ព្រះភគវាទ្រង់ត្រាស់ពន្យល់ឱ្យសត្វលោកកំណត់ដឹងនូវទុក្ខពិតៗ កាលកំណត់ដឹងនូវទុក្ខច្បាស់ហើយ ទើបនឿយណាយនឹងខន្ធ៥ដែលជាទុក្ខធំ កាលដែលនឿយណាយ ក៏ប្រាសចាកតម្រេក កាលដែលប្រាសចាកតម្រេក ចិត្តក៏ផុតស្រឡះអំពីខន្ធ៥ កម្ចាត់បង់នូវរាគៈលើកជីវិតដាក់ដល់បរមសុខ ។ សត្វលោកគឺជាបុគ្គលដែលគួរជួយស្រោចស្រង់…
ព្រះភគវាទ្រង់ត្រាស់ពន្យល់ឱ្យសត្វលោកកំណត់ដឹងនូវទុក្ខពិតៗ កាលកំណត់ដឹងនូវទុក្ខច្បាស់ហើយ ទើបនឿយណាយនឹងខន្ធ៥ដែលជាទុក្ខធំ កាលដែលនឿយណាយ ក៏ប្រាសចាកតម្រេក កាលដែលប្រាសចាកតម្រេក ចិត្តក៏ផុតស្រឡះអំពីខន្ធ៥ កម្ចាត់បង់នូវរាគៈលើកជីវិតដាក់ដល់បរមសុខ ។
សត្វលោកគឺជាបុគ្គលដែលគួរជួយស្រោចស្រង់ គួរមានមេត្រីភាពដល់គ្នានិងគ្នា ព្រោះសត្វលោកស្ថិតនៅក្នុងទ្រុងរបស់មច្ចុរាជទាំងអស់គ្នា គួរជួយគ្នាដើម្បីរត់ចេញអំពីទ្រុងមច្ចុ ដែលជាគុកធំពោរពេញដោយមហាទារុ ណ សោកខ្សឹកខ្សួល ។
កាលបើបុគ្គលដឹងច្បាស់អំពីគុកធំរបស់មច្ចុរាជហើយ មិនគួរយកឈ្នះអ្នកដទៃដោយការព្យាបាទបៀតបៀនទេ ប៉ុន្តែគួរយកឈ្នះអ្នកដទៃនិងខ្លួនឯងដោយការបំពេញសេចក្តីល្អបរិសុទ្ធតបវិញ នោះជីវិតនឹងរួចអំពីសេចក្តីទុក្ខក្នុងអបាយភូមិជាក់ជាមិនខាន ។
ហេតុនេះមានតែសេចក្តីល្អ អំពើសុចរិតតែម្យ៉ាងគត់ ដែលអាចឈ្នះខ្លួនឯងនិងអ្នកដទៃបានពិតៗ គឺឈ្នះសេ ចក្តីក្រោធបាន ដោយការមិនក្រោធតប ឈ្នះសេចក្តីអាក្រក់បាន ដោយអំពើល្អ ឈ្នះសេចក្តីកំណាញ់បាន ដោយការឱ្យទាន ឈ្នះពាក្យសម្ដី មិនពិត ដោយការនិយាយពាក្យពិត ។ (ដោយសាន សារិន)
ចែករំលែកព័តមាននេះ