ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង ៖ ប្រជាពលរដ្ឋរស់នៅភូមិតាំងបំពង់ ឃុំជើងគ្រាវ ស្រុករលាប្អៀរ នៅតែបន្តមុខរបរសិប្បកម្ម ត្បាញឬស្សី បន្តមរតកពីដូនតា ដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពគ្រួសារបានសមរម្យមួយកម្រិត បើទោះបច្ចុប្បន្នរបស់ប្រើប្រាស់មួយចំនួនត្រូវបានផលិតអំពីជ័រក្តី…
ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង ៖ ប្រជាពលរដ្ឋរស់នៅភូមិតាំងបំពង់ ឃុំជើងគ្រាវ ស្រុករលាប្អៀរ នៅតែបន្តមុខរបរសិប្បកម្ម ត្បាញឬស្សី បន្តមរតកពីដូនតា ដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពគ្រួសារបានសមរម្យមួយកម្រិត បើទោះបច្ចុប្បន្នរបស់ប្រើប្រាស់មួយចំនួនត្រូវបានផលិតអំពីជ័រក្តី ។
អ្នកមីង អឹម ឈឿន បាននិយាយឲ្យដឹងថា ៖ តម្បាញឬស្សីនេះ គឺជាមរតកបន្សល់តាំងពីដូនតាមក ។ សព្វថ្ងៃ មិនមែនតែអ្នកភូមិតាំងបំពង់នោះទេ ដែលត្បាញឬស្សីធ្វើជារបស់របរប្រើប្រាស់ផ្សេងៗ គឺមានភូមិច្រើនទៀតដូចជា ភូមិគ្រួស ភូមិជើងគ្រាវ និងភូមិជាប់ៗគ្នាផ្សេងទៀត ក្នុងឃុំជើងគ្រាវនេះ សុទ្ឋតែធ្វើតម្បាញពីដើមឬស្សីទាំងអស់គ្រាន់តែការត្បាញ ឬស្សីនេះធ្វើខុសៗគ្នា ដូចជា នៅម្តុំផ្ទះគាត់ ៤-៥ផ្ទះ ត្បាញតែកញ្ច្រែងតែមួយមុខ គឺមានកញ្ជ្រែងតូចធំ កញ្ច្រែងរែងអង្ករ កញ្ជ្រែងរែងកន្ទក់ កញ្ជ្រែងដាក់បន្លែ និងកញ្ច្រែងធំសម្រាប់ហាលត្រីឬយកធ្វើអ្វីផ្សេងជាដើម ។ ចំណែកផ្ទះផ្សេងមានត្បាញចង្អេរ ត្បាញកញ្ជើ និងត្បាញល្អី ជាដើម ។
មុខរបរនេះ បច្ចុប្បន្នធ្វើតែមនុស្សចាស់ៗ នៅផ្ទះទេ ដែលប្រឹងត្បាញ ដើម្បីដោះស្រាយជីវភាព ព្រោះបន្ទាប់ពីកាត់ថ្លៃទិញឬស្សី ថ្លៃទិញខ្យែ និងថ្លៃជួលគេជាន់ឱ្យចេញជាកញ្ជ្រែងរួចមក នៅសល់ខ្លះដែរ ហើយបើមិនធ្វើក៏មិនដឹងទៅរកអី ។
សព្វថ្ងៃមានឈ្មួញយកប្រាក់មកដាក់ឱ្យអ្នកភូមិមុន ដើម្បីទុកទិញវត្ថុធាតុដើម ពេលបានជារបស់ទើបឈ្មួញមកប្រមូលយកតាមក្រោយបានប៉ុណ្ណាយកប៉ុណ្ណឹង សល់ប៉ុន្មានយើងធ្វើបន្តឱ្យគេទៀត ឬខ្លះយកប្រាក់បន្ថែម ដើម្បីធ្វើបន្តទៀងទៅ ។ ចំណែកស្ត្រីឈ្មោះ សឿង សៀងយ៉ុង ក៏បានបញ្ជាក់ដែរថា ៖ ក្នុង១ខែ គាត់អាចត្បាញកញ្ជ្រែងរែង អង្ករបានជាង២០០ កញ្ជ្រែង ដោយកូនៗជួយត្បាញខ្លះ និងប្តីគាត់ជាអ្នកក្តាប់កណ្តាប់កញ្ច្រែងខ្លះ ។
កញ្ច្រែងរែងអង្ករដែលគាត់លក់បោះដុំឱ្យឈ្មួញ ក្នុងកញ្ជ្រែង១០ថ្លៃ៧ម៉ឺនរៀល ។ មុខរបរនេះមិនចំណេញធំដុំទេ នេះបើកុំតែរោងចក្រគេឈប់ គាត់ត្រូវទៅធ្វើការហើយ មួយខែបានជាង៨០ម៉ឺនដែរ បើប្រៀបធៀបនឹងការ ត្បាញកញ្ជ្រែងវិញ១ខែ បានជិត២លានរៀលមែន តែទូរទាត់ថ្លៃចំណាយផ្សេងៗវិញនៅសល់តិចជាងធ្វើកម្មកររោងចក្រទេ ប៉ុន្តែធ្វើម៉េចមុខរបរនេះបន្សល់ពីដូនតាពីម៉ែពីឪទៅហើយ ។
គួរបញ្ជាក់ថា ៖ បើទោះមានរបស់ប្រើប្រាស់មួយចំនួនបានផលិតពីជ័រច្រើនលើសលប់យ៉ាងណាក្តី ក៏របស់ប្រើប្រាស់ត្បាញពីដើមឬស្សី ក៏នៅតែជាសេចក្តីត្រូវការចាំបាច់របស់ប្រជាពលរដ្ឋយើងដែរ ហើយរបស់ប្រើប្រាស់ត្បាញពីដើមឬស្សីនេះទៀត បច្ចុប្បន្ននេះជាតម្រូវការចាំបាច់ខ្លាំងណាស់ដែរ សម្រាប់នាំចេញទៅប្រទេសថៃ តាមច្រកប៉ោយប៉ែត្រ ក្រៅពីនោះរបស់មួយចំនួនត្រូវបានគេយកទៅកែឆ្នៃជាគ្រឿងលំអរដូចជា កូនក្រឡោតូចៗ គេយកទៅលាបពណ៌ ដើម្បីដាក់អំពូលភ្លើង និងខ្លះទៀតយកទៅដាក់តាំងតាមទីរមណីដ្ឋាន និងអាហារដ្ឋានជាដើម ដោយគ្រាន់តែបន្ថែមពណ៌លំអរជាការស្រេច ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ