«វល្លិ៍ខ្លូត» បានក្លាយជារុក្ខជាតិដែលកំពុងទទួលបានការចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងនៅក្នុងស្រទាប់មហាជនខ្មែរ បន្ទាប់កើតមានពាក្យចចាមអារ៉ាមមួយដែលថា «មានប្រជាជនថៃស្វែងរករកទិញពូជវល្លិ៍ខ្លូតនេះពីស្រុកខ្មែរទៅដាំនៅស្រុកថៃ ដើម្បីឱ្យវល្លិ៍នេះក្លាយជារុក្ខជាតិរបស់ថៃ» ។ វល្លិ៍ខ្លូតកាន់តែល្បី បន្ទាប់ពីការចេញផ្សាយរបស់ផេក60 Buzz កាលពីថ្ងៃទី១២…
«វល្លិ៍ខ្លូត» បានក្លាយជារុក្ខជាតិដែលកំពុងទទួលបានការចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងនៅក្នុងស្រទាប់មហាជនខ្មែរ បន្ទាប់កើតមានពាក្យចចាមអារ៉ាមមួយដែលថា «មានប្រជាជនថៃស្វែងរករកទិញពូជវល្លិ៍ខ្លូតនេះពីស្រុកខ្មែរទៅដាំនៅស្រុកថៃ ដើម្បីឱ្យវល្លិ៍នេះក្លាយជារុក្ខជាតិរបស់ថៃ» ។
វល្លិ៍ខ្លូតកាន់តែល្បី បន្ទាប់ពីការចេញផ្សាយរបស់ផេក60 Buzz កាលពីថ្ងៃទី១២ ខែមីនា ហើយក្រោយមកក៏ឃើញមានការផ្សព្វផ្សាយជាបន្តបន្ទាប់ទាំងនៅតាមបណ្តាញសង្គម ទាំងតាមបណ្តាសារព័ត៌មាន ជាពិសេស ថ្មីបំផុតនេះ អ្នកផលិតមាតិការល្បីឈ្មោះ លោក Bo Peaktra រំដួលTV និងអ្នកនិពន្ធ «កូនចាបមាស» ក៏បានចុះទៅថតវល្លិ៍ខ្លូតដោយផ្ទាល់ ដែលរឹតតែធ្វើឱ្យរុក្ខជាតិដែលមានតម្លៃជាអត្តសញ្ញាណជាតិមួយប្រភេទនេះ កាន់តែទទួលបានការចាប់អារម្មណ៍ និងជំរុញឱ្យមានយុទ្ធនាការចូលរួមថែរក្សាការពារ និងអភិរក្ស ។
ស្របគ្នានៃរឿងវិជ្ជមានខាងលើ អ្នកជំនាញក៏សង្កេតឃើញរឿងរ៉ាវអវិជ្ជមានមួយចំនួន ដោយសម្តែងការព្រួយបារម្ភ និងក្រើនរំលែកឱ្យមហាជនមានការប្រុងប្រយ័ត្ន ដោយអះអាងថា ភាពល្បីល្បាញរបស់វល្លិ៍ខ្លូត មិនមែនជារឿងចៃដន្យទេ ប៉ុន្តែរឿងនេះគឺមានមនុស្សមួយក្រុមជាអ្នករៀបចំឡើង ដើម្បីកេងយកផលចំណេញចំពេលដែលខ្មែរ-ថៃ កំពុងរកាំរកួសរឿងវប្បធម៌និងភាពយន្ត ដោយក្រុមនោះបង្កើតជាពាក្យចចាមអារ៉ាមថា «ថៃ ចង់បានវល្លិ៍ខ្លូតខ្មែរ»ដើម្បីបញ្ចេះភ្លើងជាតិនិយមរវាងខ្មែរថៃ ។
អ្នកជំនាញពន្យល់ថា «ថៃប្រមូលទិញវល្លិ៍ខ្លូតខ្មែរ»គឺជារឿងមិនពិតទាល់តែសោះ ព្រោះគ្មានហេតុផលណាដែលថៃត្រូវមកទិញវល្លិ៍ខ្លូតពីខ្មែរនោះ ព្រោះអីវល្លិ៍ខ្លូតនេះនៅប្រទេសថៃសម្បូរខ្លាំងណាស់ ហើយអាចរកបានដោយងាយនៅបណ្តាខេត្តចំនួន៣ គឺខេត្តអូប៊ុន , ខេត្តឈៀងរាយ និងខេត្តឈៀងម៉ៃ ។ កុំថាឡើយតែ នៅកម្ពុជា និងនៅថៃ វល្លិ៍ខ្លូត ក៏កំពុងមានវត្តមាននៅតាមបណ្តាប្រទេសជាច្រើន ដូចជា ប្រទេសប៊ូតាន, នេបាល់ , ចិន , ឥណ្ឌា ,ម៉ាឡេស៊ី, ភូមា , ឡាវ, វៀតណាម និងដុះនៅតាមជួរភ្នំហិមាល័យថែមទៀតផង ។
ឆ្លងកាត់តាមការស្រាវជ្រាវរបស់លោក សុខ វិជ្ចា អ្នកជំនាញផ្នែករុក្ខជាតិនៅកម្ពុជាបានបញ្ជាក់ឱ្យដឹងថា វល្លិ៍នេះ មានឈ្មោះខ្មែរ ៖ វល្លិ៍ ខ្លូត និងមានឈ្មោះជាភាសាថៃ «មឿយខាវ ឬ ម៉ាមួយ» (เมื่อยขาว หรือมะม่วย) ។
ព័ត៌មានដែលថា ថៃរកទិញវល្លិ៍ខ្លូត គឺកើតចេញពីក្រុមទុច្ចរិតដែលរកស៊ីខាងមន្តអាគមស័ក្តិសិទ្ធ ដើម្បីទាញយកផលចំណេញ ព្រោះមុនពេលដែលក្រុមនេះបំផុសបំផុលព័ត៌មានឡើង គឺពួកគេបានកាត់ខ្លឹមខ្លូតត្រៀមសម្រាប់ទុកលក់ក្នុងទីផ្សារសម្រាប់អ្នកមានជំនឿ ។ នៅពេលពលរដ្ឋខ្មែរលឺថាថៃចង់បាន ក៏នាំគ្នាងាកទៅចាប់អារម្មណ៍វល្លិ៍ខ្លូត នៅពេលដែលវល្លិ៍ខ្លូតល្បីវល្លិ៍ខ្លូតក្លាយជាវត្ថុកម្រនោះ គឺងាយស្រួលឱ្យពួកគេធ្វើទីផ្សារលក់ខ្លឹមវល្លិ៍ខ្លូតបានក្នុងតម្លៃមួយកាន់តែថ្លៃ ។
ក្រុមនេះមិនដឹងទឹកចិត្តបងប្អូនខ្មែរយើងមុនហើយ ទើបពួកគេគាស់កកាយយករឿងវល្លិ៍ខ្លូតដែលមានទំនាក់ទំនងក្នុងសិល្បៈប្រពៃណីវប្បធម៌ខ្មែរ យកមកភ្ជាប់ជាមួយថៃ ។ ដូចនេះ ដើម្បីចៀសវាងការខាតបង់ ឬធ្លាក់ចូលអន្ទាក់សូមបងប្អូនខ្មែរកុំងប់ងល់ស្រលាញ់ជ្រុលពេក រហូតចង់បានដោយហ៊ានចំណាយប្រាក់កាសច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់ទៅជាវខ្លឹមវល្លិ៍ខ្លូតតាមការឡង់សេរបស់ក្រុមអ្នករកស៊ីខាងមន្តអាគមសក្តិសិទ្ធទាំងនោះអី ។
យ៉ាងណាក៏ដោយ ទោះជាពាក្យចចាមអារ៉ាមខាងលើជារឿងភូតភរកុហកក្តី ប៉ុន្តែវាក៏បង្កើតបានការចាប់អារម្មណ៍របស់កូនខ្មែរបានស្គាល់វល្លិ៍ខ្លូតដែលជារុក្ខជាតិមួយមានមានទំនាក់ទំនងយ៉ាងស្អិតរមួតក្នុងសិល្បៈប្រពៃណីរបស់ដូនតាខ្មែរ ។
អ្នករុក្ខវិទូ សុខ វិជ្ចា បន្តថា ផ្កាខ្លូតត្រូវបានបុព្វបុរសខ្មែរយើងយកមកប្រើជាគ្រឿងលំអតុបតែងកាយសម្រាប់ស្ត្រីខ្មែរនាសម័យបុរាណ នេះជាចំណុចមួយដែលគួរអោយកត់សំគាល់ឃើញថា ខ្លូតត្រូវបានប្រជាជនខ្មែរយើងប្រើប្រាស់ក្នុងជីវភាពប្រចាំថ្ងៃតាំងពីសម័យបុរាណមកម្ល៉េះ ដូចជាការប្រើជាឱសថបុរាណ ប្រើក្នុងការធ្វើអាហារ និងសម្រាប់តុបតែងកាយជាដើម ដូច្នេះហើយបានជាពួកគាត់បានឆ្លាក់ចេញនៅចម្លាក់អប្សារាដែលមានមានការរចនាម្កុដ និងចម្លាក់ផ្សេងៗទៀតចេញពីរុក្ខជាតិជាច្រើនប្រភេទ ប៉ុន្តែត្រូវបានជឿងថា ដូនតាខ្មែរមិនមែនចេះតែចម្លងពីគ្រប់រុក្ខជាតិនោះទេ ទាល់តែរុក្ខជាតិនោះ មានទំនាក់ទំនងទៅនឹងជីវភាពប្រចាំថ្ងៃរបស់ប្រជាជនខ្មែរនាសម័យនោះ ទើបដូនតាយើងលើកយកមកជាសំខាន់ដើម្បីចម្លងការរចនាបែបធម្មជាតិមកជាសិល្បៈទំនើប។
អ្នករុក្ខវិទូ សុខ វិជ្ចា រំលឹកថា យោងតាមកំណត់ត្រាលោកស្រី ឌីផុន ប៉ូលីន សាស្ត្រាចារ្យ ផ្នែករុក្ខវិទូខ្មែរ កាលពីសម័យដែលប្រទេសកម្ពុជាកំពុងមានវិបត្តិសង្គ្រាម ផ្លែខ្លូតត្រូវបានប្រជាជនកម្ពុជានិយមយកមកស្ងោរហូបជំនួសបាយ នេះក៏ព្រោះតែផ្លែរបស់វាមានជាតិម្សៅច្រើនអាចអោយយើងបរិភោគបាន។ នៅខេត្តកំពង់ចាម មានភូមិមួយនិយមធ្វើនំខ្លូតលក់ តាមលោកគិតនំខ្លូតនេះពីមុនគេយកម្សៅចំរាញ់ចេញពីផ្លែខ្លូតមកធ្វើ ទើបបានជាគេដាក់ឈ្មោះវាថា នំខ្លូត លុះសម័យក្រោយគេយកម្សៅសម័យថ្មីដែលផលិតដោយសិប្បកម្មទំនើបមកធ្វើទើបបានជាគេលេងសូវស្គាល់ ។
ត្រង់ចំណុចនេះ តាមការស្រាវជ្រាវរបស់មន្ទីពាណិជកម្មខេត្តកំពង់ចាមបានឱ្យដឹងថា នំខ្លូតជាប្រភេទនំខ្មែរដែលមានផលិតតែក្នុងភូមិស្លែង ឃុំជ្រៃវៀន ស្រុកព្រៃឈរ ខេត្តកំពង់ចាម។ អ្នកបង្កើតនំខ្លូតដំបូងគេ គឺលោកយាយ ស៊ាង ដែលគាត់បានធ្វើមរណកាលប្រហែល ១៥ឆ្នាំហើយក្នុងព្រះជន្មជាង ៩០ឆ្នាំ។ បច្ចុប្បន្ននំខ្លូត ត្រូវបានកូនចៅរបស់គាត់ ផលិតបន្តដាក់លក់នៅជិតផ្សារព្រៃទទឹង ស្រុកព្រៃឈរ។ វត្ថុធាតុដើមផលិតនំខ្លូតមាន: អង្ករដំណើប ត្រាវ ស្ករត្នោត ស្ករស និងល្ង។
ខណៈខ្លូតកំពុងល្បី ប្រជាពលរដ្ឋនៅខាងខេត្តពោធិ៍សាត់ ក៏បានចែករំលែកតាមបណ្តាញសង្គមផងដែរថា ពួកគាត់បានយក ផ្លែខ្លូត យកមកលីង និងស្ងោហូប ជាយូឆ្នាំមកហើយ។
សូមជម្រាបថា តាមរយៈការយៈការស្រាវជ្រាវ និងដកស្រង់ប្រភពឯកសារយោងទាំងជាតិអន្តរជាតិ អ្នករុក្ខវិទូ សុខ វិជ្ចា បានបញ្ជាក់ឱ្យដឹងថា វល្លិ៍ខ្លូត មានអត្ថប្រយោជន៍ច្រើនយ៉ាងណាស់ទាំងជាឱសថ ជាអាហារ ជាបន្លែ និងរបស់ប្រើប្រាស់ជាដើម៕ ដោយ៖អោម ចែតច័ន្ទណារ៉ា
ចែករំលែកព័តមាននេះ