រយៈ៥២ឆ្នាំហើយ…ដែលលោកតាធ្លាក់ស៊ីក្លូនេះ
- ភ្នំពេញ
រាជធានីភ្នំពេញ ៖ ក្នុងអាយុ៧២ឆ្នាំ មកពីខេត្តតាកែវ លោកតា ប៊ុន ស៊ន និយាយថា គាត់បានចាប់យក របរជាអ្នកធាក់ស៊ីក្លូនេះ…
រាជធានីភ្នំពេញ ៖ ក្នុងអាយុ៧២ឆ្នាំ មកពីខេត្តតាកែវ លោកតា ប៊ុន ស៊ន និយាយថា គាត់បានចាប់យក
របរជាអ្នកធាក់ស៊ីក្លូនេះ អស់រយៈពេល៥២ឆ្នាំមកហើយមកទល់នឹងបច្ចុប្បន្ន នៅក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ ម្តុំខាងត្បូងផ្សារកណ្តាល ជាប់នឹងរបងវត្តឧណ្ណាលោម ជាទីតាំងសំចត ដើម្បីរកលុយទៅផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពគ្រួសារ ។
ដោយមានស៊ីក្លូជាង១០គ្រឿង ត្រូវបានដាក់តម្រៀបជាជួរដង្ហែគ្នា ជាមួយនឹងអ្នកធាក់ស៊ីក្លូដូចគ្នា រង់ចាំដឹកម៉ូយចេញពីផ្សារនោះ លោកតានិយាយថា «ហេតុតែនិស្ស័យ» ពោលគឺតាំងពីសម័យសង្គមចាស់មកម្លេ៉ះ មិនដែលមានគំនិតចង់ចាប់យកការងារ ឬក៏មុខរបរអ្វីផ្សេងទៀតឡើយ គឺរូបគាត់ជ្រើសរើសយកតែរបរធាក់ស៊ីក្លូមួយមុខនេះ» ។
លោកតា ប៊ុន ស៊ន បានរៀបរាប់ថា ប្រពន្ធគាត់ឈ្មោះ នាង វ៉ាន់ បច្ចុប្បន្នអាយុ៥១ឆ្នាំ និងមានកូនប្រុស-ស្រីចំនួន១០នាក់ (ស្រី៣នាក់ ប្រុស៧នាក់) សព្វថ្ងៃមានទីលំនៅក្នុងភូមិវាយឈ្នះ ឃុំរវៀង ស្រុកសំរោង ខេត្តតាកែវ ។ ប្រពន្ធគាត់មានមុខរបរត្បាញអង្រឹងក្រណាត់លក់នៅផ្ទះ ។ ឯកូនប្រុស-ស្រីចំនួន៩នាក់ ពួកគេបានរៀបការមានប្តីមានប្រពន្ធ រកស៊ីរៀងៗខ្លួនបែកអស់ហើយ ។ សព្វថ្ងៃនៅតែកូនស្រីពៅម្នាក់មានអាយុ១៨ឆ្នាំហើយ ហើយរូបនាងធ្វើការងារនៅរោងចក្រ ។
លោកតារៀបរាប់ទៀតថា គាត់ចាប់យករបរធាក់ស៊ីក្លូនេះ តាំងពីនៅលីវមានអាយុ២១ឆ្នាំមក ពោលគឺតាំងពីសម័យសង្គមរាស្ត្រនិយមមកម្លេ៉ះ ដើម្បីរកប្រាក់ទៅចិញ្ចឹមខ្លួន ។ កាលសម័យនោះ មុខរបរធាក់ស៊ីក្លូនេះរកប្រាក់បានច្រើនគួរសម គឺក្នុងមួយថ្ងៃអាចរកបានចាប់ពី៩រៀលទៅ១០រៀល ហើយកាលណោះវាធ្វើឱ្យជីវភាពរស់នៅរបស់ក្រុមគ្រួសារគាត់មានភាពប្រសើរ អាចរស់បានដូចគេឯងយ៉ាងស្រួល។ ថ្វីបើក្នុងមួយថ្ងៃរកបានលុយតែត្រឹមប៉ុណ្ណឹងមែន តែងាយស្រួលក្នុងការចាយវាយជាទីបំផុត ដោយមាសក្នុង១ជីមានតម្លៃត្រឹមតែ៣៥០រៀលប៉ុណ្ណោះ ។
ការប្រកបមុខរបរធាក់ស៊ីក្លូនេះ ក៏បានឈប់មួយរយៈផងដែរ ដោយសារកាលនោះប្រទេសរបស់យើងធ្លាក់ចូលទៅក្នុងរបប ប៉ុលពត គឺគ្មានរបរធាក់ស៊ីក្លូទេ ។ លោកតា ប៊ុន ស៊ន រៀបរាប់ទៀតថា ក្រោយពីបែកសម័យប៉ុល ពត គាត់ក៏បានមកភ្នំពេញ ដើម្បីប្រកបរបរធាក់ស៊ីក្លូ ក្នុងអំឡុងឆ្នាំ១៩៧៩ និង១៩៨០ ។ កាលណោះ មុខរបររនេះអាចរកប្រាក់បានច្រើនគួរសម និងអាចធ្វើឱ្យជីវភាពរបស់ក្រុមគ្រួសារគាត់ រស់នៅដោយស្រួលមិនចាញ់កាលពីក្នុងសម័យសង្គមចាស់ឡើយ ។
លុះមកដល់រយៈពេលប្រមាណជាជិត១០ឆ្នាំចុងក្រោយនេះ ដោយសារការកើតមានរ៉ឺម៉កកង់បីច្រើន និងមិនតែប៉ុណ្ណោះក៏មានឡំប្រឺតាកាន់តែច្រើនឡើងៗនោះ ធ្វើឱ្យមុខរបរធាក់ស៊ីក្លូរបស់គាត់មានការលំបាកកាន់តែខ្លាំង ដោយមួយថ្ងៃៗអាចរកបានលុយតែចំនួន២ម៉ឺនរៀល និងថ្ងៃខ្លះត្រឹមតែ១ម៉ឺនរៀលក៏មានដែរ ។ លុយទាំងនេះ គឺថ្ងៃខ្លះអាចសល់បាន១ម៉ឺនរៀលដែរ បើអាចរកបាន២ម៉ឺនរៀល ។ ប៉ុន្តែបើរកបានត្រឹម១ម៉ឺនរៀលនោះ គ្រាន់តែហូបបាយ និងថ្លៃជួលស៊ីក្លូគេរត់ក្នុងមួយថ្ងៃ ចំនួន២ពាន់់រៀលទៀតអស់ល្មម មិនមានលុយសល់ឡើយ ។
សព្វថ្ងៃនេះ មុខរបរធាក់ស៊ីក្លូរបស់លោកតា កាន់តែមានភាពយ៉ាប់យុឺនទៅៗពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ មិនថាតែរូបគាត់់ទេ គឺអ្នកធាក់ស៊ីក្លូផ្សេងទៀតក៏ដូចគ្នាដែរ គឺកប់តែម្តង ។ គាត់ថារាល់ថ្ងៃនេះ បានយកស៊ីក្លូមកបញ្ឈរ ចាំដឹកម៉ូយនៅផ្សារកណ្តាល ព្រោះនៅមានអ្នកជិះតិចតួចប៉ុណ្ណោះ ភាគច្រើនជាស្ត្រីវ័យចំណាស់ ដែលមកផ្សាររកទិញម្ហូប និងដឹកជិតៗនេះ ។
លោកតាសព្វថ្ងៃ មិនមានកន្លែងស្នាក់នៅពិតប្រាកដឡើយ យប់ឡើងពេលឈប់ធាក់ គាត់តែងធាក់ស៊ីក្លូទៅរកកន្លែងចតនៅតាមសំយាបមុខផ្ទះគេ និងដេកនៅលើស៊ីក្លូម្តុំផ្សារឌុយម៉ិច លុះព្រឹកឡើងទើបធាក់ស៊ីក្លូមកកាន់ផ្សារកណ្តាលសំចត សំកុកចាំដឹកម៉ូយវិញ ។ លោកតារៀបរាប់ទៀតថា កាលពីសម័យមុន គាត់រៀនបានបញ្ចប់ត្រឹមថ្នាក់ថ្នាក់ទី៦ តែពីដើមមកមាននិស្ស័យ មានចិត្តចង់តែធាក់ស៊ីក្លូ ខុសពីមិត្តភក្តិរបស់គាត់នៅក្នុងស្រុកភូមិ និងរៀនជាមួយគ្នា ពួកគេបានចូលធ្វើជាទាហានសុទ្ធតែមានបុណ្យស័ក្តិធំៗ និងខ្លះទៀតរកស៊ីមានបានរហូតក្លាយជាឧកញ៉ាក៏មានដែរ ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ នៅពេលជួបមុខពួកគេម្តងៗ រូបគាត់តែងតែគេចមុខពីគេ ។
លោកតា ប៊ុន ស៊ន និយាយថា មុខរបរធាក់ស៊ីក្លូរបស់គាត់សព្វថ្ងៃនេះ មានការលំបាកខ្លាំងណាស់ ដោយសារខ្លួនកាន់តែចាស់ មួយថ្ងៃកាត់មួយថ្ងៃកោរ ថ្ងៃខ្លះឈឺគ្រុនក្តៅ ចេញទៅធាក់ស៊ីក្លូមិនកើតក៏មានដែរ និងរកលុយបានតិចតួចប៉ុណ្ណោះ ។ ប៉ុន្តែធ្វើដូចម្តេច ដើម្បីជីវភាពរស់នៅផ្ទាល់ខ្លួន ក៏ដូចជាក្រុមគ្រួសារ ណាមួយគ្រួសារលោកតា ទើបតែបានខ្ចីលុយធនាគារយកទៅធ្វើផ្ទះថ្មី ដោយផ្ទះមុនវាចាស់ស្ទើរតែដួលរលំទៅហើយនោះ ។
គាត់ថា «ហេតុតែនិស្ស័យ! ពោលគឺតាំងពីសម័យសង្គចាស់មកម្លេ៉ះ និងឆ្លងកាត់ជាច្រើនសម័យកាលមកហើយ មកទល់នឹងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ លោកតាមិនដែលមានចិត្តចង់ធ្វើការងារអ្វី ឬក៏មុខរបររកស៊ីអ្វីផ្សេងក្រៅពីមុខរបរ«ធាក់ស៊ីក្លូ»នេះឡើយ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ