តាមធម្មតាមនុស្សយើងពីដំបូងធ្វើអំពើអាក្រក់កតួចតាចទេ លុះយូរៗទៅអាចនឹងនាំចិត្តហ៊ានប្រព្រឹត្តរឿងធំបានដូច ជាប្រព្រឹត្តអំពើអបាយមុខ ល្បែងពាលា លួច ឆក់ប្លន់ លេងស្រី ផឹកស្រា និងសេពគប់បាបមិត្តពេញបន្ទុក ទីបំផុតគ្មានឡើយសេចក្តីចម្រើន នឹងដល់នូវសេចក្តីវិនាសអន្តរាយជាក់ជាមិនខាន ។
ព្រោះឃើញនូវសេចក្តីទុក្ខរបស់សត្វលោកមានសភាពបែបនេះហើយ ព្រះមានព្រះភាគទ្រង់សម្តែងឱ្យសត្វលោកស្គាល់ពីការអប់រំផ្លូវចិត្តឱ្យវៀរចាកការកាប់សម្លាប់ លួចឆក់ប្លន់ជាហេតុនាំឱ្យបង្កភាពវឹកវរក្នុងសង្គមដែលសុទ្ធតែជាអំពើអាក្រក់ ដូច្នេះដើម្បីឱ្យមនុស្សម្នាក់ៗទទួលបានសុខសួស្តីដូចបំណង ចាំបាច់ទាល់តែទាំងអស់គ្នាចៀសវាងពីអំពើបាបអកុសលនានា ។
អំពើអាក្រក់បានបំផ្លាញនូវប្រយោជន៍ខ្លួនឯងផង និងប្រយោជន៍អ្នកដទៃផង ដូច្នេះជនគ្រប់រូបគួររៀនលះបង់ រៀនវៀរចេញឱ្យឆ្ងាយដើម្បីសេចក្តីសុខខ្លួនឯង និងសង្គមជាតិក៏ស្ងប់ស្ងាត់រស់នៅដោយសុខសួស្តី ។
ដោយហេតុថា ការសាងល្អក្នុងកាលមុន ក្នុងជាតិមុនជាសញ្ញារៀបចំជីវិតឱ្យកើតមកក្នុងកំណើតជាមនុស្សនេះ វាជាដើមទុនមួយយ៉ាងសំខាន់សម្រាប់មនុស្សលោករើបម្រះចេញពីពិភពខ្មៅងងឹតនៃកម្មពៀរវេរា ។ អំពើអាក្រក់ ការព្យាបាទ បៀតបៀន អមនុស្សធម៌ វាជាអន្លង់ភក់នៃបាបបុគ្គលតែប៉ុណ្ណោះ វាជាការបម្រើកិលេសពិតៗ និងវាជាការងារដ៏ថោកទាបសៅហ្មងសម្រាប់កំណើតរបស់ខ្លួន ។
មនុស្សកើតឡើងដោយបុណ្យកុសលអំពីជាតិមុនមានតម្លៃស្មើគ្នានឹងព្រហ្មចរិយធម៌ ព្រោះមនុស្សអាចប្រព្រឹត្តព្រហ្មចរិយធម៌បាន មិនត្រូវបណ្តោយប្រាណដោយក្តីប្រមាទឱ្យមានការលង់លិចក្នុងអន្លង់ខ្មៅងងឹត ធ្វើជីវិតឱ្យថោកទាបនោះឡើយ អ្នកប្រាជ្ញបានពោលថា ជីវិតនេះមានប្រមាណតិចណាស់ ខ្លីណាស់ ។
ជីវិតនេះជារបស់ខ្ចីគេ ដូច្នេះក្នុងមួយកំណើតមនុស្សនេះ មានភារកិច្ចប្រព្រឹត្តព្រហ្មចរិយធម៌ រួចហើយត្រូវសងជីវិតនេះឱ្យទៅម្ចាស់របស់គេគឺ ជរា មរណៈ មិនអាចគេចផុត ចៀសរួចបានឡើយ ៕ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ