សោភណចិត្តប្រែថា ចិត្តស្អាត, ចិត្តល្អហ្មត់ហ្មង, ចិត្តប្រសើរក្រៃលែង, ចិត្តល្អពេកកន្លង ។ នៅក្នុងគម្ពីរអភិធម្ម លោកបានប្រាប់អំពីធម៌៧ប្រការដែលនាំឱ្យកើតទៅជាសោភណចិត្តគឺៈ ១-សទ្ធា: សភាវធម៌ដែលជឿជាក់ជ្រះថ្លាក្នុងព្រះត្រៃរតន…
សោភណចិត្តប្រែថា ចិត្តស្អាត, ចិត្តល្អហ្មត់ហ្មង, ចិត្តប្រសើរក្រៃលែង, ចិត្តល្អពេកកន្លង ។ នៅក្នុងគម្ពីរអភិធម្ម លោកបានប្រាប់អំពីធម៌៧ប្រការដែលនាំឱ្យកើតទៅជាសោភណចិត្តគឺៈ
១-សទ្ធា: សភាវធម៌ដែលជឿជាក់ជ្រះថ្លាក្នុងព្រះត្រៃរតន ក្នុងកម្ម និងផល ។
២-សតិ: សភាវធម៌ដែលរឭក មិនវង្វេងភ្លេចស្មារតី ។
៣-ហិរិ: សភាវធម៌ដែលខ្មាសខ្ពើមបាប ។
៤-ឱត្តប្ប: សភាវធម៌ដែលញញើតខ្លាចបាបព្រោះឃើញទោសរបស់បាប ។
៥-អលោភ: សភាវធម៌ដែលមិនមានសេចក្ដីពេញចិត្តក្នុងអារម្មណ៍ មិនហួងហែង ។
៦-អទោស: សភាវធម៌ដែលមិនប្រទូស្តអារម្មណ៍ មានចិត្តត្រជាក់ មេត្តា ។
៧-តត្រមជ្ឈត្តតា: សភាវធម៌ដែលមានភាពជាកណ្ដាលក្នុងអារម្មណ៍ គឺឧបេក្ខា ។
ខ្លឹមសារធម៌ទាំង៧ប្រការនេះហើយជាមូលហេតុដែលនាំឱ្យកើតទៅជាចិត្តស្អាតបរិសុទ្ធ ចិត្តមិនមានគ្រឿងសៅហ្មងនៅច្របូកច្របល់ ៕ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ