យោងតាមការលើកឡើងរបស់ Harvard Health បានឱ្យដឹងថា៖ “ការហូរទឹកភ្នែកទាំងអស់មិនដូចគ្នាទេ។ វាមានដូចជាការហូរទឹកភ្នែកដោយឯកឯង ការហូរទឹកភ្នែកជាបន្តបន្ទាប់ និង ការហូរទឹកភ្នែកដោយការរំជួលចិត្ត។ ប្រភេទនៃការហូរទឹកភ្នែក២ដំបូងគេនោះ គឺមានមុខងារសំខាន់ក្នុងការលាងចេញនូវកម្ទេចដី និង បង្កើនរំអិលឱ្យភ្នែកកុំឱ្យមានការឆ្លងមេរោគ។”

យោងតាមសមាគមចិត្តសាស្រ្តអាមេរិចបានឱ្យដឹងថា ស្រ្តីយំច្រើនជាងបុរស ដោយសារតែបុរសមិនសូវមានអរម៉ូនប្រូឡាក់ទីន (Prolactin) ដែលមានទំនាក់ទំនងនឹងការហូរទឹកភ្នែក បើធៀបទៅនឹងស្រ្តី។ គេលើកទឹកចិត្តថា មនុស្សគ្រប់រូបមិនគួរទប់អារម្មណ៍មិនឱ្យយំនោះទេ ដោយសារតែការយំមានអត្ថប្រយោជន៍ជាច្រើនដែលយើងមិនដឹង។

ការយំជួយឱ្យអ្នកបង្ហាញពីអារម្មណ៍របស់អ្នកចេញមកក្រៅ និង កាត់បន្ថយការប្រមូលផ្តុំអារម្មណ៍ទុក្ខសោកដាក់ក្នុងរាងកាយ។ ការប្រមូលអារម្មណ៍មិនល្អដាក់ទុកនឹងទ្រូងនេះ គឺអាចបណ្តាលឱ្យមានជំងឺលើសសម្ពាធឈាម ជំងឺបេះដូង ជំងឺស្រ្តេស និង ជំងឺបាក់ទឹកចិត្ត។

ម្យ៉ាងវិញទៀត នៅពេលយើងយំយើងអាចទទួលបានការលួងលោមពីមិត្តភក្តិនិងក្រុមគ្រួសារ ហើយវាធ្វើឱ្យទំនាក់ទំនងរបស់យើងកាន់តែប្រសើរឡើងជាមួយពួកគេ។ លើសពីនេះទៅទៀត ការយំក៏ធ្វើឱ្យអ្នកមានអារម្មណ៍ល្អដែរ ដោយសារតែវាធ្វើឱ្យអារម្មណ៍ស្ទះក្នុងចិត្តរបស់អ្នកធូរចេញមកក្រៅអស់។

ដូច្នេះលើកក្រោយ ប្រសិនបើអ្នកមានអារម្មណ៍ចង់យំ ឬឃើញនរណាម្នាក់យំ សូមកុំឃាត់ទឹកភ្នែកមិនឱ្យចេញ ហើយឱ្យវាចេញមកដោយសេរី៕