ខេត្តស្ទឹងត្រែង ៖ ភូមិសាស្ត្រទន្លេមេគង្គលើ ចាប់ពីខេត្តក្រចេះ រហូតដល់ព្រំប្រទល់ប្រទេសឡាវ មានសភាពលំបាកស្មុគស្មាញក្នុងការធ្វើដំណើរតាមទឹកណាស់ ពីព្រោះសំបូរទៅដោយ ថ្មប៉ប្រ៉ះទឹក អន្លង់ត្រីជ្រៅ ទឹកកួច…
ខេត្តស្ទឹងត្រែង ៖ ភូមិសាស្ត្រទន្លេមេគង្គលើ ចាប់ពីខេត្តក្រចេះ រហូតដល់ព្រំប្រទល់ប្រទេសឡាវ មានសភាពលំបាកស្មុគស្មាញក្នុងការធ្វើដំណើរតាមទឹកណាស់ ពីព្រោះសំបូរទៅដោយ ថ្មប៉ប្រ៉ះទឹក អន្លង់ត្រីជ្រៅ ទឹកកួច ទឹកជួរ និងជួរថ្មជាច្រើន ហើយអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់អ្នកដំណើរទៀតផង ។
មូលហេតុនេះហើយ ទើបបារាំងបានកសាងបង្គោលថ្មនៅលើផ្លូវទឹក ចំណុចមានលក្ខណៈស្មុគ ស្មាញ ពិបាកធ្វើដំណើររបស់ទូក កាណូត កប៉ាល់ អាចមើលឃើញភូមិសាស្ត្រដែលឆ្លងកាត់បាន ។
តាមសៀវភៅសមាគមថែរក្សាបរិស្ថាន និងវប្បធម៌ បានសរសេរថា៖ បង្គោលថ្មត្រូវបារាំងកសាងឡើងក្នុងសម័យអាណានិគមបារាំង ចន្លោះពីឆ្នាំ១៨៦៣ ដល់ឆ្នាំ១៩៥៣ ។ បារាំងចាក់បង្គោលថ្មផុតពីទឹកប្រមាណ៣ទៅ៥ម៉ែត្រ បើធៀបនឹងកម្ពស់ទឹកនៅរដូវប្រាំងបំណងដើម្បីបង្ហាញផ្លូវណាមួយក្នុងអាងទន្លេមេគង្គភាគខាងលើពីខេត្តក្រចេះ រហូតដល់ព្រំប្រទល់ខ្មែរ-ឡាវ ឲ្យបើកបរកប៉ាល់ កាណូតធំៗបាន រៀងរាល់រដូវ ។
សៀវភៅដដែលបញ្ជាក់ថាបារាំងបានគិតជាស្រេចថា ធ្វើអាណានិគមលើតំបន់ឥណ្ឌូចិន ក្នុងបំណងមហិច្ឆតាមួយទៀត យកទន្លេមេគង្គធ្វើជាផ្លូវដើម្បីបន្តអាណានិគមរបស់ខ្លួនរហូតដល់ប្រទេសចិន ប៉ុន្តែបំណងរបស់បារាំងមិនបានទទួលជោគជ័យទេ ដោយទីតាំងភូមិសាស្ត្រទន្លេមេគង្គ ភាគខាងលើមានស្ថានភាពលំបាកដឹកគ្រឿងសព្វាវុធ និងកម្លាំងដើម្បីពង្រីកអំណាចរបស់ខ្លួន ជាពិសេសត្រច់ចំណុចល្បាក់ខោន គឺមិនអាចអនុញ្ញាតឱ្យកប៉ាល់ ឬកាណូតធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់បានទេ ។
ទាំងនេះដែលជាឧបសគ្គ សំខាន់ៗ រារាំងដល់បារាំងក្នុងការពង្រីកអាណានិគមរបស់ខ្លួននៅក្នុងតំបន់ទន្លេមេគង្គ ។
សម្រាប់បង្គោលបារាំងបានសម្រួលដល់ការប្រាប់ផ្លូវក្នុងការធ្វើដំណើរ និងនាវាចរណ៍ កម្ពុជាយ៉ាងល្អប្រសើរនារដូវប្រាំង ហើយបច្ចុប្បន្នបង្គោលបារាំងក៏ត្រូវបានអ្នកនេសាទប្រើប្រាស់ជាបង្គោលសម្រាប់ដាក់មងបណ្តែត ចាប់ត្រីធំ នៅតាមបណ្តោយដងទន្លេមេគង្គភាគខាងលើ ។
បង្គោលបារាំងបានក្លាយជាសម្បត្តិវប្បធម៌មួយរបស់អ្នកស្រុកមេគង្គលើដែលរស់ខេត្តក្រចេះ និងខេត្តស្ទឹងត្រែង ដែលអ្នកភូមិតែងតែនិយាយ តៗគ្នាថា បង្គោលបារាំងគឺជាអនុស្សាវរីយ៍ផ្អែមល្ហែម និងជូរចត់ រវាងអ្នកស្រុកមេគង្គលើ និងបារាំង ដែលដាក់នឹមអាណានិគមត្រួតត្រាប្រទេសខ្មែរនាសម័យនោះ ព្រោះថាទម្រាំបានកើតជាបង្គោលនេះ បារាំងបានកេណ្ឌប្រជាជននៅក្នុងខេត្តស្ទឹងត្រែង និងក្រចេះឱ្យចាក់បង្គោលនៅក្នុងទឹក ដែលបញ្ហានេះបង្កឱ្យមានគ្រោះថ្នាក់ជាច្រើនដល់ពលរដ្ឋនៅក្នុងខេត្តទាំង២ ។
ប្រជាពលរដ្ឋរស់នៅតាមដងទន្លេមេគង្គ នៃស្រុកសៀមបូក ខេត្តស្ទឹងត្រែងថា បង្គោលបារាំង តែងតែបង្ហាញប្រាប់អ្នកនេសាទយ៉ាងច្បាស់ថា ដល់រដូវដែលអ្នកនេសាទត្រីហើយ ព្រោះត្រីប៉ាសេអ៊ី និងត្រី ផ្សេងៗ ឡើងពីទន្លេសេកុង សេសាន និងស្រែពក ចូលក្នុងទន្លេ មេគង្គ ហើយវាប្រាប់ថា ដល់រដូវត្រីចុះផងដែរ តាមរយៈស្នាមត្រីវ៉ៃត្រា លើបង្គោលបារាំង ដែលស្នាមខ្លះមានពណ៌ក្រហម និងស្នាមខ្លះទៀតមានពណ៌ក្រមៅ ។
ចំណុចពិសេសមួយទៀតដែលសល់ពីសម័យអាណានិគមបារាំង នោះគឺកំពង់ផែសម្រាប់ដោះដូរទំនិញ ។ ប្រសិនបើយើងធ្វើដំណើរទៅដល់ព្រំដែនខ្មែរ-ឡាវ តាមទន្លេមេគង្គ នោះនឹងឃើញកំពុងផែចាស់ គឺជាចំណតសម្រាប់ផ្លាស់ប្តូរទំនិញរបស់កប៉ាល់បារាំងរវាងប្រទេសឡាវ និងខ្មែរ ក៏ដូចជារវាងទន្លេមេគង្គភាគខាងលើ និងទន្លេមេគង្គភាគខាងក្រោមផងដែរ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ