ។ ដូច្នេះបើលោតែស្លាប់ដោយសារក្រដាសផ្តិតឈាមអ្នកតានេះ មិនព្រមជឿវិទ្យាសាស្ត្រទេ គឺនៅតែជឿថាស្លាប់មកពីអាយុអស់ ព្រោះយមរាជបានកំណត់ហើយស្រេច ។
អ្នកជំនឿដែលងប់មែនទែន គ្មានជំនឿទៅលើកម្លាំងខ្លួន សូម្បីតែបន្តិចសោះ ។ គឺចង់រើផ្ទះក៏សួរអ្នកតា, ចង់សង់ផ្ទះក៏សួរអ្នកតា, ចង់បោសសំអាតសំបុកពីងពាងក្នុងផ្ទះក៏សួរអ្នកតា, ចង់បើកផ្ទះទំនិញលក់ដូរក៏សួរអ្នកតា,ចង់ការប្រពន្ធក៏សួរអ្នកតា, ចង់លែងលះគ្នាក៏សួរអ្នកតា, ស្លាប់ទៅហើយចង់យកទៅកប់ទីណាក៏សួរអ្នកតា, អ្នកស្លាប់ទៅហើយក៏សួរអ្នកតាឱ្យខ្មោចចូលរូប, ឈឺពោះរាកអាចម៍ក៏សួរអ្នកតា, លេងល្បែងបៀប៉ោ ក៏សួរអ្នកតា, មុនឱ្យកូនចូលរៀន (ចូលរៀនលើកដំបូង) ក៏សួរអ្នកតា…គិត សព្វៗ ទៅ អ្វីៗ ទាំងអស់របស់អ្នកជំនឿ សុទ្ធតែផ្ញើវាសនានឹងអ្នកតាគ្មានសល់ ។ ម្យ៉ាងទៀត លុះជំនឿអ្នកតានេះជោកជាំខ្លាំងពេកទៅ គេនាំគ្នាប្រតិស្ឋរឿងហែអ្នកតាក្នុងមួយឆ្នាំ១ដង ដោយគេធ្វើឡើងយ៉ាងអធិកអធម ។ ដូច្នេះដើម្បីអាចនឹងហែអ្នកតាបានដោយអ៊ឹកធឹក គេត្រូវដើររៃអង្គាសលុយគ្រប់ផ្ទះចិននៅក្នុងទីក្រុងទាំងមូល បានរាប់សែនរាប់លានយកទៅធ្វើអង្គការនេះ ។
យើងសូមទាញឧទាហរណ៍មួយ ក្នុងឧទាហរណ៍រាប់ពាន់រាប់ម៉ឺនមកអធិប្បាយដូចតទៅ ៖
កាលពីឆ្នាំ១៩៥៩ មានចិនម្នាក់ឈ្មោះ ឆេង ហោ អាយុ៥០ឆ្នាំ គាត់រកស៊ីលក់ធ្យូង និងអុសនៅតំបន់ទឹកល្អក់ ។ គាត់រកស៊ីមុខរបរនេះអស់រយៈពេលជាយូរមកហើយ គឺចាប់តាំងពីគាត់ភៀសខ្លួនពីសង្គ្រាមជប៉ុននៅស្រុកចិនមកម្ល៉េះ ។
គាត់នាំប្រពន្ធកូនពីស្រុកចិនមករស់នៅទីក្រុងភ្នំពេញ ដោយចាប់ផ្តើមលក់ធ្យូង និងអុសតែម្តង ហើយក្រៅពីមុខរបរនេះគាត់បាននាំមកនូវជំនឿអំពីអ្នកតានេះមកជាមួយផង។ នៅផ្ទះគាត់ បើអ្នកមិនធ្លាប់ស្គាល់ ក្រឡេកភ្លាមទៅស្មានតែរោងអ្នកតា ព្រោះនៅពីមុខខ្លោងទ្វារចូល គាត់តាំងជើងពានធូបមួយយ៉ាងធំ និងពោងចង្កៀងមួយដែលលាបពណ៌ក្រហម ។ នៅអមសង្ខាងមាត់ទ្វារមានជើងធូបពីរ ចូលពីមាត់ទ្វារបន្តិចមានអាសនៈអ្នកតាបីកន្លែង នៅពីលើមាត់ទ្វារបិទ និងព្យួរសុទ្ធតែក្រដាសហ៊ូ (ក្រដាសដែលផ្តិតដោយឈាមអ្នកតា មានផ្លិតក្រដាសប្រាក់ជាដើម) នៅឯផ្ទះបាយឯណោះជើងធូបក៏សម្បូណ៌ដែរ, នៅលើធ្នើរមួយក្បែរជើងក្រាន ជើងធូបមួយធំអស្ចារ្យ សម្រាប់តែសែនអ្នកតាចង្ក្រាន ។
គាត់ដឹកនាំគ្រួសារឱ្យមានជំនឿទៅលើអ្នកតា ហើយទុកអ្នកតាជាទីសក្ការៈបូជាលើស អ្វីៗ ទាំងអស់ ។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ គេពិនិត្យឃើញប្រពន្ធគាត់យកទៀនធូប និងស្រា ឬទឹកតែ និងនំនែកខ្លះដាក់សែនគ្រប់ធ្នើរអាសនៈ ហើយលើកដៃប្រណម្យបន់ស្រន់ឱ្យប្តី និងគ្រួសារបានសុខ,រកស៊ីបានមាន… ។
កូនគាត់ដែលធំគ្រប់អាយុល្មមចូលរៀនបាន គាត់នាំទៅសែនបន់ស្រន់អ្នកតាសិន ធ្វើយ៉ាងនេះដើម្បីក្នុងគោលបំណងឱ្យកូនរៀនឆាប់ចេះ មានបញ្ញាវៃឆ្លាត ។ ហើយបើកូនណាមានអាយុគ្រប់១៥ឆ្នាំ គាត់នឹងកាប់មាន់ ទិញទៀនធូប នំចំណី បាយទឹកសែនអ្នកតា, ដូនតា, ក្នុងគោលបំណងថា កូនខ្លួននោះមានអាយុពេញវ័យជាកំលោះក្រមុំហើយ ។ ការគោរពបូជាអ្នកតា បានក្លាយទៅជាការសំខាន់ និងខានមិនបានក្នុងគ្រួសារនេះ ។ គឺដោយសារមានចៃដន្យខ្លះ បានផ្តល់ប្រយោជន៍ជាក់ស្តែង មើលឃើញយ៉ាងទាន់ហន់បានធ្វើឱ្យគ្រួសារនេះងប់ទាល់តែងើបមុខមិនរួច ។
មានថ្ងៃមួយពេលចឹកឆេង ហោ ត្រឡប់មកពីលក់ធ្យូងដោយហត់អស់កម្លាំងពេក គាត់ក៏ទៅលាងខ្លួនប្រាណ ដៃជើងទាំងញើសគឃៀរ ហត់គឃូស ដែលគាត់ទើបនឹងមកពីហាលថ្ងៃ ។ បន្ទាប់មកយប់នោះគាត់ក្តៅខ្លួនកើតជាជម្ងឺគ្រុនរងា ប្រពន្ធគាត់កោសខ្យល់ឱ្យទាំងយប់ហើយព្រឹកឡើងក៏ទិញទៀនធូប ក្រដាសប្រាក់ ម្នីម្នារត់ទៅបន់ស្រន់អ្នកតា សុំក្រដាសហ៊ូពីអ្នកតាមកដុតត្រាំទឹកឱ្យប្តីផឹក ។
(នៅមានត)
ចែករំលែកព័តមាននេះ