ប្រសិនបើអ្នកគិតថាអ្នកជាមនុស្សដែលទៀងត្រង់នោះអ្នកប្រហែលជាស្ថិតក្នុងចំណោមមនុស្សដែលទទួលស្គាល់ថានរណាក៏កុហកដែរមិនថាលើប្រវត្តិរូបសង្ខេប ឬក្នុងការសន្ទនាជាមួយមនុស្សដទៃទេ ។ ប៉ុន្តែសំណួរដែលសំខាន់គឺតើមិនទ្រង់ត្រង់កម្រិតណា?
លោក ដេន អារីលី (Dan Ariely) ដែលជាអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រសិក្សាអាកប្បកិរិយារបស់មនុស្ស និងអ្នកនិពន្ធសៀវភៅ The Honest Truth About Dishonesty បានព្យាយាមសិក្សាពីភាពទៀងត្រង់របស់មនុស្សដោយយោងតាមការពិសោធន៍ជាក់ស្តែងជាច្រើន ។
លោកបានប្រទះឃើញថា មនុស្សម្នាក់ៗមានគម្លាតមួយដែលពួកគេអាចកុហកដោយមិនស្តីបន្ទោសខ្លួន ។ ហើយគម្លាតមួយនេះផ្លាស់ប្តូរទៅតាមស្ថានការនីមួយៗ ។ ពេលដែលអ្នកធ្វើអ្វីដែលតម្រូវការច្នៃប្រឌិត គម្លាតរបស់អ្នកក៏កាន់តែធំឡើងផងដែរ ហើយអ្នកនឹងព្យាយាមរកការដោះសារថ្មីៗមកការពារខ្លួន និងសកម្មភាពរបស់ខ្លួន ។
ប្រសិនបើអ្នកទៅធ្វើការ និងមើលឃើញភាពមិនទៀងត្រង់របស់អ្នកដទៃ វាអាចប៉ះពាល់ដល់គម្លាតរបស់អ្នកដែរ ។ ឧទាហរណ៍ដូចជាអ្នកមើលឃើញមិត្តរួមការងារលួចសម្ភារការិយាល័យទៅផ្ទះ ឬសុំសម្រាកមួយល្ងាចព្រោះតែខ្ជិល អ្នកអាចនឹងគិតថាវាមិនមានបញ្ហាសម្រាប់អ្នកដែរ ។មានន័យថា ប្រសិនបើអ្នកធ្វើការនៅក្នុងស្ថាប័នដែលមានវប្បធម៌កុហកច្រើន ខណៈដែលទង្វើទៀងត្រង់មិនត្រូវបានទទួលយក នោះភាពជោគជ័យរបស់ស្ថាប័ននោះក៏មានការធ្លាក់ចុះដែរ ។
យោងទៅតាមការស្រាវជ្រាវរបស់ រ៉ូបឺត ខៃឌីនី (Robert Cialdini) បានប្រទះឃើញថា ប្រសិនបើក្រុមហ៊ុនអនុញ្ញាតឲ្យបុគ្គលិកមានអាកប្បកិរិយាមិនទៀងត្រង់ វាជំរុញឲ្យមនុស្សក្នុងក្រុមហ៊ុនមិនជឿជាក់គ្នាទៅវិញទៅមក ។ ការធ្វើដូច្នេះមិនត្រឹមតែជំរុញទឹកចិត្តមនុស្សមិនទៀងត្រង់ឲ្យបន្តទាញអត្ថប្រយោជន៍ពីក្រុមហ៊ុននិងអ្នកដទៃទេ តែវាក៏ប៉ះពាល់ដល់តម្លៃក្រុមហ៊ុនដែរ ។
មេរៀនសំខាន់ គឺគ្មាននរណាម្នាក់ដែលទៀងត្រង់ទាំងស្រុង និងមិនទៀងត្រង់ទាំងស្រុងទេ ។ មនុស្សម្នាក់ៗនៅតែអាចកុហកយោងទៅតាមស្ថានការ បរិស្ថាន និងមនុស្សជុំវិញខ្លួន ។ ប្រសិនបើអ្នកប្រទះឃើញថាខ្លួនកំពុងតែធ្វើទង្វើមិនទៀងត្រង់ និងកំពុងតែរកការដោះសារដើម្បីការពារខ្លួននោះ អ្នកត្រូវចាំថាអ្នកអាចធ្វើវាបានក្នុងរយៈពេលខ្លីប៉ុណ្ណោះ ។ ព្រោះពេលដែលអ្នកបន្តធ្វើដូច្នេះយូរ មនុស្សជុំវិញខ្លួនរបស់អ្នកនឹងរៀនតាមអ្នក ហើយអ្នកទាក់ទាញតែមនុស្សដែលពេញចិត្តនឹងវប្បធម៌ដែលអ្នកបានបង្កើតនេះប៉ុណ្ណោះ ។ ចុងក្រោយ ស្ថាប័នការងារ និងឈ្មោះរបស់អ្នកទេដែលទទួលរងនូវការប៉ះពាល់ខ្លាំងជាងគេ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ