ការចែករំលែកចំណេះដឹងសម្រាប់បច្ចុប្បន្ន
ការរីកដុះដាលនៃការប្រើប្រាស់បណ្តាញសង្គម (facebook, twitter) បានធ្វើឱ្យការចែករំលែកកាន់តែងាយស្រួល និងច្រើនជាងមុន។ ប៉ុន្តែបើសិនជាសួរថា តើការចែករំលែកទាំងនោះ
ការរីកដុះដាលនៃការប្រើប្រាស់បណ្តាញសង្គម (facebook, twitter) បានធ្វើឱ្យការចែករំលែកកាន់តែងាយស្រួល និងច្រើនជាងមុន។ ប៉ុន្តែបើសិនជាសួរថា តើការចែករំលែកទាំងនោះ សុទ្ធតែជារឿងមានប្រយោជន៍ឬអត់ ខ្ញុំប្រហែលជាមានអីនិយាយទៀតហើយ ។ ជួនកាលពាក្យថា ចែករំលែក និងអួត ពិបាកបែងចែកឱ្យដាច់ពីគ្នាណាស់ ។ អ្នកខ្លះអួត ដោយគិតថា ខ្លួនឯងកំពុងតែចែករំលែកទៅវិញ។ ក្នុងអត្ថបទនេះ ខ្ញុំនឹងនិយាយការចែករំលែកចំនេះដឹងដែលពួកយើងគួរតែធ្វើក្នុងបច្ចុប្បន្ន ។
ដើម្បីងាយស្រួលយល់ យើងមកស្វែងយល់ពីពាក្យថា ចែករំលែកនេះបន្តិចសិន ។ ការចែករំលែក ជាការឱ្យនូវអ្វីដែលយើងមាន ចេះ និងធ្លាប់ធ្វើ ទៅកាន់អ្នកដទៃ ដោយចេតនា និងអចេតនា ។ ការឱ្យនេះធ្វើឡើងដោយចិត្តចង់ជួយចង់ឱ្យអ្នកដទៃបានល្អប្រសើរ ។ យើងអាចចែករំលែកបាន តាមរូបភាពច្រើនយ៉ាង ដូចជា ការចែករំលែកបទពិសោធន៍ក្នុងជីវិត ការចែកជាគំនិតយល់ឃើញនានា ការបង្ហាញជារូបភាព ឬពាក្យពេជន៍ល្អៗជាដើម ។ សូម្បីតែការឱ្យស្នាមញញឹម ឬការអរគុណ ក៏គេរាប់ចូលជាការចែករំលែកដែរ ។ នៅពេលដែលខ្ញុំចាប់ផ្តើមសរសេរប្លុកនេះ ទើបខ្ញុំដឹងថា ចំនួនអ្នកចែករំលែកជាភាសាខ្មែរ នៅលើប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណេត នៅមានតិចណាស់ ដូច្នេះខ្ញុំគិតថា បើខ្ញុំព្យាយាមសរសេរជាភាសាអង់គ្លេស មិនត្រឹមតែពិបាកខ្លួនឯងទេ (ព្រោះខ្ញុំមិនពូកែអង់គ្លេសទេ) ថែមទាំងរុញភាសាខ្លួនឯងឱ្យចូលព្រៃទៀត ដូច្នេះប្រើភាសាខ្មែរ ទើបងាយស្រួលក្នុងការចែករំលែក ។ ខ្ញុំមិនចង់ធ្វើជាបំផ្លាញភាសាជាតិទេ ។
មនុស្សមានហេតុផលផ្សេងៗ ពីគ្នា ក្នុងការចែករំលែកនេះ ។ លោក Paul Adams អ្នកស្រាវជ្រាវផ្នែកប្រើប្រាស់ (UX researcher) នៅក្រុមហ៊ុន Google បានរៀបរាប់ពីមូលហេតុសំខាន់នៃការចែករំលែក ដែលមានដូចជា ចង់រក្សា និងបង្កើនទំនាក់ទំនងសង្គម ចង់ជួយអ្នកដទៃជាមួយនឹងអ្វីដែលគេគិតថា មានតម្លៃ និងប្រមូលផ្តុំទិន្នន័យ ។ ខ្ញុំជឿថា ហេតុផល២ដំបូង អ្នកទាំងអស់គ្នាអាចយល់បាន តែហេតុផលទី៣ មានចំណុចសំខាន់របស់វា ។ សម្រាប់ខ្ញុំការបង្កើតប្លុកដើម្បីចែករំលែកនេះ ជាការប្រមូលយកអ្វីដែលខ្ញុំមាន និងបានជួបប្រទះជារៀងរាល់ថ្ងៃ មកទុកកន្លែងតែមួយ ដើម្បីងាយស្រួលស្វែងរកសម្រាប់ខ្លួនឯង និងអ្នកដទៃ ។ ខ្ញុំជឿថា ១០ឆ្នាំ ឬ២០ឆ្នាំក្រោយ ប្លុកនេះនឹងក្លាយទៅជា Wikipedia ផ្ទាល់ខ្លួនខ្ញុំមួយមិនខាន ។
«គ្មានអ្នកណាម្នាក់ក្លាយជាអ្នកក្រ ដោយសារការចែករំលែកចំនេះដឹងទេ»
មានពាក្យមួយឃ្លាដែលខ្ញុំបានឃើញដោយចៃដន្យ “ការចែករំលែក ធ្វើឱ្យខ្លួនយើងធំជាងអ្វីដែលយើងមាន“ ។ យើងកាន់តែចែករំលែកច្រើនប៉ុណ្ណា យើងនឹងកាន់តែទទួលបានច្រើនប៉ុណ្ណោះ។ តើយើងនឹងទទួលបានអ្វីខ្លះត្រលប់មកវិញ? សម្រាប់ខ្ញុំ គឺបានទទួលពាក្យអរគុណ ការសរសើរ ការពេញចិត្ត និងពាក្យរិះគន់ផងដែរ ។ គ្រាន់តែខ្ញុំធ្វើការចែករំលែកតែម្យ៉ាងសោះ ខ្ញុំទទួលបានរឿង៤យ៉ាងត្រលប់មកវិញ ។ រឿង៤យ៉ាងនេះ រួមគ្នាបង្កើតបានជាសុភមង្គលមួយបែបដែលកម្រនឹងរកបាន ។ រាល់ពេលដែលខ្ញុំឃើញគេ Comment អរគុណ ខ្ញុំសប្បាយចិត្តមែនទែន ។ នេះមិនមែនដោយសារខ្ញុំស៊ីជោរ ឬអង្គុយលើចង្អេរអីទេ តែនេះបញ្ជាក់ថា អ្វីដែលខ្ញុំធ្វើ មានគេទទួលស្គាល់ហើយ មានគេអានហើយ ។ ចំពោះពាក្យរិះគន់ គ្រាន់តែជារឿងកំប្លែងសម្រាប់ខ្ញុំប៉ុណ្ណោះ ចង់តែសើច ។
«បើសិនជាយើងចែករំលែករឿងមិនល្អទៅកាន់អ្នកដទៃ គេនឹងធ្វើរឿងនោះមកលើខ្លួនយើងវិញ»
មនុស្សជាច្រើន មិនហ៊ានចែករំលែកចំនេះដឹងរបស់ពួកគេ មិនមែនដោយសារតែភាពកំណាញ់នោះទេ តែខ្លាចពេលចែករំលែកហើយ ទទួលបានការរិះគន់ ការចំអកមើលងាយ ឬក៏ត្រូវគេចោតថា អួត ឬបានតែមាត់ ជាដើម ។ មនុស្សដែលពួកែថាឱ្យគេបែបនេះ ចេះតែថាប៉ុណ្ណោះ ។ ពួកគេរស់នៅដើម្បីចាប់កំហុសអ្នកដទៃ បើគ្មានកំហុស គេជួយបង្កើតកំហុសឱ្យទៀតផង ។ លោក Zig Ziglar ដែលវាគ្មិនដ៏ល្បីម្នាក់ ធ្លាប់បាននិយាយថា អ្នកខ្លះចាប់កំហុស ប្រៀបដូចជាការចាប់កំហុសនោះបានទទួលរង្វាន់មកវិញ ។ សង្គមខ្មែរ មានមនុស្សបែបនេះមិនតិចទេ មិនជួយចែករំលែកហើយ នៅរារាំងអ្នកដទៃទៀត ។ នេះសុទ្ធតែឧបសគ្គរបស់សង្គមយើងដែលត្រូវដោះស្រាយភ្លាមៗ ។
អ្នករិះគន់ (ដើម្បីស្ថាបនាក្លែងក្លាយ) ជាអ្នករារាំងការចែករំលែកចំនេះដឹង ។ អ្នករារាំង ការចែករំលែកចំនេះដឹង ជាអ្នកបំផ្លាញសង្គមជាតិ ។ សង្គមខ្មែរត្រូវការអ្នកចែករំលែក ច្រើនជាងអ្នករិះគន់ ។
អ្វីដែលខ្ញុំសរសេរខាងលើនេះ គ្រាន់តែជាការយល់ឃើញរបស់ខ្ញុំប៉ុណ្ណោះ ពេញចិត្ត ឬមិនពេញចិត្តអី អាចបង្ហាញមកបាន ។ សម្រាប់អ្នកដែលមានបំណងចែករំលែក ចូរចាប់ផ្តើមពីថ្ងៃនេះ ។ កុំខ្វល់នឹងមនុស្សរំខាន គ្រាន់តែចាំថា អ្នកត្រូវចែករំលែកអ្វីដែលល្អទៅកាន់អ្នកដទៃ គឺគ្រប់ហើយ។ សូមអរគុណសម្រាប់ការអាន ៕
រៀបរៀងដោយ ៖ ហួត សេងគៀ
គេហទំព័រផ្ទាល់ខ្លួន http://houtsengkea.me
ចែករំលែកព័តមាននេះ