ខេត្តបាត់ដំបង ៖ «ផ្សារកណ្ដុរអាំង» ឬ«ផ្សារកណ្ដុរអាំងអូរតាគី» គឺជាផ្សារដែលទើបមានឈ្មោះបោះសំឡេង តាមរយៈការហៅតៗគ្នារបស់អ្នកភូមិ និងអ្នកដំណើរដែលនិយមចូលចិត្តទទួលទានសាច់កណ្ដុរអាំងដ៏ឈ្ងុយឆ្ងាញ់រហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះ ដោយសារតែផ្សារមួយនេះមានការដាក់លក់មុខម្ហូប ឬគ្រឿងក្លែមស្ទើរ៩០% គឺជា«កណ្ដុរអាំង»ដែលមានតូបលក់ជិត១០កន្លែង…
ខេត្តបាត់ដំបង ៖ «ផ្សារកណ្ដុរអាំង» ឬ«ផ្សារកណ្ដុរអាំងអូរតាគី» គឺជាផ្សារដែលទើបមានឈ្មោះបោះសំឡេង តាមរយៈការហៅតៗគ្នារបស់អ្នកភូមិ និងអ្នកដំណើរដែលនិយមចូលចិត្តទទួលទានសាច់កណ្ដុរអាំងដ៏ឈ្ងុយឆ្ងាញ់រហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះ ដោយសារតែផ្សារមួយនេះមានការដាក់លក់មុខម្ហូប ឬគ្រឿងក្លែមស្ទើរ៩០% គឺជា«កណ្ដុរអាំង»ដែលមានតូបលក់ជិត១០កន្លែង ។ ស្ពានអូរតាគី បើមិនបានស្គាល់ក៏ពិតជាធ្លាប់ឮដែរតាមបទចម្រៀង ស្ពានអូរតាគី ដែលច្រៀងដោយលោកអធិរាជសំឡេងមាសស៊ីន ស៊ីសាមុត ។
«ផ្សារកណ្ដុរអាំងអូរតាគី»នេះមានទីតាំងនៅភូមិអូរតាគី ឃុំអូរតាគី ស្រុកថ្មគោល ។ យើងអាចធ្វើដំណើរតាមមធ្យោបាយយានយន្តផ្សេងៗ ចេញពីក្រុងបាត់ដំបង តាមបណ្ដោយផ្លូវជាតិលេខ៥ ឆ្ពោះទៅទិសខាងលិច ដោយចំណាយពេលត្រឹមតែ២២នាទី លើចម្ងាយផ្លូវ១៣គីឡូម៉ែត្រយើងនឹងទៅដល់«ផ្សារកណ្ដុរអាំង» ដែលមានក្លិនឈ្ងុយនោះហើយ ។ អ្នកចូលចិត្តទទូលទានសាច់កណ្ដុរអាំង តែងនាំគ្នាទៅកាន់ទីនោះនៅពេលរសៀលឬពេលល្ងាច ។
អតិថិជនឬភ្ញៀវទាំងឡាយ អាចនាំគ្នាទៅអង្គុយលំហែកាយភ្លក្សរសជាតិសាច់កណ្ដុរអាំងនៅក្នុងលើខ្យូស«ទឹកអួរតាគី»ក៏បាន ឬនៅក្នុងខ្យូសតូចៗដែលម្ចាស់តូបបានធ្វើនៅក្បែកន្លែងលក់នោះក៏បាន ។ គ្មានអ្នកដំណើរណាម្នាក់ដែលថា មិនលាន់មាត់ភ្ញាក់ផ្អើល ឬមិនលេបទឹកមាត់នោះទេ នៅពេលដែលបានធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់ក្លិនដ៏ឈ្ងុយឆ្ងាញ់នៃកណ្ដុរអាំងត្រៀបត្រា យ៉ាងមានរបៀបនៅលើចង្អើរ ខាងមុខតូបនីមួយៗនោះ ដែលគ្របដណ្ដប់ទៅដោយផ្សែង ។ អ្នកភូមិអូរតាគីបាននិយាយពីប្រវត្តិនៃផ្សារកណ្ដុរអាំងនេះថា តាំងពីជំនាន់ដូនតាមក នៅក្នុងភូមិអូរតាគី គ្មានប្រវត្តិលក់កណ្ដុរអាំងទេ ។ ប៉ុន្តែវាបានក្លាយជាទីតាំងលក់សត្វកណ្ដុរអាំងដ៏ពេញនិយម ចាប់តាំងពីចុងឆ្នាំ២០០០ រហូតមកដល់ពេលនេះ ដែលផ្ដើមចេញពីបុរសដែលចូលចិត្តហូបសត្វកណ្ដុរអាំងម្នាក់ឈ្មោះ ផន កែវ អាយុ៤១ឆ្នាំ រស់នៅភូមិអូរតាគី នេះតែម្ដង ។ អ្នកភូមិនិយាយថា ចាប់តាំងពីពេលនោះមក អ្នករស់នៅភូមិអូរតាគី ស្ទើរជាងពាក់កណ្ដាលបាននាំគ្នាដើរដាក់អន្ទាក់ ឬដើរបរបាញ់សត្វកណ្ដុរនាពេលយប់ ដើម្បីយកទៅលក់ពេលដែលទីផ្សារ«កណ្ដុរអាំង»នេះកាន់តែពេញនិយមខ្លាំង ។ រីឯអ្នកលក់ «កណ្ដុរអាំង»ក៏កាន់តែពង្រីកមុខរបរនេះកាន់តែច្រើនទៅៗ នៅក្នុងភូមិអូរតាគី ។
នៅទីនោះគេឃើញមានតូបលក់ និងមានចង្អើរកណ្ដុរអាំងត្រៀបត្រា ដង្ហែតាមដងផ្លូវយ៉ាងមានរបៀប ។ ប៉ុន្តែគេក្រឡេកឃើញតូបមួយនៅចុងខាងជើងគេ ហាក់មានសត្វកណ្ដុរអាំងច្រើនជាងគេ ។ បុរសសម្បុរខ្មៅម្នាក់កំពុងឱនងើបៗនៅក្បែចង្អើរអាំងកណ្ដុរនោះ ដែលគ្របដណ្ដប់ទៅដោយផ្សែង ដែលអ្នកភូមិប្រាប់ថា បុរសនោះហើយដែលជាស្ថាបនិក«ផ្សារកណ្ដុរអាំងអូរតាគី»នេះឈ្មោះលោកផន កែវ ។ លោក ផន កែវ មានមាឌល្អិតសក់រួញអង្គាដី និងសម្បុរខ្មៅ តែទឹកមុខគាត់ស្រស់ថ្លា បង្ហាញនូវស្នាមញញឹមស្វាគមន៍យ៉ាងរាក់ទាក់ នៅពេលអតិថិជនដើរទៅកាន់ចង្អើរអាំងកណ្ដុរដ៏ធំរបស់គាត់ ។
ជាមួយការងារដ៏មមាញឹកបែបនេះ លោក ផន កែវ បាននិយាយអំពីប្រវត្តិរបស់គាត់បណ្ដើរប្រែកណ្ដុរអាំងបណ្ដើរប្រាប់កោះសន្តិភាពថា «ដំបូងនៅក្នុងភូមិអូរតាគីនេះមានតែខ្ញុំម្នាក់ទេ ដែលអាំងសត្វកណ្ដុរលក់ក្នុងតូបតូចមួយនៅខាងមុខផ្ទះ ។ ខ្ញុំជាអ្នកចូលចិត្តហូបកណ្ដុរអាំងខ្លាំងណាស់ ព្រោះខ្ញុំជាកូនកសិករក្រីក្រធ្វើស្រែតិចតួច ។ ខ្ញុំតែងតែចាប់កណ្ដុរយកមកអាំងហូប ពេលទៅស្រែម្ដងៗ» ។ នៅពេលសួរថា ដំបូងចាប់កណ្ដុរយកមកអាំងហូបខ្លួនឯងទេ ចុះហេតុអ្វីបានជាលោកបែកគំនិតចាប់កណ្ដុរយកមកអាំងលក់រហូតមកដល់ពេលនេះ ? គាត់អស់សំណើច ហើយងើបមុខបន្តិចរួចនិយាយថា «តាមពិតខ្ញុំមិនដឹងថា មនុស្សទូទៅចូលចិត្តហូបកណ្ដុរអាំងដូចខ្ញុំដែរនោះទេ តែពេលគេឃើញខ្ញុំហូបស្រាប់តែគេមកសុំទិញពីខ្ញុំយកទៅហូបដែរ» ។
លោក ផន កែវ បានរៀបរាប់ដូច្នេះថា «ក្នុងអំឡុងចុងឆ្នាំ២០០០ ខ្ញុំតែងចាប់សត្វកណ្ដុរពីស្រែម្ដងពី៤ទៅ៥ក្បាល យកមកអាំងអង្គុយហូបលេងជាមួយអ្នកភូមិប៉ុន្មាននាក់ នៅលើតូបខាងមុខផ្ទះ ។ ពេលនោះមានអ្នកភូមិឬអ្នកដំណើរចេះតែមកសុំទិញកណ្ដុរអាំងពីខ្ញុំយកទៅហូបជាបន្តបន្ទាប់» ។ ទំនងជាខ្លាចកណ្ដុរអាំងរបស់គាត់ខ្លោច លោក កែវ ប្រែកណ្ដុរអាំងបណ្ដើរនិយាយបណ្ដើរថា «ដោយសារតែអាចរកចំណូលបានពីកណ្ដុរអាំងនេះកាក់កបគ្រាន់បើ ទើបខ្ញុំសម្រេចដើរចាប់កណ្ដុរតាមស្រែយកមកអាំងលក់ជាអាជីពរហួតមកដល់ពេលនេះតែម្ដង» ។
ស្ថិតក្រោមផ្សែងហុយទ្រលោម លាយឡំនិងក្លិនឈ្ងុយ នៃកណ្ដុរអាំង លោក ផន កែវ ហាក់ស៊ាំនឹងទិដ្ឋភាពបែបនេះទៅហើយ។ គាត់ញញឹមលាយឡំជាមួយដំណក់ញើស ដែលហូរជោកជាំលើផ្ទៃមុខ ។ ប្រហែលជាទម្លាប់របស់គាត់ទៅហើយ ដែលប្រើប្រាស់ក្រម៉ាធ្វើជាខោ ។ លោក កែវ បានលើកដៃទាញមួកបន្តិចរួចពោលថា «ខ្ញុំនិងក្រុមគ្រួសារហាក់មានការហត់នឿយខ្លាំងណាស់ ជាមួយនឹងមុខរបអាំងកណ្ដុរលក់នេះ តែខ្ញុំពេញចិត្ត បានប្រាក់ដំណូលគួរសម ម្យ៉ាងខ្ញុំគ្មានមុខរបផ្សេងពីនេះទេ» ។ គាត់ប្រាប់ថា «ក្នុងមួយថ្ងៃគាត់លក់កណ្ដុរអាំងអស់ចន្លោះពី៥០ទៅ៨០គីឡូក្រាម ហើយអាចសល់ប្រាក់ចំណេញបានពី១០ទៅ១៣ម៉ឺនរៀល» ។ លោក ផន កែវ បានបញ្ជាក់ថា «ប្រាក់ចំណេញពីមុខរបលក់កណ្ដុរអាំងជិត២០ឆ្នាំកន្លងទៅនេះ បានធ្វើឲ្យជីវភាពគ្រួសារគាត់ធូរធារ មធ្យម និងមានផ្ទះសម្បែងរស់នៅសមរម្យគ្រាន់បើដែរ» ។
បច្ចុប្បន្ន «ផ្សារកណ្ដុរអាំងអូរតាគី»នេះ មិនមែនល្បីល្បាញតែនៅក្នុងប្រទេសទេ ហើយក៏មិនមែនមានតែជនជាតិខ្មែរដែរ ដែលចូលចិត្តហូបកណ្ដុរអាំងនេះ សូម្បីជនបរទេសក៏តែងឈប់ទិញកណ្ដុរអាំងហូបដូចនំដែរ ។ នេះបើតាមការលើកឡើងពីអ្នកលក់កណ្ដុរអាំង ។ អ្នកស្រី ពៅ វណ្ណា អាយុ២៧ឆ្នាំ ដែលជាអ្នកលក់កណ្ដុរអាំងម្នាក់ដែរបាននិយាយថា ជនបរទេសមួយចំនួនចូលចិត្តហូបកណ្ដុរអាំងនេះណាស់ ។ ពេលខ្លះពួកគេទិញហូបភ្លាមៗដូចហូបនំប៉័ង ។ អ្នកស្រីបានបន្តថា «អ្នកដំណើរមកពីតាមបណ្ដាខេត្តផ្សេងៗឆ្លងកាត់ «ផ្សារកណ្ដុរអាំង»នេះ តែងឈប់ទិញផ្ញើក្រុមគ្រួសារម្នាក់ៗយ៉ាងតិចពី៥ទៅ១០ក្បាល ឬទិញផ្ញើទៅបងប្អូននៅប្រទេសថៃទៀតផង» ។ អ្នកស្រី វណ្ណា បានប្រាប់ថា«ខ្ញុំប្រកបមុខរបអាំងកណ្ដុរលក់នេះទើបតែ៦ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនទាន់ឃើញមានការថមថយ នៃអតិថិជននោះទេ។ ក្នុងមួយថ្ងៃខ្ញុំលក់កណ្ដុរអាំងអស់ពី៣០ទៅ៤០គីឡូក្រាម ហើយអាចរកប្រាក់ចំណេញបានពី៦ទៅ៧ម៉ឺនរៀលដែរ» ។
បើតាមការរៀបរាប់ពីអ្នកលក់កណ្ដុរអាំងដទៃទៀតនៅ«ផ្សារកណ្ដុរអាំងអូរតាគី»នេះដែរ បានឲ្យដឹងថា បច្ចុប្បន្នអ្នកភូមិអូរតាគី រកកណ្ដុរមិនសូវបានទេ តែមានប្រជាពលរដ្ឋនៅតាមតំបន់ផ្សេងៗ ចាប់យកមកលក់ឲ្យអ្នកអាំងលក់នៅផ្សារនេះ ។ អ្នកលក់បានបញ្ជាក់ថា សម្រាប់រដូវប្រាំងបែបនេះសត្វកណ្ដុរសំបូរណាស់ តែលក់បានតម្លៃទាប ក្នុង១គីឡូទិញចូលតម្លៃចន្លោះពី៥០០០ដល់៧០០០រៀល ។ ប៉ុន្តែអាំងលក់វិញគិតជាក្បាល ក្នុង១ក្បាលថ្លៃចាប់ពី៥០០រៀលដល់៥០០០រៀលតាមតូចឬធំ ។ ប៉ុន្តែបើក្នុងរដូវវស្សាដែលមិនសូវសំបូរសត្វកណ្ដុរ គឺសត្វកណ្ដុរមានតម្លៃខ្ពស់ណាស់ ។
ពាក់ព័ន្ធនឹងការវវឌ្ឍន៍នៃ«ផ្សារកណ្ដុរអាំងអូរតាគី»នេះវិញ បើតាមលោក ផន កែវ ដែលជាស្ថាបនិក«ផ្សារកណ្ដុរអាំង»នេះមុនគេ បាននិយាយថា បច្ចុប្បន្នផ្សារ «កណ្តុរអាំងអូរតាគី» បានកើនឡើងរហូតដល់ជិត១០តូបហើយ ។ លោកបានបញ្ជាក់ថា «ការរីកចម្រើននៃមុខរបនេះបានធ្វើឲ្យប្រជាពលរដ្ឋមួយចំនួននៅក្នុងភូមិអូរតាគី អាចរស់នៅជាមួយនឹងជីវភាពយ៉ាងសមរម្យ» ។ ជុំវិញភាពល្បីល្បាញនៃ«ផ្សារកណ្ដុរអាំង»នេះដែរ លោកផន កែវ បានបង្ហាញពីទស្សនៈផ្ទាល់ខ្លួនរបស់លោកប្រាប់កោះសន្តិភាពដូច្នេះថា «ខ្ញុំសង្កេតឃើញថា អ្នកចូលចិត្តទទូលទានសាច់កណ្ដុរអាំងនេះហាក់មានចំនួនកាន់តែច្រើនឡើងៗ ។ សូម្បីតែខ្មែរនៅក្នុងឬក្រៅប្រទេសក្ដី ឬជនបរទេសចម្រុះជាតិសាសន៍ក្ដី ដែលធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់«ផ្សារកណ្ដុរអាំងអូរតាគី» ពួកគេតែងឈប់មួយភ្លេតទិញកណ្ដុរអាំងដ៏ឈ្ងុយឆ្ងាញ់នេះយកទៅហូបមិនដែលខកខានឡើយ ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះលោកថា មានអតិថិជនខ្លះបានទូរស័ព្ទឲ្យលោកវេចខ្ចប់ផ្ញើទៅឲ្យទៀតផង ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ