តាមការសិក្សាស្រាវជ្រាវផ្នែកព្រះពុទ្ធសាសនាឃើញថា ចាប់តាំងពីព្រះពុទ្ធត្រាស់ដឹងធម៌រហូតដល់ទ្រង់ចូលកាន់ព្រះនិព្វាន បំណងធំរបស់ព្រះអង្គចង់ឃើញពិភពលោកបានសេចក្តីសុខ មានសន្តិសុខ សាមគ្គីភាព កម្ចាត់ទុក្ខភ័យជំងឺគ្រោះចង្រៃ ដើម្បីឱ្យមនុស្សទាំងអស់រស់នៅជាមួយគ្នាបានសុខក្សេមក្សាន្តអស់កាលជាអង្វែង ។
ហេតុនេះទើបព្រះអង្គបានប្រកាសឱ្យសាសនារបស់ព្រះអង្គដើរតួនាទីសំខាន់ក្នុងការការពារ និងកំណត់សីលធម៌សង្គម៤គោលការណ៍គឺ:
១-ព្រះពុទ្ធសាសនាជួយចាត់ចែងរបៀបវិន័យ និងសីលធម៌សង្គមដោយសមាជិករបស់សង្គមជាអ្នកបដិបត្តិតាមគោលធម៌ គឺតាមឱវាទការអប់រំរបស់សាសនាដែលបានណែនាំឱ្យប្រតិបត្តិត្រឹមត្រូវ ។
២-ពុទ្ធសាសនាបានសាងតម្លៃសង្គមនិងជួយឱ្យស្ថាប័នគ្រួសារ និងស្ថាប័នគ្រប់គ្រងទូទៅបំពេញតួនាទីរួមគ្នាយ៉ាងរឹងមាំថែមទៀត ។
៣-ពុទ្ធសាសនាមានតួនាទីក្នុងការចងភ្ជាប់សង្គមឱ្យក្លាយជាធ្លុងមួយ មានភាពសាមគ្គីដោយសមាជិកប្រកាន់យក ឬបដិបត្តិតាមគោលធម៌ គឺឱវាទរបស់សាសនាដែលមានទិសដៅដូចគ្នា ។
៤-នៅពេលបរិស័ទមានសេចក្តីទុក្ខគ្របសង្កត់ សមាជិកសង្គមដែលជាព្រះសង្ឃគប្បីស្វាធ្យាយព្រះធម៌ទាំងឡាយដើម្បីបញ្ចៀសជំងឺគ្រោះកាចរោគសោកឧបទ្រពចង្រៃឱ្យអន្តរធានឆ្ងាយទៅ ។
កាលបើបរិស័ទទាំងបួនពួកអនុវត្តតាមគោលការណ៍ទាំងបួនចំណុចនេះបានល្អហើយ នឹងនាំឱ្យការរស់នៅបានសុខជានឹងគ្នា សង្គមក៏មានសន្តិភាព ៕ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ