ដំណើរជីវិតរបស់សត្វពោរពេញទៅដោយសេចក្តីទុក្ខ
បិដកលេខ១៧ ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធត្រាស់ថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ចុះទុក្ខសច្ចៈតើដូចម្ដេច ? ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ជាតិ គឺកំណើតដែលកើតជាដំបូង ក៏ជាទុក្ខ, ជរាគឺសេចក្ដីចាស់គ្រាំគ្រា…
បិដកលេខ១៧ ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធត្រាស់ថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ចុះទុក្ខសច្ចៈតើដូចម្ដេច ? ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ជាតិ គឺកំណើតដែលកើតជាដំបូង ក៏ជាទុក្ខ, ជរាគឺសេចក្ដីចាស់គ្រាំគ្រា ក៏ជាទុក្ខ, មរណៈ គឺសេចក្ដីស្លា.ប់ ក៏ជាទុក្ខ, សោកៈ គឺសេចក្តីស្ដាយស្រណោះ គឺសេចក្ដីខ្សឹកខ្សួល សេចក្ដីលំបាកកាយ លំបាកចិត្ត, ទោមនស្ស គឺសេចក្ដីអាក់អន់តូចចិត្ត សេចក្តីចង្អៀតចង្អល់ចិត្ត ក៏សុទ្ធតែជាទុក្ខ ។
ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ដំណើរជួបប្រសព្វដោយសត្វនិងសង្ខារទាំងឡាយ ដែលមិនជាទីស្រឡាញ់ ក៏ជាទុក្ខ, សេចក្តីព្រាត់ប្រាសចាកសត្វនិងសង្ខារទាំងឡាយ ដែលជាទីស្រឡាញ់ ក៏ជាទុក្ខ, បុគ្គលកាលចង់បាននូវរបស់ណា តែមិនបានដូចបំណង ត្រង់ការមិនបានហ្នឹងហើយក៏ជាទុក្ខ ។ បើបំព្រួញទៅ ខន្ធទាំង៥ រូប សំឡេង ក្លិន រស សម្ផស្សនេះឯងជាកងទុក្ខ ។
ជារួមមក ពេញមួយដំណើរជីវិតរបស់សត្វលោកទាំងអស់នេះពោរពេញទៅដោយសេចក្តីទុក្ខ លំបាក វេទនាសព្វបែបយ៉ាង ។ ព្រោះហេតុនោះទើបព្រះពុទ្ធបរមគ្រូនៃយើងទ្រង់កាច់បំបាក់ដំបូងផ្ទះគឺកិលេសចោលអស់ដោយចតុរារិយសច្ចៈបានដល់នូវឯកន្តបរមសុខមិនត្រឡប់ក្រោយឡើយ ៕ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ