រាជធានីភ្នំពេញ ៖ អ្នកវប្បធម៌កំពុងបញ្ចេញប្រតិកម្មខ្លាំងចំពោះរឿងភាគថៃមួយដែលប្រើប្រាស់រចនាបថខ្មែរ និងព្រះឆាយាល័ក្ខណ៍សម្ដេចព្រះរៀមនរោត្តម បុប្ផាទេវី មិនបានសុំការអនុញ្ញាត ។ មតិប្រតិកម្មបានទាមទារឲ្យម្ចាស់ផលិតកម្មបកស្រាយឲ្យបានច្បាស់លាស់ទៅលើកការប្រើប្រាស់អ្វីទាំងអស់នេះ ដោយចាត់ទុកថាជាការរំលោភសិទ្ធិ ។
ផេកវប្បធម៌ខ្មែរដែលតែងតែផ្សព្វផ្សាយពីសិល្បៈវប្បធម៌ខ្មែរនោះ បានសរសេរបង្ហោះសារនាពេល ថ្មីៗនេះថា «យើងខ្ញុំជំនួសមុខឲ្យប្រជាជនកម្ពុជាទូទាំងប្រទេស ! សូមទាមទារឱ្យថៅកែចាងហ្វាង ដែលបានផលិតខ្សែភាពយន្តរឿង «អសូរភីត ឬ Asoraphit» បកស្រាយឲ្យច្បាស់ពីការប្រើប្រាស់រចនាបថខ្មែរ ចម្លាក់នៃប្រាសាទអង្គរវត្ត ប្រាង្គប្រាសាទរបស់ខ្មែរ នៅខេត្តបច្ចឹមបុរី ជាពិសេសការប្រើប្រាស់ឆាយាល័ក្ខណ៍នៃសម្ដេចរាជបុត្រីព្រះរៀមនរោត្តម បុប្ផាទេវី សម្តេចទេពនាដវដ្តីឯក ម្ចាស់ម៉ែជាទីសក្ការៈ ក្នុងខ្សែភាពយន្តមួយនេះ !
យើងខ្ញុំត្រូវការការបកស្រាយឲ្យបានច្បាស់ពីការរំលោភសិទ្ធិ និងការធ្វើដូច្នេះ ពីចាងហ្វាងនិងអ្នកនិពន្ធរឿង «អសូរភីត» មួយនេះ!។
ប្រធាននាយកដ្ឋានភាពយន្ត និងផ្សព្វផ្សាយវប្បធម៌នៃក្រសួងវប្បធម៌ និងវិចិត្រសិល្បៈ លោកប៉ុក បូរក្ស បានបកស្រាយថា «ខ្ញុំសូមអរគុណចំពោះម្ចាស់ផេកវប្បធម៌ខ្មែរ ក៏ដូចជាបងប្អូនជនរួមជាតិផ្សេងទៀតដែលរមែងយកចិត្តទុកដាក់ចូលរួមចំណែកថែរក្សា ការពារ និងលើកតម្កើងតម្លៃសិល្ប:វប្បធម៌ជាតិយើង។ ក្នុងនាមនាយកដ្ឋានភាពយន្តនៃក្រសួងវប្បធម៌ និងវិចិត្រសិល្ប: ខ្ញុំសូមបំភ្លឺនូវចំណុចមួយចំនួនដូចខាងក្រោម ៖
១. ភាពយន្តភាគថៃខាងលើនេះ មិនបានថតនៅក្នុងព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជាយើងនោះទេ គឺថតនៅក្នុងទឹកដីថៃ ។ ប្រការនេះគឺហួសដែនសមត្ថកិច្ចនៃច្បាប់កម្ពុជាដែលតម្រូវឲ្យមានការសុំការអនុញ្ញាតថតពីក្រសួងវប្បធម៌ និងវិចិត្រសិល្ប:កម្ពុជា ។
២.ចំពោះរូបភាពនៅក្នុងភាពយន្តខាងលើនេះដែលប្រើប្រាស់រូបព្រះឆាយាល័ក្ខណ៍របស់សម្តេចព្រះរៀមរាជបុត្រី នរោត្តម បុប្ជាទេវី អាចជាករណីរំលោភលើសិទ្ធិឯកជនរបស់សម្តេចរាជបុត្រីព្រះរៀមក្នុងករណីផលិតកម្មរបស់ថៃពុំបានស្នើសុំសិទ្ធិប្រើប្រាស់ពីសម្តេចព្រះរៀមរាជបុត្រីផ្ទាល់កាលព្រះអង្គនៅមានព្រះជន្មនៅឡើយ ឬក៏ពុំបានសុំសិទ្ធិពីព្រះញាតិផ្ទាល់របស់ទ្រង់ ។
រីឯសេចក្តីក្នុងរឿងនោះដែលក្រុមការងារយើងខ្ញុំបានពិនិត្យ ដោយមានជំនួយពីសហការីដែលចេះភាសាថៃវិញឃើញថា ពុំមានផលប៉ះពាល់អ្វីនោះទេ ។ គេបានលើកឡើងពីបញ្ហារបស់សាស្ត្រាចារ្យម្នាក់ធ្វើបទបង្ហាញ ដោយមានបញ្ចាំងរូបភាពទេពអប្សរនៅលើជញ្ជាំងប្រាសាទបុរាណខ្មែរ និងព្រះឆាយាល័ក្ខណ៍របស់សម្តេចព្រះរៀម។ ក្នុងសេចក្តីអធិប្បាយដែលសហការីបានប្រែគឺ «នៅភាគឦសានខាងត្បូងនៃប្រទេសថៃដែលទទួលឥទ្ធិពលពីខម អ្នករបាំតែងតែតែងគ្រឿងលំអកាយមានទំនោរទៅរកខមដូចគ្នា ។ «ខម»នេះគឺ «ខ្មែរ»នោះឯង ។ «ខម»នេះបើតាមអ្នកភាសាវិទូបានបកស្រាយប្រាប់ខ្ញុំ គឺជាសំនៀងភាសាសៀមសម្រាប់ពាក្យខ្មែរថា «ក្រោម» ពោលគឺសម្ដៅអ្នកស្រុកផ្នែកខាងក្រោម ដែលសម្តៅមកខ្មែរយើង ។
៣. ក្រសួងវប្បធម៌ និងវិចិត្រសិល្បៈបានធ្វើតាមគ្រប់រូបភាពតាមរយៈការផ្សព្វផ្សាយនៅលើឆាកអន្តរជាតិ មានការរៀបចំជាព្រឹត្តិការណ៍វប្បធម៌ ធំៗ ការទាមទារយកវត្ថុបុរាណពីបរទេស ការចុះបញ្ជីបេតិកភណ្ឌជាមួយអង្គការយូណេស្កូ…គឺក្នុងបំណងការពារ និងលើកតម្កើងនូវកិត្យានុភាព អត្តសញ្ញាណ ព្រមទាំងសិល្បៈ វប្បធម៌ប្រពៃណីដ៏ថ្លៃថ្លារបស់ជាតិ តាមលទ្ធភាពដែលអាចធ្វើទៅបាន ។
៤. ក្រសួងតែងតែយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះផលប៉ះពាល់ដល់វប្បធម៌ជាតិ ដោយបានចាត់វិធានការតាមផ្លូវច្បាប់នានាដោយមានកិច្ចសហប្រតិបត្តិការជាមួយស្ថាប័នជាតិ និងអន្តរជាតិនានា ជាពិសេសគឺការចូលរួមរបស់បងប្អូនជនរួមជាតិតែម្តង » ៕ (កែសម្រួលដោយ ៖ បុប្ផា)
ចែករំលែកព័តមាននេះ