មិនថា កូនរបស់អ្នកស្រឡាញ់ ឬស្អប់សកម្មភាពដែលអ្នកចង់ឲ្យគាត់ធ្វើ វាមិនមែនជាការឆ្លុះបញ្ចាំងពីរូបអ្នកទេ ។ ការណ៍ពិត វាមិនមែនទាក់ទងនឹងអ្នកឡើយ ។ ជាសំណាងល្អ អ្នកមិនត្រូវការការធ្វើតេស្ត…
មិនថា កូនរបស់អ្នកស្រឡាញ់ ឬស្អប់សកម្មភាពដែលអ្នកចង់ឲ្យគាត់ធ្វើ វាមិនមែនជាការឆ្លុះបញ្ចាំងពីរូបអ្នកទេ ។ ការណ៍ពិត វាមិនមែនទាក់ទងនឹងអ្នកឡើយ ។
ជាសំណាងល្អ អ្នកមិនត្រូវការការធ្វើតេស្ត ថ្លៃៗ ដើម្បីតាមដានការយកចិត្តទុកដាក់របស់កូនអ្នក ថាតើគេមានការស្រមើលស្រមៃ ឬចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងទៅលើអ្វី ហើយមិនចូលចិត្តធ្វើអ្វីខ្លះ ។ អ្នកគ្រាន់តែសង្កេតមើលដោយខ្លួនឯង គឺអាចដឹងបានខ្លះៗហើយ។
«ឪពុកម្តាយគ្រប់រូបចង់ឲ្យ កូនៗរបស់ពួកគេទទួលបានជោគជ័យតាមរបៀប ផ្សេងៗគ្នា ហើយកុមារទាំងនោះក៏ចង់បានអ្វីលើសពីអ្វីដែលគេអាចធ្វើបាន ដើម្បីបំពេញចិត្តឪពុកម្តាយវិញ ដែលកត្តានេះហើយគឺជាមូលហេតុធ្វើឲ្យពួកគេនៅតែផ្តោតអារម្មណ៍ ឬចង់ធ្វើការងារទាំងនោះក្នុងរយៈពេលយូរណាមួយ បើទោះជាពួកគេមិនចូលចិត្តវាក៏ដោយ” នេះជាប្រសាសន៍របស់អតីតនាយកសាលា លោក ជេនីហ្វាហ្វក (Jennifer Fox) ដែលអ្នកនិពន្ធសៀវភៅ កម្លាំងរបស់កូនអ្នក Your Child’s Strengths»។
យោងតាមលោក Fox បានឲ្យដឹងថា រឿងនេះពិតជាធ្វើឲ្យ ក្មេងៗមិនអាចអភិវឌ្ឍទេពកោសល្យ និងចំណាប់អារម្មណ៍របស់ពួកគេបានល្អឡើយ ។ ដូច្នេះ ដើម្បីថែរក្សាជំនាញធម្មជាតិរបស់ពួកគេ «ឪពុកម្តាយគ្រប់រូបត្រូវយកចិត្តទុកដាក់លើអ្វីដែលកូនៗរបស់ពួកគេសម្រេចចិត្តធ្វើ នៅពេលដែលពួកគេមិនត្រូវផ្គាប់ចិត្តអ្នកណាម្នាក់ »។
នៅទីនេះមានវិធីសាស្ត្រចំនួនប្រាំដើម្បីរកឲ្យឃើញ ចិញ្ចឹមបីបាច់ និងអភិវឌ្ឍទេពកោសល្យធម្មជាតិរបស់កូនអ្នក ។
១.មើលគេលេង
តើកូនរបស់អ្នកនឹងងាកទៅរកសកម្មភាពជាក្រុម ឬចង់នៅម្នាក់ឯង? តើគេចូលចិត្តរត់ជុំវិញ ឬអង្គុយស្ងាត់ស្ងៀម? តើគេនឹងចង់ធ្វើរឿងណាមុនគេ ៖ គូរគំនូរ មើល iPad ឬជិះកង់លេង? ការមើលឃើញនូវអ្វីដែលកូនរបស់អ្នកជ្រើសរើសសម្រាប់ខ្លួនឯងនឹងផ្តល់ឲ្យអ្នកនូវគំនិតដ៏ល្អ ថាតើកន្លែងណា ឬអ្វីទៅដែលជាទេពកោសល្យរបស់កូនមានពីកំណើត ។
២. ផ្តល់ឲ្យគាត់នូវជម្រើសពិតប្រាកដ
វាជាការងាយយល់ណាស់ ៖ អ្នកចង់ឲ្យកូនលេងតន្ត្រី ដូច្នេះអ្នកចុះឈ្មោះឲ្យកូនរៀនព្យ៉ាណូ។ ប៉ុន្តែ តើវាពិតជាកន្លែងដែលគេចំណាប់អារម្មណ៍ ហើយសមនឹងសមត្ថភាពរបស់គេដែរឬទេ ? តើមានអ្វីកើតឡើង ប្រសិនបើគេមិនចង់ចូលរួមនឹងសកម្មភាពទាំងនេះ? លោកហ្វកបាននិយាយថា «កុមារនឹងក្លាយជាមនុស្សម្នាក់ដែលពួកគេចង់ក្លាយជា បើទោះជាអ្នកចង់បង្កើតវាផ្សេងក៏ដោយ ។ គន្លឹះសំខាន់នោះគឺអនុញ្ញាតឲ្យកូនរបស់អ្នកឈ្វេងយល់ពីសកម្មភាព ផ្សេងៗ ហើយកត់សម្គាល់ពីអ្វីដែលពិតជាធ្វើគេយកចិត្តទុកដាក់បំផុត ។ ប្រសិនបើអ្នកគិតថា កូនរបស់អ្នកចូលចិត្តលេងព្យាណូ សូមចាប់ផ្តើមមេរៀនព្យាណូ ប៉ុន្តែ ចូរប្រាប់គាត់ថា ប្រសិនបើគេមិនចូលចិត្តលេងទេ បន្ទាប់ពី៦ខែ គេអាចបន្តទៅឧបករណ៍ផ្សេងទៀត ឬរៀនអ្វីៗខុសពីនេះក៏បាន ។
៣. ធ្វើឲ្យការចាប់អារម្មណ៍របស់កូនត្រឹមត្រូវជាងមុន
អ្នកប្រហែលជាគិតថា ការលេងហ្គេមវីដេអូ គឺជាពេលវេលាខ្ជះខ្ជាយមួយ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើកូនរបស់អ្នកចាប់ចិត្តក្នុងក្រាហ្វិកចលនាគំនូរ ការនិទានរឿង ឬការដោះស្រាយបញ្ហា វាអាចបង្កើនទេពកោសល្យពីធម្មជាតិរបស់គេបានយ៉ាងអស្ចារ្យ ។ ឪពុកម្តាយភាគច្រើនតែងមានទម្លាប់គិត ជ្រៅៗពេក ប៉ុន្តែ ដោយការធ្វើដូច្នេះញឹកញាប់ ពួកគេអាចនឹងបាត់បង់ ឬមើលរំលងសកម្មភាព ឬព័ត៌មានលម្អិត ។ ជំនួសឲ្យការជេរស្តី ឬរិះគន់ជំនាញកូនរបស់អ្នក អ្នកអាចបញ្ជាក់ប្រាប់គេថា «អស្ចារ្យណាស់ ប៉ាម៉ាក់ដឹងថាកូនចូលចិត្តលេងហ្គេម ហើយកូនពិតជាបានល្អមែន ឈ្នះរហូត! ប៉ុន្តែ បើកូនលេងច្រើនពេក វាអាចខ្ជះខ្ជាយពេលវេលា និងធ្វើឲ្យខកខានធ្វើការងារសំខាន់ផ្សេងៗទៀតណាកូន»។
៤. លើកទឹកចិត្តចំពោះការសម្តែង និងអ្វីដែលគេបានធ្វើ
ប្រសិនបើកូនរបស់អ្នកត្រឡប់ពីសាលារៀន ដកសៀវភៅកត់ត្រារបស់គេ ហើយចាប់ផ្តើមសរសេររឿងខ្លីមួយដើម្បីភាពសប្បាយរីករាយ អ្នកអាចនឹងមានអារម្មណ៍រំភើបត្រេកអរ ។ ប៉ុន្តែចុះយ៉ាងណាវិញ បើគេអង្គុយចុះ ហើយគូររូបតុក្កតា? ឬសរសេរកំប្លែង? តើមានអ្វីកើតឡើង ប្រសិនបើគេចំណាយពេលមួយម៉ោងក្នុងការលេងល្បែងផ្គុំរូបភាព? ចូរលើកទឹកចិត្តគេឲ្យកាន់តែខ្លាំង! បើគេស្រឡាញ់ការសរសេរ លើកទឹកចិត្តឲ្យគេសរសេរ បើគេស្រឡាញ់អ្វីផ្សេង អ្នកក៏គួរលើកទឹកចិត្តបន្ថែមផងដែរ ។ ផ្ទុយពីនេះប្រសិនបើអ្នកមិនយកចិត្តទុកដាក់ ឬគេមានអារម្មណ៍ថា អ្នកកំពុងគ្រប់គ្រង ឬមិនខ្វល់ពីគេនោះទេ គេប្រហែលជាអាចនឹងឈប់បញ្ចេញសកម្មភាព ឬការច្នៃប្រឌិតរបស់គេទៀតហើយ
៥. បំភ្លេចខ្លួនឯង
មិនថាកូនរបស់អ្នកស្រឡាញ់ ឬស្អប់សកម្មភាពដែលអ្នកចង់ឲ្យគេធ្វើ វាមិនមែនជាការឆ្លុះបញ្ចាំងពីអ្នកទេ។ ការណ៍ពិត វាមិនមែនអំពីអ្នកឡើយ ។ ចូរដាក់ចំណាប់អារម្មណ៍ការយល់ឃើញ និងការគិតទុកជាមុនរបស់អ្នកចុះ ។ ប្រសិនបើអ្នកខកចិត្ត ពេលកូនរបស់អ្នកមិនធ្វើ ឬមិនចូលចិត្តអ្វីដែលអ្នកចង់ឲ្យគេធ្វើលោក Fox បានណែនាំអ្នកឲ្យសួរខ្លួនឯងថា «តើនឹងមានអ្វីកើតឡើងចំពោះជីវិតរបស់កូនខ្ញុំ បើគាត់មិនរៀនតន្ត្រី ឬបើគាត់ឈប់រៀន ហើយទៅរៀនអ្វីផ្សេង?» ជាការពិត គេអាចនឹងរីកចម្រើនជាងនេះ បើគេរៀនអ្វីដែលគេចូលចិត្ត ។ ពេលខ្លះ ឱកាស គឺផលវិបាក ហើយវាមិនមានតម្លៃ ដើម្បីធ្វើឲ្យព្រួយបារម្ភនោះទេ ។
លោក Fox និយាយបន្ថែមទៀតថា «យើងនិយាយអំពីការដែលអាចមានជម្រើស ហើយការផ្តល់សេរីភាព និងការលើកទឹកចិត្ត ក្មេងៗនឹងអាចធ្វើការជ្រើសរើសបានល្អដោយខ្លួនឯង»៕
ស្រង់ពីគេហទំព័រសុខភាព
ចែករំលែកព័តមាននេះ