ការចិញ្ចឹមជីវិតគឺជាទុក្ខធំ
ការស្វែងរកអាហារចិញ្ចឹមជីវិតគឺជាទុក្ខធំមួយ ព្រោះការស្វែងរកអាហារមានការសម្ដែងនៅក្នុងគម្ពីរព្រះអភិធម្មថា សង្វេគវត្ថុមាន៨ប្រការ ១-ជាតិទុក្ខ ២- ជរាទុក្ខ ៣- ព្យាធិទុក្ខ ៤- មរណទុក្ខ…
ការស្វែងរកអាហារចិញ្ចឹមជីវិតគឺជាទុក្ខធំមួយ ព្រោះការស្វែងរកអាហារមានការសម្ដែងនៅក្នុងគម្ពីរព្រះអភិធម្មថា សង្វេគវត្ថុមាន៨ប្រការ ១-ជាតិទុក្ខ ២- ជរាទុក្ខ ៣- ព្យាធិទុក្ខ ៤- មរណទុក្ខ ៥- អបាយិកទុក្ខ ៦- អតីតវដ្ដមូលកទុក្ខ ៧- អនាគតវដ្ដមូលកទុក្ខ និង៨- ទុក្ខព្រោះការស្វែងរកអាហារ ។
ដឹងថាការស្វែងរកអាហារជាទុក្ខហើយ ប៉ុន្តែកុំឲ្យទុក្ខជាន់លើទុក្ខ ទុក្ខត្រួតគ្នាបានសេចក្ដីថា ការស្វែងរកអាហារជាទុក្ខហើយ តែបើស្វែងរកដោយសុចរិតទៀងត្រង់នោះគឺទុក្ខមានតែមួយដោយការស្វែងរកតែប៉ុណ្ណោះ តែបើស្វែងរកដោយទុច្ចរិតវិញ ទុក្ខទាំងការស្វែងរក និងទុក្ខព្រោះបានទ្រព្យដោយសារតែទុច្ចរិតកម្មផ្សេងៗ គឺមានសេចក្ដីទុក្ខទាំងបច្ចុប្បន្ន និងបរលោក គឺទុក្ខពីរតែម្តង ។
ហេតុនេះសប្បុរសគប្បីចិញ្ចឹមជីវិតដោយធម៌ គឺប្រាសចាកនូវបញ្ចវេរាទាំងឡាយ ចៀសឲ្យផុតអំពីអបាយមុខផ្សេងៗ ព្រោះថាជីវិតបានមកដោយប្រយោជន៍ណា ចូរញ៉ាំងប្រយោជន៍នោះឲ្យបានសម្រេចចុះ ជីវិតអ្នកនឹងបានសុខហើយ ។ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ