ថ្មីៗនេះ កំពុងតែមានការភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង ក្រោយល្បីពាសពេញបណ្ដាញសង្គម និងនិយាយតៗគ្នាថា គ្រប់គ្នាបានប្រទះឃើញលោកយាយវ័យចំណាស់មានអាយុ៨៤ឆ្នាំម្នាក់ បានរស់នៅម្នាក់ឯងជាង៣០ឆ្នាំមកហើយ។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ ថែមទាំងលឺគេនិយាយទៀតថា
ប្រទេសថៃ ៖ ថ្មីៗនេះ កំពុងតែមានការភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង ក្រោយល្បីពាសពេញបណ្ដាញសង្គម និងនិយាយតៗគ្នាថា គ្រប់គ្នាបានប្រទះឃើញលោកយាយវ័យចំណាស់មានអាយុ៨៤ឆ្នាំម្នាក់ បានរស់នៅម្នាក់ឯងជាង៣០ឆ្នាំមកហើយ។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ ថែមទាំងលឺគេនិយាយទៀតថា លោកយាយដើរមិនរួចនោះទេ គ្មានទឹក គ្មានភ្លើង ពេលខ្លះគេយកបាយមកឱ្យហូបព្រឹកឡើង គាត់ទុកហូបរហូតដល់ថ្ងៃត្រង់ទៀតផង។
ពិតជាគួរឱ្យអាសូរខ្លាំងណាស់ អញ្ចឹងបានគេតែងតែនិយាយថា មនុស្សយើងម្នាក់ៗគ្មាននរណាម្នាក់កើតមកចង់មានជីវភាពក្រីក្រនោះឡើយ តែធ្វើយ៉ាងម៉េចបើវាសនាតម្រូវឱ្យមកបែបនេះហើយ សុំតែម្យ៉ាងទេ សូមកុំស្អប់ខ្ពើមអ្នកក្រខ្សត់អី។
ស្របពេលបានឃើញនៅព័ត៌មាននិយាយអំពីលោកយាយអាយុ៨៤ឆ្នាំ ដែលរស់នៅម្នាក់ឯង៣០ឆ្នាំខាងលើរូបនេះ ដើរមិនរួច អត់មានទឹក គ្មានភ្លើងរួចមក ពួកគេហាក់មានការអាណិតអាសូរយ៉ាងខ្លាំង រហូតធ្វើឱ្យមហាជននាំគ្នាអួលដើម.កគ្រប់ៗគ្នាតែម្ដង។
នេះបើយោងតាមរយៈសារព័ត៌មានដ៏ល្បីរបស់ថៃ «Khaosod» បានចុះផ្សាយប្រាប់ឱ្យដឹងនៅថ្ងៃទី៩ ខែតុលា ឆ្នាំ២០២៣នេះថា មានអ្នកនិយមលេងនៅក្នុងបណ្ដាញទំនាក់ទំនងសង្គមInternet មិនតិចនាក់នោះទេ ស្ថិតនៅ Buriram បានចេញមុខមកបង្ហោះរូបភាព ក៏ដូចជាសារនិយាយរៀបរាប់អំពីលោកយាយចំណាស់ម្នាក់។ ដោយពួកគេបានបើកចំហរនៅរឿងរ៉ាវខ្លះៗ និងនិយាយរៀបរាប់ខ្ទេចគ្មានសល់អំពីភាពក្រីក្រខ្លាំងរបស់លោកយាយ ដោយផ្ទះគ្មានទឹក ឬភ្លើងដូចគេនោះឡើយ។ ហើយរាល់ថ្ងៃនេះ លោកយាយរស់នៅតែម្នាក់ឯងប៉ុណ្ណោះ គ្មានអ្នកណាមកមើលថែលោកយាយនោះទេ។
បន្ទាប់ពីឃើញដូចនេះរួចមក ស្រាប់តែមានប្រជាពលរដ្ឋជាច្រើននាក់នាំគ្នាសម្រុកចូលរួមបញ្ចេញ មតិ ហើយក៏បានចុះទៅពិនិត្យរកមើលឱ្យឃើញនឹងភ្នែកតែម្ដង។ ទន្ទឹមនឹងនោះ លោកយាយក៏ត្រូវបានគេនាំគ្នាថតយកទៅចុះផ្សាយផងដែរ ដោយលោកយាយមានឈ្មោះថា យ៉ែរ បាងថង អាយុ៨៤ឆ្នាំ រស់នៅផ្ទះលេខ១០១ ស្ថិតក្នុងភូមិលេខ៣ បានម៉ៃដាង ឃុំជុំសាំង ស្រុកក្រសាំង ខេត្តបុរីរាម។ ហើយក្នុងខេត្តនេះ លោកយាយរស់នៅតែម្នាក់ឯងគត់ បើមើលទៅផ្ទះលោកយាយវិញ វាមើលទៅហាក់បីដូចជាខ្ទមអញ្ចឹង ដោយដាំបាយបង្កាត់ភ្លើងនៅក្នុងដី មិនមានទឹកម៉ាស៊ីនប្រើប្រាស់ដូចគេនោះទេ។ ជាពិសេស អ្វីដែលធ្វើឱ្យហូរទឹកភ្នែកដោយមិនដឹងខ្លួនទៅទៀតនោះ លោកយាយអត់មានភ្លើងប្រើប្រាស់ឡើយ។
ភ្លាមៗនោះ ពួកគេក៏បានសួរនាំអ្នកនៅក្បែរនឹងដែលមានឈ្មោះថា «អ្នកស្រី ឡុត» ហើយអ្នកស្រីបានប្រាប់ឱ្យដឹងថា «គាត់រស់នៅតែម្នាក់ឯងទេជាង៣០ឆ្នាំមកហើយ លោកយាយគាត់មានកូន២នាក់ ប៉ុន្តែត្រូវបានស្លា.ប់ទាំងអស់។ រាល់ថ្ងៃ គាត់នៅសល់តែចៅ និងចៅទួតតែប៉ុណ្ណោះ។ ហើយរាល់ថ្ងៃនេះ ខ្ញុំអត់បាននៅស្រុកនោះឡើយ ដោយសារតែខ្ញុំទៅធ្វើការនៅខេត្តផ្សេង ពេលខ្លះត្រូវចំណាយពេលយូរណាស់ ទើបមកលេងបានម្ដងម្កាល»។
លោកស្រី បាននិយាយប្រាប់ឱ្យដឹងទៀតថា «ចំណែកឯអាហារវិញ គឺបានអ្នកស្រុក អ្នកភូមិ គេនាំគ្នាយកមកជូនលោកយាយពិសារ»។
បន្ទាប់មកក៏មានអ្នកសួរថា «តើគាត់ហូបបាយបានខ្លះដែរឬអត់?» ស្របពេលលឺនៅសម្ដីរបស់អ្នកស្រី ឡុត និយាយរួចហើយ ស្រាប់តែកញ្ញា អៀម សុរាណិត ដែលត្រូវជាមេភូមិលេខ៣ មានប្រសាសន៍ដែរថា «បានឃើញស្ថានភាពលោកយាយយូរមកហើយ តែមិនដែលបានដឹងនិងចាប់អារម្មណ៍នោះទេ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំបានឃើញអ្នកភូមិជាច្រើន ព្យាយាមជួយគាត់ដោយការចែករំលែកនៅអាហារនៅពេលព្រឹក និងអាហារថ្ងៃត្រង់»។
ភ្លាមៗនោះ អ្នកកាសែតក៏បានសួរសំណួរទៅកាន់ចៅរបស់លោកយាយជាច្រើនសំណួរ ហើយចៅស្រីលោកយាយក៏ឆ្លើយតបប្រាប់ឱ្យដឹងថា «កន្លងមក ទាំងអ្នកស្ម័គ្រចិត្តសុខភាពភូមិ និងមន្ទីរពេទ្យលើកកម្ពស់សុខភាពសហគមន៍ (មន្ទីរពេទ្យបង្អែកស្រុក) តែងតែមកផ្តល់នៅការថែទាំដល់មេភូមិជាប្រចាំ»។
ចំណែកចៅស្រីរបស់លោកយាយខាងលើ ក៏បានបន្តឲ្យដឹងទៀតថា «ភ្នាក់ងាររដ្ឋាភិបាលដូចជាកាក បាទក្រហម Buriram និងរដ្ឋបាលសង្កាត់នៅក្នុងតំបន់ គាត់តែងតែមកមើលថែលោកយាយរបស់ខ្ញុំម្តងម្កាល។ ហើយពេលខ្លះក៏ធ្លាប់មានគេឲ្យលុយគាត់ចំនួន៦០០០បាតជួយជីដូនរបស់ខ្ញុំដែរ កាលនឹងពេលខ្ញុំដឹងដំណឹងថា គេជូនលុយ ខ្ញុំក៏បានធ្វើដំណើរទៅផ្ទះ ដើម្បីយកលុយទៅឱ្យលោក យាយ ទាំងអស់ ហើយលោកយាយគាត់ពិតជាសប្បាយចិត្តខ្លាំងណាស់ នៅពេលទទួលបានលុយពីអ្នកជួយគាត់»៕ ដោយ ៖ សុភា ដានេត
ចែករំលែកព័តមាននេះ