អ្នកប្រាជ្ញទាំងឡាយមានព្រះពុទ្ធជាដើមបានពោលថា រឿងជំនឿមានហេតុផលនេះមិនដែលកើតនៅជាមួ យនឹងបុគ្គលល្ងិតល្ងង់អាប់ឥតប្រាជ្ញាមានចិត្តអកុសលនោះទេ គឺកើតនៅតែក្នុងអ្នកឆ្លាតវៃ ជាមនុស្សល្អតែប៉ុណ្ណោះ ។ ជំនឿមានហេតុផលនេះមាន៤យ៉ាងគឺ៖ ១- ជឿថាសត្វលោកមានកម្មជារបស់ខ្លួន គឺថាកម្មដែលសត្វបានធ្វើហើយទោះបីជាល្អក្ដី…
អ្នកប្រាជ្ញទាំងឡាយមានព្រះពុទ្ធជាដើមបានពោលថា រឿងជំនឿមានហេតុផលនេះមិនដែលកើតនៅជាមួ យនឹងបុគ្គលល្ងិតល្ងង់អាប់ឥតប្រាជ្ញាមានចិត្តអកុសលនោះទេ គឺកើតនៅតែក្នុងអ្នកឆ្លាតវៃ ជាមនុស្សល្អតែប៉ុណ្ណោះ ។ ជំនឿមានហេតុផលនេះមាន៤យ៉ាងគឺ៖
១- ជឿថាសត្វលោកមានកម្មជារបស់ខ្លួន គឺថាកម្មដែលសត្វបានធ្វើហើយទោះបីជាល្អក្ដី អាក្រក់ក្ដី តែងជាប់ទៅតាមសត្វលោកនោះជានិច្ច ដូចស្រមោលអន្ទោលតាមប្រាណ ។
២- ការជឿដែលចាត់ចូលក្នុងជំនឿត្រឹមត្រូវនេះ គឺសំដៅដល់ការជឿក្នុងរឿងដែលមានហេតុពិតៗ មិនមែនជាការជឿក្នុងរឿងភ្ញាក់ផ្អើលនោះឡើយ ។
៣-ការជឿលើកម្ម គឺជឿថា បាបកម្មជាអំពើញ៉ាំងសត្វលោកឲ្យថោកទាប កុសលកម្ម ជាអំពើញ៉ាំងសត្វលោកឲ្យប្រសើរថ្លៃថ្នូរ ខ្ពង់ខ្ពស់ ។
៤- ជឿការត្រាស់ដឹងរបស់ព្រះតថាគត គឺជឿថា ព្រះអង្គជាអរហន្តដ៏ប្រសើរ ជាគ្រូនៃទេវតានិងមនុស្សទាំងឡាយ ។
ជំនឿទាំងបួននេះមានក្នុងបុគ្គលណា បុគ្គលនោះនឹងបាននាមថាជាអ្នកមានជំនឿត្រឹមត្រូវ ជាជំនឿត្រឹមត្រូវតាមគន្លងព្រះពុទ្ធសាសនា ។ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ