-ប្តីប្រពន្ធដែលជក់បារី អាចមានបញ្ហាបន្តពូជ ជាងប្តីប្រពន្ធដែលមិនជក់បារី
-ការជក់បារីធ្វើឱ្យជំងឺហឺតកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរ
-ការជក់បារីអាចធ្វើឱ្យខូចសរសៃឈាមនៅក្នុងភ្នែក ធ្វើឱ្យភ្នែកក្រហម និងរមាស់ ។
-អ្នកជក់បារីមានការប្រឈមខ្ពស់នឹងការកើតជំងឺភ្នែកឡើងបាយ ។
-ការជក់បារីធ្វើឱ្យធ្មេញ និងអញ្ចាញធ្មេញខ្មៅ ។
-ការជក់បារីបង្កើនការប្រឈមនឹងការកើតជំងឺអញ្ចាញធ្មេញ ដែលបណ្តាលឱ្យហើមអញ្ចាញធ្មេញ ខ្យល់ដង្ហើមមិនល្អ និងការបាក់ធ្មេញ ។
-ការជក់បារីបណ្តាលឱ្យមានជាតិអាស៊ីតនៅក្នុងមាត់ ដែលអាចបណ្តាលឱ្យមានដំបៅក្រពះ ។
-ការជក់បារីក៏ប៉ះពាល់ដល់រូបសម្ជស្សដែរ ៖ អ្នកជក់បារីមានស្បែកស្លេកស្លាំង និងជ្រីវជ្រួញជាងធម្មតា ។ បញ្ហានេះបណ្តាលមកពីការជក់បារី ធ្វើឱ្យមានការត្បៀតសរសៃឈាមនៅស្រទាប់ខាងក្រៅបំផុតនៃស្បែក ។ ការត្បៀតសរសៃឈាមនេះធ្វើឱ្យការផ្គត់ផ្គង់ឈាមទៅស្បែក មិនបានគ្រប់គ្រាន់ នាំឱ្យខ្វះអុកស៊ីសែន និងអាហារូបត្ថម្ភសំខាន់ៗ ដូចជាវីតាមីនអាជាដើម ។ ការជក់បារីក៏ធ្វើឱ្យខូចខាតដល់សរសៃឆ្មារៗ ដែលធ្វើឱ្យស្បែកមានភាពយឺតផងដែរ ។ ជាលទ្ធផល ស្បែកចាប់ផ្តើមចុះខ្សោយ និងជ្រីវជ្រួញមុនអាយុ ។
ការជក់បារី និងការធ្វើពលកម្ម
នៅពេលនរណាម្នាក់ស្រូបផ្សែងបារីចូល ពួកគេនាំឧស្ម័នកាបូនម៉ូណុកស៊ីត ចូលទៅក្នុងប្រព័ន្ធរាងកាយរបស់ពួកគេ ។ នៅពេលដែលឧស្ម័នកាបូនម៉ូណុកស៊ីត ភ្ជាប់ជាមួយ អេម៉ូហ្គូប៊ីន (hemoglobin-សារធាតុមួយ នៅក្នុងកោសិកាឈាមក្រហម សំរាប់ដឹកនាំអុកស៊ីសែនទៅគ្រប់ផ្នែកនៃរាងកាយ) នោះសមត្ថភាពរបស់អេម៉ូហ្គូប៊ីន ក្នុងការដឹកជញ្ជូនអុកស៊ីសែន ត្រូវបានកាត់បន្ថយ ។ ជាលទ្ធផលមានអុកស៊ីសែនតែបន្តិចបន្តួចប៉ុណ្ណោះ ដែលត្រូវបានបញ្ជូនទៅកាន់កោសិកាផ្សេងៗបស់រាងកាយ បេះដូង និងសួត ។
ការធ្លាក់ចុះនៃបរិមាណអុកស៊ីសែននេះ នឹងធ្វើឱ្យរាងកាយចុះខ្សោយ ដែលមិនត្រឹមតែធ្វើឱ្យមានការពិបាកក្នុងការលេងកីឡាផ្សេងៗនោះទេ គឺថែមទាំងមានការពិបាកក្នុងការធ្វើសកម្មភាពធម្មតាប្រចាំថ្ងៃទៀត ដូចជា ការដើរ ឡើងជណ្តើរជាដើម ។
ក្នុងការបញ្ចេញកំលាំងរាងកាយ បេះដូង និងសួតរបស់មនុស្សយើង ត្រូវការឈាមដែលសំបូរអុកស៊ីសែន ។
ការជក់បារី និងអ្នកដទៃ
អ្នកជក់បារី មិនត្រឹមធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់សុខភាពខ្លួនឯងប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងប៉ះពាល់ដល់អ្នកដែលនៅជុំវិញខ្លួនទៀត ។ ទារកដែលកើតពីម្តាយដែលជក់បារី មានទំងន់ទាបនៅពេលកើត និងមានការប្រឈមយ៉ាងខ្លាំង នឹងការមានជំងឺផ្លូវដង្ហើម ។
កុមារដែលរស់នៅក្នុងគ្រួសារដែលមានឪពុក ឬទាំងឪពុក ទាំងម្តាយជក់បារី មានការប្រឈមទ្វេដង ទៅនឹងការកើតជំងឺហឺត និងជំងឺរលាកទងសួត ។
មនុស្សពេញវ័យដែលទទួលផ្សែងបារីពីគេយូរអង្វែងក៏ពិតជាមានការប្រឈមតិចតួចទៅនឹងការកើតជំងឺមហារីកសួត និងប្រឈមខ្ពស់ទៅនឹងការកើតជំងឺបេះដូង-សរសៃឈាម ។
អ្នកមិនជក់បារីដែលប្រឈមនឹងការស្រូបផ្សែងបារីពីគេ រួមមាន កុមារ និងប្រពន្ធ-ប្តីរបស់អ្នកជក់បារី និងមនុស្សផ្សេងទៀតដែលរស់នៅក្នុងផ្ទះជាមួយគ្នា ។ ដូចគ្នានេះដែរ ក៏មានអ្នកមិនជក់បារីមួយចំនួនដែលធ្វើការជាមួយអ្នកជក់បារី ឬធ្វើការនៅក្នុងបរិស្ថានដែលមានផ្សែងបារី ដែលការប្រឈមមុខរបស់ពួកគេ ទៅនឹងផ្សែងបារីក្នុងរយៈពេលយូរ ក៏ជាបញ្ហាដែលគួរឱ្យកត់សំគាល់ដែរ ។
ការជក់បារី និងជំងឺសួត
អ្នកជក់បារីងាយនឹងធ្វើឱ្យខូចសួត ហើយមុខងាររបស់សួតនៃអ្នកជក់បារី មានកំរិតខ្សោយជាងអ្នកមិនជក់បារី ។ បញ្ហានេះនឹងកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរ បើអ្នកនោះនៅតែបន្តជក់បារី ។ការជក់បារីបណ្តាលឱ្យមានជំងឺសួតជាច្រើន ដែលអាចមានគ្រោះថ្នាក់ ដូចជំងឺមហារីកសួតដែរ ។
ជំងឺមហារីកសួត
មហារីកសួត គឺជាជំងឺមួយ ដែលជាលិការបស់សួតមានការលូតលាស់ខុសពីធម្មតា ។ ការលូតលាស់នេះអាចមានការរាលដាលដល់ជាលិកាដែលនៅជាប់វា និងអាចហួសពីសួតទៅទៀត ។
មហារីកសួត ជាមូលហេតុនៃការស្លាប់ញឹកញាប់ជាងគេបំផុតមួយ ចំពោះបុរស និងជាមូលហេតុញឹកញាប់បំផុតទីពីរនៃការស្លាប់របស់ស្ត្រី ដែលទទួលខុសត្រូវលើការស្លាប់របស់មនុស្ស១.៣លាននាក់ នៅទូទាំងពិភពលោក ជារៀងរាល់ឆ្នាំ ។
រយៈពេលនៃការជក់បារី និងចំនួនបារីដែលជក់ បង្កើនឱកាសនៃការកើតជំងឺមហារីកសួត ។ ប្រសិនបើអ្នកជក់បារីម្នាក់ឈប់ជក់បារី ឱកាសនៃការកើតជំងឺនេះនឹងថយចុះបន្តិចម្តងៗ ដោយសារសួតដែលខូចនោះត្រូវបានជួសជុលឡើងវិញជាបណ្តើរៗ ។
អ្នកស្រូបផ្សែងបារីពីគេ ពោលគឺការហឺតផ្សែងបារីពីអ្នកជក់ គឺជាមូលហេតុមួយនៃជំងឺមហារីកសួតលើអ្នកមិនជក់បារី ។ ការសិក្សាពី សហរដ្ឋអាេមរិក អឺរ៉ុប ចក្រភពអង់គ្លេស និងអូស្ត្រាលី បានបង្ហាញឱ្យឃើញដូចៗគ្នា អំពីកត្តាគ្រោះថ្នាក់យ៉ាងខ្ពស់របស់អ្នកស្រូបផ្សែងបារីពីគេ ។
រោគសញ្ញាទូទៅមួយចំនួននៃជំងឺមហារីកសួតរួមមាន ៖
-ការពិបាកដកដង្ហើម (ហត់)
-ការក្អកធ្លាក់ឈាម
-ការក្អករ៉ាំរ៉ៃ
-ឈឺចាប់ក្នុងទ្រូង ឬក្នុងពោះ
-ស្រកទំងន់ អស់កំលាំង មិនឃ្លានអាហារ
-សំលេងស្អក
-ពិបាកលេបអាហារ
ជំងឺមហារីកសួតអាចមើលឃើញតាមរយៈការថតទ្រូងដោយកាំរស្មីអិុច ។ ការថតសួតដោយកាំរស្មីអុិច គឺជាជំហ៊ានដ៏សំខាន់មួយ បើអ្នកជំងឺមានរោគសញ្ញាសង្ស័យថាមានជំងឺមហារីកសួត ។
ជំងឺសួតផ្សេងៗទៀត
ជំងឺរលាកទងសួតរ៉ាំរ៉ៃ
ជំងឺរលាកទងសួតរ៉ាំរ៉ៃ គឺជាជំងឺមួយដែលធ្វើឱ្យមានស្លេស្មយ៉ាងច្រើននៅ តាមផ្លូវដង្ហើម ហើយបង្ខំឱ្យអ្នកជក់បារីក្អកវាចេញមកក្រៅ ។ វាគឺជាបញ្ហាដែលច្រើនតែកើតលើអ្នកជក់បារី ។ នៅពេលមានជំងឺនេះ សួតចាប់ផ្តើមផលិតស្លេស្មកាន់តែច្រើន ។ នៅពេលនោះ មានការរលាកផ្លូវដង្ហើម (ធ្វើឱ្យហើម) ហើយមានការក្អករ៉ាំរ៉ៃ ពោលគឺការគ្មានការធូរស្រាល ឬជាសះស្បើយឡើយ ។ ផ្លូវដង្ហើមត្រូវបានស្ទះ ដោយសារស្លាកស្នាមនៃបញ្ហាផ្សេងៗ និងស្លេស្ម ។ ជាលទ្ធផលអាចមានការបង្ករោគធ្ងន់ធ្ងរផងដែរ ។
ជំងឺហើមសួត
ការជក់បារីក៏ជាមូលហេតុចម្បងមួយនៃជំងឺ ហើមសួតផងដែរ ពោលគឺវាជាជំងឺមួយដែលធ្វើឱ្យលទ្ធភាពដកដង្ហើមរបស់អ្នកជំងឺថយចុះបន្តិចម្តងៗ ។
អុកស៊ីសែនចូលទៅដល់ក្នុងឈាម ដោយឆ្លងកាត់ផ្ទៃនៃសាច់សួត ។ ជាធម្មតា ផ្ទៃនៃសាច់សួត កើតឡើងដោយសារថង់តូចៗរាប់ពាន់ ។ កាលណាមានជំងឺហើមសួត ជញ្ជាំងរបស់ថង់
តូចៗនីមួយៗត្រូវបានដាច់រហែក ហើយបង្កើតបានជាថង់ធំៗ ប៉ុន្តែមានចំនួនកាន់តែតិចជាង
មុន ។ បញ្ហានេះបានបន្ថយទំហំផ្ទៃរបស់សួត ដែលធ្វើឱ្យបរិមាណអុកស៊ីសែនដែលទៅដល់ក្នុងឈាមមានការថយចុះ ។ យូរៗទៅផ្ទៃសួតនឹងកាន់តែរួមតូច ដែលជាហេតុធ្វើឱ្យអ្នកជំងឺត្រូវតែដកដង្ហើមដង្ហក់យ៉ាងខ្លាំង ។
រោគសញ្ញា
រោគសញ្ញាដំបូងនៃជំងឺនេះ គឺការហត់ (ជាពិសេសនៅពេលដេក) ការក្អករ៉ាំរ៉ៃ មានអារម្មណ៍អស់កំលាំង និងជួនកាលមានស្រកទំងន់ ។
អ្នកជំងឺហើមសួត មានការប្រឈមនឹងការកើតជំងឺផ្សេងៗជាច្រើនទៀត ដែលទាក់ទងទៅនឹងការចុះខ្សោយនៃមុខងាររបស់សួត ដូចជាជំងឺរលាកសួត (pneumonia) ជាដើម ។
ក្នុងដំណាក់កាលបន្ទាប់នៃជំងឺនេះ អ្នកជំងឺនឹងអាចដកដង្ហើមបានស្រួល នៅពេលមានការបញ្ចូលអុកស៊ីសែនជាជំនួយប៉ុណ្ណោះ ។ ជំងឺហើមសួត មិនអាចត្រឡប់មកវិញបានឡើយ ប៉ុន្តែគេអាចព្យាបាលការវិវត្តន៍របស់វាបាន បើសិនជាអ្នកជំងឺនោះឈប់ជក់បារី ។ (នៅមានត)
ចែករំលែកព័តមាននេះ