រឿងគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ក្នុងរាជធានី…ឬក្នុងទីប្រជុំជននានាហើយបើករត់…តាមពិតទៅមិនមែនខ្លាចសំណងការខូចខាត…មិនមែនខ្លាចដំណោះស្រាយតាមផ្លូវច្បាប់ណាមួយទេ…គេមិនខ្លាចសង មិនខ្លាចដោះស្រាយបញ្ហាទេ…។ នេះជាទស្សនៈប្រាកដនិយម…ចេញពីគ្រប់មជ្ឈដ្ឋាននានា ដែលបានជួបប្រទះគ្រោះថ្នាក់បុកប៉ះតាមដងផ្លូវដ៏មហារញ៉េរញ៉ៃ…ដ៏មហាស្មោគគ្រោកបច្ចុប្បន្ននេះ ។
ទស្សនៈមហាជននិយាយថា…ខ្លាចបំផុតនោះ គឺទង្វើអាក្រក់របស់មនុស្សមួយក្តាប់តូច…មួយដំបស្វា…ខ្លាចបំផុតជនពាល ដែលយកកំហឹងមកដោះស្រាយ…លើកគ្នាត្រសងតាមវាយប្រហារដោយគ្មានមនុស្សធម៌…គ្មានត្រាប្រណី…ជាមេរៀន និងជាទម្លាប់អាក្រក់ណាស់សម្រាប់សង្គម ។
ទស្សនៈមហាជនសម្តែងចេញថា…ដោយសារទង្វើមហាអាក្រក់របស់មនុស្សមួយក្តាប់តាមចងកំហឹង…យ៉ាងអមនុស្សធម៌ក្រៅច្បាប់បែបនេះហើយ…ជាឥទ្ធិពលជម្រុញឱ្យអ្នកបើកយានយន្ត ទោះខុសក្តី ត្រូវក្តី…ត្រូវតែបើករត់យករួចខ្លួនសិន…រឿងងាប់រស់ដោយចរាចរណ៍…ចាំដោះស្រាយតាមក្រោយ…។
ជីវិតស្លាប់រស់ដោយចរាចរណ៍តាមដងផ្លូវ…វាមានច្បាប់ដោះស្រាយ…ដោយសារមេរៀនអាក្រក់ដែលកើតមាន…ដូចជាលើកគ្នាទាំងហ្វូងដេញតាមចាប់…វាកាន់តែធ្វើឱ្យអ្នកបើករត់…កាន់តែភ័យ កាន់តែបើករត់
ទៀត…។ ពេលដេញចាប់បានគួរតែនាំយកទៅឱ្យច្បាប់ដោះស្រាយ…មិនមែនខ្លួនឯងប្រើច្បាប់ព្រៃទេ ! នេះជាទង្វើអាក្រក់…ក្លាយជាវប្បធម៌អាក្រក់…។
តើវប្បធម៌អាក្រក់នេះកើតចេញពីពេលណា ?…តើជាតិមនុស្សដែលតាមប្រហារមនុស្សក្រៅច្បាប់នេះ…កើតមានក្នុងសម័យណា ? ចេញមកពីប្រភពណា ?
តាមទស្សនៈមជ្ឈដ្ឋានខ្លះនិយាយថា…សម័យលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ សេរីនិយម ពហុបក្ស…សម័យមានបក្សប្រឆាំងមិនគោរពច្បាប់…ជាសម័យមនុស្សចងកំហឹង…មិនគោរពសិទ្ធិមនុស្ស…តាមវាយសម្លាប់មនុស្ស…ឆក់ឱកាសលួចទ្រព្យសម្បត្តិអ្នករងគ្រោះទៀត…តាមដងផ្លូវកណ្តាលរាជធានី…។ល។
គ្រាន់តែគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍…បើគេបើករត់ដោយខ្លាច…ម៉េចមិនចាប់ឱ្យប៉ូលិស ? ម៉េចក៏ទៅតាមវាយ
សម្លាប់…វាយកម្ទេចយានយន្តគេបែបនេះ ? មិនមែនជាវប្បធម៌ពាលាព្រៃផ្សៃណាស់ទេឬ ?…ហេ ! ហេ !
ចែករំលែកព័តមាននេះ