ខេត្តមណ្ឌលគិរី ៖ ព្រៃឈើដែលលាតសន្ធឹងប្រមាណ៨០%លើទឹកដីខេត្តមណ្ឌលគិរីគឺជាប្រភពចំណូលសេដ្ឋកិច្ចគ្រួសាររបស់ជនជាតិភាគតិច តាមរយៈការប្រមូលផលអនុផលព្រៃឈើ ។ របរដែលជនជាតិភាគតិចអាចរកកម្រៃមកផ្គត់ផ្គង់មានដូចជា បោចផ្តៅ បោចវល្លិ បរបា.ញ់សត្វ បេះផ្លែឈើព្រៃ ដងជ័រទឹក និងរើសជ័រនៅក្នុងព្រៃយកទៅលក់ជាដើម ។
ខេត្តមណ្ឌលគិរី ៖ ព្រៃឈើដែលលាតសន្ធឹងប្រមាណ៨០%លើទឹកដីខេត្តមណ្ឌលគិរីគឺជាប្រភពចំណូលសេដ្ឋកិច្ចគ្រួសាររបស់ជនជាតិភាគតិច តាមរយៈការប្រមូលផលអនុផលព្រៃឈើ ។ របរដែលជនជាតិភាគតិចអាចរកកម្រៃមកផ្គត់ផ្គង់មានដូចជា បោចផ្តៅ បោចវល្លិ បរបាញ់សត្វ បេះផ្លែឈើព្រៃ ដងជ័រទឹក និងរើសជ័រនៅក្នុងព្រៃយកទៅលក់ជាដើម ។
បើគ្រួសារណាមានដីច្រើនគេអាចដាំស្រូវ ដាំដំណាំផ្សេងៗ និងចិញ្ចឹមសត្វ សម្រាប់គ្រួសារហូបបានគ្រប់គ្រាន់ពុំសូវខ្វាយខ្វល់ទេ តែចំពោះជនជាតិភាគតិចមួយចំនួនដែលមានកូនច្រើន តែមិនមានដីធ្លីច្រើនដូចគេ តែងតែឆ្លៀតពេលទំនេរពីការងារស្រែចម្ការចូលទៅក្នុងព្រៃដើម្បីរកចំណូលបន្ថែម ។
បើតាមការឱ្យដឹងពីជនជាតិភាគតិចថា របរដងជ័រទឹកគឺពួកគាត់ធ្វើតៗគ្នាតាំងពីជំនាន់ចាស់បុរាណមកម៉្លេះ ។ របរនេះជួយឱ្យជីវភាពគ្រួសាររបស់ពួកគាត់បានធូរស្រាលមួយកម្រិត ព្រោះបើពឹងទៅលើរបរធ្វើស្រែចម្ការមួយមុខមិនអាចហូបគ្រប់ទេ មានតែស៊ូទ្រាំចូលព្រៃដែលសម្បូរសត្វទាក ហើយត្រូវវាខាំស្ទើរសុសសាច់ និងពេលខ្លះត្រូវកើតជំងឺគ្រុនចាញ់ដោយសារមូសខាំច្រើនពេក ។ ក្រៅពីរបរនៅក្នុងព្រៃទាំងនេះពួកគាត់ពុំដឹងទៅរកស៊ីអ្វីផ្សេងឡើយ ព្រោះពួកគាត់ខ្វះខាតដើមទុន និងរៀនសូត្រក៏ពុំបានជ្រៅជ្រះ ។ ដូច្នេះរបរដងជ័រទឹកជួយឱ្យពួកគាត់អាចមានលទ្ធភាពចិញ្ចឹមគ្រួសារបានដូចគេឯង ។
ជនជាតិភាគតិចរៀបរាប់ឱ្យអ្នកយកព័ត៌មានដឹងថា មិនថារដូវប្រាំង ឬរដូវវស្សាឡើយ ពួកគាត់តែងតែនាំគ្នាចូលព្រៃ ដើម្បីរកដងជ័រទឹកយកទៅលក់ឱ្យឈ្មួញដើម្បីបានប្រាក់ផ្គត់ផ្គង់គ្រួសារ ។ ការចូលទៅរកដងជ័រទឹកនេះមិនទៀងទាត់ទេ ជួនកាលរយៈពេល១០ថ្ងៃ ឬ១៥ថ្ងៃក៏មាន ។ ក្នុងម្នាក់ប្រើពេលពី២ទៅ៣ថ្ងៃទើបអាចដងជ័រទឹកបានមួយប៊ីដុង ៣០លីត្រ ។ នៅពេលពួកគាត់ប្រមូលជ័រទឹកបានច្រើនហើយ ក៏នាំគ្នាស្ពាយប៊ីដុងជ័រទឹកចេញមកពីក្នុងព្រៃដាក់តម្រៀបគ្នាតាមផ្លូវជាតិរង់ចាំឈ្មួញទៅទិញ ។ ចំពោះតម្លៃរបស់ជ័រទឹកវាអាស្រ័យតាមជ័រល្អ ឬមិនល្អដោយមានចូលទឹកច្រើន គឺតម្លៃចាប់ពី៣០០០រៀលឡើងទៅក្នុង១គីឡូក្រាម ។
ជនជាតិភាគតិចសម្តែងការព្រួយបារម្ភយ៉ាងខ្លាំងចំពោះការហិនហោចរបស់ដើមជ័រទឹកព្រោះសព្វថ្ងៃកំពុងរងការកាប់បំផ្លាញយ៉ាងរង្គាលពីជនខិលខូចមួយចំនួននៅក្នុងតំបន់ផ្សេងៗរហូតដល់ព្រៃការពារសហគមន៍ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ