ខេត្តបាត់ដំបង ៖ លោកនូ ហាច ជាអ្នកនិពន្ធប្រលោមលោក ដ៏ល្បីមកដល់បច្ចុប្បន្នតាមរយៈរឿងផ្កាស្រពោន ។ លោកបង់ជីវិតទៅយូរមកហើយ តែកេរ្តិ៍ឈ្មោះលោកនៅត្រដែត។ ក្រៅពីស្នាដៃអក្សរសិល្ប៍របស់លោកដែលនៅជាតំណាងសម្រាប់រូបលោក…
ខេត្តបាត់ដំបង ៖ លោកនូ ហាច ជាអ្នកនិពន្ធប្រលោមលោក ដ៏ល្បីមកដល់បច្ចុប្បន្នតាមរយៈរឿងផ្កាស្រពោន ។ លោកបង់ជីវិតទៅយូរមកហើយ តែកេរ្តិ៍ឈ្មោះលោកនៅត្រដែត។ ក្រៅពីស្នាដៃអក្សរសិល្ប៍របស់លោកដែលនៅជាតំណាងសម្រាប់រូបលោក ក៏នៅមានផ្ទះដែលលោកធ្លាប់រស់នៅបន្សល់មកដល់បច្ចុប្បន្នដែរ ។
លោកស្រីអ៊ាប រិនលី អាយុ៦១ឆ្នាំ ជាក្មួយកំពុងរស់នៅចាំផ្ទះលោកនូ ហាច ស្ថិតនៅតាមដងផ្លូវជាតិលេខ៥ ក្នុងឃុំកំពង់ព្រះ ស្រុកសង្កែ ខេត្តបាត់ដំបង ដែលមានចម្ងាយប្រមាណ២០គីឡូម៉ែត្រពីទីក្រុងបាត់ដំបង បានបញ្ជាក់កាលពីពេលថ្មីៗកន្លងមក លោកនូ ហាច មានបងប្អូន៣នាក់ បងប្រុសឈ្មោះនូ ឈឿ រស់នៅខេត្តកំពង់ធំ។ លោកនូ ហាច និងបងប្រុសឈ្មោះនូ ឆោម រស់នៅរៀនសូត្រនៅបាត់ដំបង ហើយកសាងផ្ទះសម្រាប់នៅរួមគ្នា ។
លោកនូ ហាច ចូលចិត្តរៀនសូត្រ និងពេលទំនេរដើរលេងតាមស្រុកស្រែ និងតំបន់ទន្លេសាប ហើយចូលចិត្តតែងនិពន្វរឿងប្រលោមលោក កំណាព្យ រឿង ខ្លីៗ បទចម្រៀង ដែលមានអត្ថ ន័យតាមរឿង ពិតៗដែលបានជួប ឃើញផ្ទាល់ដោយខ្លួនឯង ។ ចំណែកបងរបស់លោកឈ្មោះនូ ឆោម ជាគ្រូស្តោះផ្លុំ អ្នកជំងឺក្នុងភូមិ និងចូលចិត្តចិញ្ចឹមសត្វលលកជាប្រចាំនៅក្នុងផ្ទះ ។
អ្នកស្រីជាក្មួយបានលើកឡើងថា «ខាងប៉ូលិសរដ្ឋបាលក្នុងឃុំកំពង់ព្រះ ស្រុកសង្កែ បានស្នើសុំឲ្យយល់ព្រមទុកដាក់ផ្ទះរបស់គាត់នេះជាផ្ទះបេតកភណ្ឌសម្រាប់ភ្ញៀវទេសចរបានស្គាល់ប្រវត្តិ និងស្នាដៃទៅថ្ងៃក្រោយ តែ កូនៗរបស់លោកនូ ហាច នៅក្រៅប្រទេសមិនទាន់យល់ព្រម ព្រោះខ្លាចក្រែងកូនៗគាត់មកលេងស្រុកកំណើតម្តងៗ ចង់ធ្វើបុណ្យ ឬចេញចូលស្នាក់នៅមានការលំបាក ម្ល៉ោះហើយទើបឲ្យគាត់នៅចាំថែរក្សារហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះ »។
កន្លងមក មានការយល់ច្រឡំផ្ទះមួយថា ជាផ្ទះរបស់លោកនូ ហាច និងខ្លះច្រឡំថា ជាផ្ទះរបស់ចៅចិត្រ និងនាងឃុន នារី ក្នុងរឿងកុលាបប៉ៃលិន តាមពិតផ្ទះនោះ គឺជាផ្ទះរបស់បុរសឈ្មោះគី ពីប្រទេសចិន មករកស៊ីនៅស្រុកខ្មែរហើយបានប្រពន្ធខ្មែរឈ្មោះឈុំ ។ គឺជាផ្ទះដែលស្ថិតនៅម្ខាងថ្នល់ម្នាក់ ។
លោកនូ ហាច កើតនៅថ្ងៃទី២៦ ខែមិថុនា ឆ្នាំ១៩១៦ នៅឃុំកំពង់ព្រះ ស្រុកសង្កែ ខេត្តបាត់ដំបង មានឪពុកឈ្មោះ ឃួន នៅ ម្តាយឈ្មោះអោ មួច ជាកសិករ លោកបានរៀបការេជាមួយអ្នកស្រីតាន់ រ៉ែម និងមានកូនចំនួន៨នាក់ប្រុស៥ ស្រី៣នាក់ (ដែលសព្វថ្ងៃកំពុងរស់នៅសហរដ្ឋអាមេរិក និងអូស្ត្រាលី) ។
លោកនូ ហាច បានចូលរៀនសូត្រថ្នាក់បឋមនៅវត្តកំពង់ព្រះ ក្នុងឆ្នាំ១៩៣២ ដែលមានព្រះសង្ឃ ជាគ្រូបង្រៀន ដែលបានចេះចាំប្រើប្រាស់ទាំងផ្នែកអក្សរសិល្ប៍ អក្សរសាស្ត្រ អក្សរបាលី និងស្លឹករឹត បានច្បាស់លាស់ទៀតផង ហើយបានបន្តចូលរៀននៅវិទ្យាល័យស៊ីសុវត្ថិ ទទួលបានសញ្ញាប័ត្រកម្រិតថ្នាក់មធ្យមក្រុងភ្នំពេញជាបន្តទៀត ។
តាមឯកសាររបស់សមាគមអ្នកនិពន្វខ្មែរ បានបញ្ជាក់ថា ក្រោយពេលរៀនចប់លោកនូ ហាច បានចេញប្រកបការងារនៅខេត្តសៀមរាប ដែលមានងារជាចៅក្រមនៅទីនោះបន្តរហូតដល់ឆ្នាំ១៩៤៧ លោកបានផ្លាស់មកធ្វើការងារផ្នែកបោះពុម្ភផ្សាយឲ្យកាសែតកម្ពុជា នៃក្រសួងព័ត៌មាន ។
លុះដល់ឆ្នាំ១៩៤៨ លោកនូ ហាចបានធ្វើការជាលេខាផ្ទាល់របស់នាយករដ្ឋមន្ត្រី ដែលមានព្រះអង្គម្ចាស់ស៊ីសុវត្តិ យុត្ថិវង្ស ជានាយករដ្ឋមន្ត្រី លុះព្រអអង្គបានសុគត់ទៅ លោកបានមកធ្វើការនៅក្រសួងព័ត៌មានវិញ ដែលមានឋានៈជាប្រធាននាយកដ្ឋាន ។
បន្ទាប់មកនៅឆ្នាំ១៩៥២ លោកបានប្តូរការងារទៅក្រសួងការបរទេសវិញ ដោយកាន់នាយកដ្ឋានកិច្ច
ការនយោបាយបរទេស និងក្រោយមកទៀតបានផ្លាស់ទៅជាឯក អគ្គរដ្ឋទូតខ្មែរ ប្រចាំប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី ប្រទេសយូហ្គោស្លាវី និងប្រទេសវៀតណាម ហើយបានជាប់ឈ្មោះជាតំណាងពិសេសរបស់អង្គការ សហ ប្រជាជាតិផង ។ ដល់ឆ្នាំ១៩៥៣ លោកនូ ហាច បានត្រូវបានព្រះមហាវីរក្សត្រ សម្តេចព្រះនរោត្តម សីហនុ តែងតាំងជារដ្ឋលេខាធិការក្រសួងសាធារណការ និងគមនាគមន៍ នៅកម្ពុជា ។
នៅថ្ងៃទី១៧ខែមករា ឆ្នាំ១៩៥៨ លោកបានចូលជាសមាជិកសមាគមអ្នកនិពន្វខ្មែរ ដែលសមាគមនេះមានដើមកំណើតតាំងពីឆ្នាំ១៩៥៤ ដឹកនាំដោយលោករីម គីន ជាប្រធាន ។ គេទទួលស្គាល់ស្នាដៃរបស់លោកនូ ហាច អំពីការសរសេរ និពន្វរឿងដែលល្បីខ្លាំងពេលនោះមានរឿងផ្កាស្រពោន រឿងមាលាដួងចិត្ត រឿងត្រួយជីវិត ។ល។ ព្រមទាំងទស្សនាវដ្តី រឿង ខ្លីៗ និងរឿងដំណើរចេញទៅប្រទេសបារាំង ដែលល្បីខ្លាំងក្នុងសម័យលន់ នល់ ចន្លោះឆ្នាំ១៩៧០ ដល់១៩៧៥ ។
ឯកសារបានបង្ហាញថា លោកនូ ហាច បានវិលត្រឡប់ពីក្រៅប្រទេសចូលមកម្ពុជានាឆ្នាំ១៩៧៤ ហើយបានបាត់ខ្លួននៅក្នុងឆ្នាំ១៩៧៥ នៅពេលដែលរបបប្រល័យពូជសាសន៍ប៉ុល ពត បានចូលកាន់អំណាច ។ លោកបាត់ដំណឹងឈឹងតាំងពីពេលនោះមក ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ