លោកយាយវ័យចំណាស់ម្នាក់ដែលពិការភ្នែកទាំងសងខាង និងលោកតាដែលមានពិការជើង កំពុងតែអង្គុយលក់កាហ្វេ ដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិតនៅក្នុងតំបន់សួនសាធារណៈ Chaloem Phrakiat,ដើម្បីរកលុយយកទៅបង់ថ្លៃផ្ទះ ថ្លៃទឹក និងភ្លើង
ប្រទេសថៃ ៖ លោកយាយវ័យចំណាស់ម្នាក់ដែលពិការភ្នែកទាំងសងខាង និងលោកតាដែលមានពិការជើង កំពុងតែអង្គុយលក់កាហ្វេ ដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិតនៅក្នុងតំបន់សួនសាធារណៈ Chaloem Phrakiat,ដើម្បីរកលុយយកទៅបង់ថ្លៃផ្ទះ ថ្លៃទឹក និងភ្លើង។ នេះបើយោងទៅតាមរយៈសារព័ត៌មានដ៏ល្បីរបស់ថៃ «Khaosod» បានរាយការណ៍ប្រាប់ឱ្យដឹង។
ហើយនៅថ្ងៃទី២១ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០២៣ មានមនុស្សជាច្រើននាក់នាំគ្នាសម្រុកទៅថតវីដេអូឃ្លីបយកទៅបង្ហោះ ដើម្បីសុំជំនួយ និងជួយទិញ ព្រមទាំងគាំទ្រគាត់ផងដែរ។ ដោយលោកយាយពិការភ្នែក ចំណែកឯប្ដីរបស់គាត់វិញ ក៏ពិការជើងម្ខាង កំពុងតែលក់កាហ្វេនៅស្រះទឹកមួយកន្លែង ស្ថិតនៅក្នុងភូមិ Phukrang ស្រុក Phra Phutthabat ខេត្ត Saraburi ប្រទេសថៃ។
នៅពេលដែលវីដេអូឃ្លីបខាងលើនេះ ត្រូវបានចែករំលែកពាសពេញបណ្ដាញទំនាក់ទំនងសង្គមរួចមក ក៏មានអ្នកនិយមលេង Internet ជាច្រើននាក់នាំគ្នាផ្ញើសារលើកទឹកចិត្តជួយលោកតា និងលោកយាយ ព្រមទាំងបានអញ្ជើញអ្នកធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់នៅតាមផ្លូវឱ្យជួយទិញ និងគាំទ្រពួកគាត់ផង។
មិនឈរឱបដៃមើលតទៅទៀត ភ្លាមៗនោះ អ្នកយកព័ត៌មានទាំងប្រុសទាំងស្រី ក៏នាំគ្នាធ្វើដំណើរទៅកាន់សួនសាធារណៈ Chaloem Phrakiat នៅភូមិ Phukrang ឃុំ Phukrang ស្រុក Phra Phutthabat ខេត្ត Saraburi ។ បន្ទាប់មក ពួកគេក៏ប្រទះឃើញលោកយាយ ដែលត្រូវគេស្គាល់ឈ្មោះថា Kamlai Pho Kerd អាយុ៥៩ឆ្នាំ ដោយលោកយាយពិការភ្នែកទាំងសងខាង ចំណែកឯប្ដីរបស់លោកយាយវិញ គាត់មានឈ្មោះថា Loto អាយុ៦៤ឆ្នាំ លោកតាក៏ត្រូវពិការជើងផងដែរ ដោយសារតែជំងឺស្វិតដៃជើង។ ហើយមួយថ្ងៃទល់ល្ងាច លោកតា និងលោកយាយ គឺតែងតែអង្គុយលក់ជាប្រចាំ មានដូចជា ៖ កាហ្វេទឹកកក កាហ្វេក្តៅ និងភេសជ្ជៈ សម្រាប់អ្នកជិះឡាន និងម៉ូតូផងដែរ។
ស្របពេលឃើញនៅរូបភាពទាំងអស់នេះ ត្រូវគេបានផ្សព្វផ្សាយតៗគ្នាមិនឈប់រួចមក ក៏សង្កេតឃើញថា មានអតិថិជនមិនតិចនាក់នោះទេ នាំគ្នាចូលទៅជួយទិញ និងគាំទ្រជាបន្តបន្ទាប់។ ស្របពេលនោះដែរ ក៏មានស្រីស្អាតម្នាក់ឈ្មោះថា «Nong Ploy» ដែលជាប្រជាពលរដ្ឋ រស់នៅស្រុក Phra Phutthabat នោះដែរ ពេលបានឃើញដូច្នេះភ្លាម នាងក៏យកប្រាក់បន្តិចបន្តួចចំនួន ១.៥០០ បាត យកទៅប្រគល់ឲ្យគូស្នេហ៍លោកតាលោកយាយផងដែរ។
ពេលនោះនាងបាននិយាយថា «គាត់ឮដំណឹងនេះតាមប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គម ហើយខ្ញុំក៏បានផ្ញើរូបភាព ក៏ដូចជាវីដេអូមកឱ្យបងស្រីរបស់ខ្ញុំគាត់មើល ទើបគាត់ដឹងថា លោកតាលោកយាយលក់នៅក្នុងតំបន់ដែលពួកខ្ញុំរស់នៅដែរ។ ដូច្នេះហើយ ទើបថ្ងៃនេះ ខ្ញុំបានហៅគ្នាបើកឡានមកមើល ដើម្បីមកជួយលោកតាលោកយាយ។ ចំណែកមិត្តរបស់បងស្រីខ្ញុំ ក៏បានដាក់ប្រាក់ចំនួន ១.៥០០ បាត ដើម្បីជួយជីដូនជីតាផងដែរ ពីព្រោះថា គាត់មិនមានពេលមកនោះទេ ដោយសារតែរវល់ពេក។ ដំបូងឡើយ ខ្ញុំមិនគិតថា នឹងបានជួបគ្នាជាមួយលោកយាយលោកតានោះទេ តែពេលបានជួបហើយពិតជាអាណិតខ្លាំងណាស់»។
ក្រោយមក ពួកគេក៏បានជួយឧបត្ថម្ភ ក៏ដូចជាជួយទិញកាហ្វេទឹកកករបស់លោកតាលោកយាយម្នាក់១កែវ និងជូនលោកយាយ១០០បាត សម្រាប់ការលក់កាហ្វេទឹកកក។ បន្ទាប់មក លោកយាយក៏រៀបចំធ្វើកាហ្វេ រួចហុចប្រគល់ជូនទៅឱ្យលោកតា ជាអ្នកចាក់កាហ្វេចូលទៅក្នុងកែវ ដោយសារតែលោកយាយពិការភ្នែកមើលមិនឃើញនោះទេ ប៉ុន្តែគាត់អាចធ្វើកាហ្វេបាន ព្រោះតែចាំកន្លែងទុកដាក់របស់របរ។ ចំណែកលោកតាដែលពិការជើងវិញ គាត់ជាអ្នកអង្គុយលក់ភេសជ្ជៈ។
បើយោងទៅតាមលោកយាយលោកតាក៏បានប្រាប់ដែរថា «ពេលខ្លះមានសប្បុរសជនបានបញ្ជាទិញកាហ្វេ១កែវ ដោយគាត់លក់តម្លៃ២៥បាតក្នុងមួយកែវ តែគេឱ្យគាត់១០០បាត ពេលខ្លះ៥០បាតក៏មានដែរ រហូតដល់ថ្នាក់លោកយាយ និងលោកតាលើកដៃសំពះអរគុណចំពោះទឹកចិត្តរបស់អតិថិជនទៀតផង»។
មិនតែប៉ុណ្ណោះ លោកយាយ Kamlai គាត់បាននិយាយបន្តថា «គាត់លក់កាហ្វេ និងភេសជ្ជៈ ២នាក់យាយតាយូរដែរមកហើយ ខ្ញុំពិការភ្នែកទាំងសងខាងអស់រយៈពេល២០ឆ្នាំហើយ តាំងពីខ្ញុំអាយុ៥ឆ្នាំ ដោយសារជំងឺអុតស្វាយក្នុងភ្នែក។ ចំណែកប្ដីរបស់គាត់ គ្រូពេទ្យបានចាក់ថ្នាំតាមសរសៃឈា.មពេលគាត់អាយុ៨ខែ ធ្វើឱ្យជើងរបស់គាត់ស្វិត និងមានជំងឺស្វិតដៃជើងរហូតមកដល់ឥឡូវ។ ហើយរាល់ថ្ងៃនេះ ប្ដីរបស់ខ្ញុំ គាត់ជាអ្នកបើកម៉ូតូទៅលក់កាហ្វេ បែបនេះរាល់ថ្ងៃ»។
លោកយាយ Kamlai គាត់បាននិយាយទៀតថា «ពេលខ្លះក៏លក់ដាច់ទៅ ហើយពេលខ្លះទៀតក៏លក់មិនដាច់ទៅ។ ជួនកាលមួយថ្ងៃ ទទួលបានប្រហែល 100-200 បាត ព្រោះពួកគាត់លក់ គឺមានតែកាហ្វេទឹកកក ទឹកដប ទឹកដោះគោត្រជាក់ និងភេសជ្ជៈប៉ុណ្ណោះ។ ហើយសព្វថ្ងៃនេះ លោកយាយនិងលោកតាស្នាក់នៅជួលផ្ទះគេទេ ពីកន្លែងលក់ទៅផ្ទះប្រហែលចម្ងាយ 2km លោកយាយលោកតាចេញពីផ្ទះនៅម៉ោង៦ព្រឹក ហើយឈប់លក់នៅម៉ោង៣ឬ៤រសៀល ចំណែកឯថ្លៃផ្ទះជួលបង់អោយគេ 1,500 បាតក្នុងមួយខែ រួមទាំងថ្លៃទឹក ថ្លៃភ្លើង 2,000 បាតក្នុងមួយខែទៀត»៕ ដោយ ៖ សុភា ដានេត
ចែករំលែកព័តមាននេះ