នៅក្នុងគាថាធម្មបទព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធត្រាស់សម្តែងថា ដរាបណាអំពើអាក្រក់មិនទាន់ឲ្យផល ជនពាលតែងសម្គាល់នូវអំពើអាក្រក់នោះដូចទឹកឃ្មុំ នៅតែត្រេកអរប្រព្រឹត្តបាបកម្មទាំងចិត្តរីករាយ លុះកម្មអាក្រក់នោះឱ្យផលទើបសង្វេគខ្លួនជាខាងក្រោយ សមដូចពុទ្ធគាថាម្តែងថា៖ ១-ពួកជនពាលមិនមានប្រាជ្ញា មានខ្លួនដូចជាសត្រូវ តែងត្រាច់ទៅធ្វើនូវកម្មដ៏លាមក ដែលជាអំពើមានផលក្តៅក្រហាយក្នុងលោកនេះផង…
នៅក្នុងគាថាធម្មបទព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធត្រាស់សម្តែងថា ដរាបណាអំពើអាក្រក់មិនទាន់ឲ្យផល ជនពាលតែងសម្គាល់នូវអំពើអាក្រក់នោះដូចទឹកឃ្មុំ នៅតែត្រេកអរប្រព្រឹត្តបាបកម្មទាំងចិត្តរីករាយ លុះកម្មអាក្រក់នោះឱ្យផលទើបសង្វេគខ្លួនជាខាងក្រោយ សមដូចពុទ្ធគាថាម្តែងថា៖
១-ពួកជនពាលមិនមានប្រាជ្ញា មានខ្លួនដូចជាសត្រូវ តែងត្រាច់ទៅធ្វើនូវកម្មដ៏លាមក ដែលជាអំពើមានផលក្តៅក្រហាយក្នុងលោកនេះផង និងលោកខាងមុខផង ។
២-បុគ្គលធ្វើកម្មណាហើយ រមែងក្តៅក្រហាយជាខាងក្រោយមានមុខទទឹកជោកដោយទឹកភ្នែក ស្រែកយំគួរឱ្យសង្វេគព្រោះទទួលផលនៃកម្មនោះថាជាកម្មដែលខ្លួនបានធ្វើហើយ ឈ្មោះថាជាកម្មមិនល្អឡើយ ។
៣-អំពើអាក្រក់មិនទាន់ឲ្យផលត្រឹមណា ជនពាលតែងសម្គាល់នូវអំពើអាក្រក់នោះថាជាទឹកឃ្មុំ លុះដល់កាលណាបាបឲ្យផល ទើបជនពាលកើតក្តីវិបត្តិ ជួបទុក្ខក្តៅក្រហាយក្នុងជីវិត ។
អំពើអាក្រក់ដែលបាបជនប្រព្រឹត្តធ្វើហើយរមែងឱ្យផលជាទុក្ខក្តៅក្រហាយតាំងពីលោកនេះដរាបដល់បរលោកក៏កាន់តែក្តៅក្រហាយទេ្វដង ៕ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ