បទចម្រៀង «សំឡេងទ្រខ្មែរ» «ចិត្តខុសពីមុន» «បក្សីក្ងោកមាស» «ដំបៅស្នេហ៍» និងបទ «កូនយើងអាយុបានប្រាំឆ្នាំហើយ» លោកអ្នកប្រាកដជាធ្លាប់បានស្តាប់ ប៉ុន្តែមិនបានដឹងថា មានប្រវត្តិបែបណាទេ ។
បទចម្រៀង «សំឡេងទ្រខ្មែរ» «ចិត្តខុសពីមុន» «បក្សីក្ងោកមាស» «ដំបៅស្នេហ៍» និងបទ «កូនយើងអាយុបានប្រាំឆ្នាំហើយ» លោកអ្នកប្រាកដជាធ្លាប់បានស្តាប់ ប៉ុន្តែមិនបានដឹងថា មានប្រវត្តិបែបណាទេ ។ បទចម្រៀងទាំងនេះ គឺជាបទឌឺដង ឆ្លើយឆ្លងគ្នា ឬសង្គ្រាមប៉ាកកា ក្នុងពិភពសិល្បៈចម្រៀងខ្មែរជំនាន់លោកស៊ីន ស៊ីសាមុត បណ្តាលមកពីស្នេហាបែកព្រាត់ របស់អ្នកស្រីហួយ មាស និងលោកអ៊ុំ សុផានុរក្ស ហៅយែល ជាតន្ត្រីករ ។
តើប្រវត្តិស្នេហាដ៏កក្រើកនោះយ៉ាងណា និងអ្នកស្រីហួយ មាស មានខ្សែជីវិតយា៉ងណា ដែលឈានមកអាជីពជាសិល្បការិនីដ៏ភ្លឺចិញ្ចាចចិញ្ចែង កោះសន្តិភាពសូមបង្ហាញជូនប្រិយមិត្តអ្នកអានតាមរយៈអត្ថបទចងក្រងដោយអ្នកស្រីកែវ ច័ន្ទបូរណ៍ ។
ប្រវត្តិកុមារភាព
មាស មេត្រី ជារហស្សនាម និងជាគោរមងារ ប្រចាំវិទ្យុជាតិកម្ពុជារបស់អ្នកស្រីហួយ មាស ដែលបានទទួលនៅឆ្នាំ១៩៦៩ ។
អ្នកស្រីហួយ មាស មានកំណើតនៅថ្ងៃចន្ទ ខែបុស្ស ឆ្នាំរកា ត្រូវនឹងថ្ងៃទី៦ ខែមករា១៩៤៦ (អ្នកស្រីមានវ័យចាស់ជាង អ្នកស្រីរស់ សេរីសុទ្ធា ចំនួន១០ខែ តែអ្នកស្រីបានប្រឡងជាប់ចូលរៀនអនុវិទ្យាល័យមុនអ្នកស្រីរស់ សេរីសុទ្ធា ដល់ទៅពីរឆ្នាំ) នៅឃុំស្វាយប៉ោ ស្រុកសង្កែ ខេត្តបាត់ដំបង ។ ឪពុករបស់អ្នកស្រីហួយ មាស ឈ្មោះហួយ យ៉ុត ជាបុគ្គលិកស្ថានីយអយស្ម័យយានបាត់ដំបង និងម្តាយឈ្មោះប៊ុត ជិន ជាមេផ្ទះ ។ អ្នកស្រីហួយ មាស ជាកូនស្រីពៅនៃបណ្ដាកូនទាំងបី ។ បងប្រុសទីមួយឈ្មោះហួយ ស៊ីយឿន និងបងប្រុសទីពីរ ហួយ ស័យោ បច្ចុប្បន្នជាគ្រូបង្រៀននៅសាលាបឋមសិក្សាគោកបន្ទាយ ឃុំគោកបន្ទាយ ស្រុករលាប្អៀរ ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង ។ ចំណែកសាច់ញាតិដទៃទៀតបានធ្វើមរណកាលយូរទៅហើយ ។
កាលនៅកុមារី អ្នកស្រីហួយ មាស បានចូលរៀននៅសាលាបឋមសិក្សាសោហឺ ក្រុងបាត់ដំបង ហើយបានប្រឡងជាប់ចូលអនុវិទ្យាល័យនារីនេតយ៉ង់ នៅឆ្នាំ១៩៦០ ។ អ្នកស្រីហួយ មាស បានចូលរៀននៅទីនោះជំនាន់ជាមួយគ្នានឹងអ្នកស្រីប៉ែន រ៉ន ដែរ ប៉ុន្តែជំនាន់ក្រោយលោកអឹុម សុងសឺម ចំនួនមួយឆ្នាំ ។ អ្នកស្រីហួយ មាស បានសិក្សានៅអនុវិទ្យាល័យចំនួនបួនឆ្នាំ ។ លុះប្រឡងឌីប្លូមធ្លាក់នៅឆ្នាំ១៩៦៥ ក៏សម្រេចចិត្តឈប់រៀន ដើម្បីប្រកបរបរចិញ្ចឹមជីវិតវិញ ។
តាមរយៈប្រវត្តិក្រុមគ្រួសារលោកហួយ យ៉ុត ពុំដែលមាននរណាម្នាក់មាននិស្ស័យខាងសិល្បៈ ចម្រៀងតូរ្យតន្ត្រីឡើយ ។ ស្រាប់តែកុមារីហួយមាស បែរជាមាននិស្ស័យខុសពីគេស្រឡះតែម្តង ។ កាលនៅតូច កុមារីហួយ មាស ចូលចិត្តសូត្រធម៌ សូត្រកំណាព្យ ជួនស្ម័គ្រចិត្តឡើងកាន់ឧគ្ឃោសនស័ព្ទសូត្រកំណាព្យក្នុងពិធីបុណ្យ ផ្សេងៗ នៅក្នុងសាលា ។ ជួនកាលទៀតកុមារីរូបនេះកាន់សៀវភៅធម៌ សៀវភៅរឿងព្រេងខ្មែរ ស្រីហិតោបទេសជាដើម យកមកអានក្នុងពេលបុណ្យជូន ចាស់ៗ ដែលមិនចេះអក្សរស្តាប់ ។ កុមារីហួយ មាស ជាក្មេងឧស្សាហ៍ ហើយមានចិត្តណាស់ ភាគច្រើនស្ម័គ្រចិត្តសុំខ្លួនសូត្រកំណាព្យ ឬអានសៀវភៅធម៌ជូន ចាស់ៗស្តាប់ ដោយមិនបាច់មានគេមកស្ដី ឬហៅប្រើឡើយ ។ កាលនោះកុមារីហួយ មាស បានទទួលរហស្សនាមថា រាជធីតាវោហារមាស ។
អ្នកស្រីកែវ ច័ន្ទបូរណ៍ និទានថា កាលជំនាន់នោះ លោកឪពុករបស់ខ្ញុំដែលជាសាស្រា្តចារ្យនៅវិទ្យាល័យអ៊ាបឃុត នេតយ៉ង់ (វិទ្យាល័យអ៊ាបឃុត ជាសាលាយុវជន និង វិទ្យាល័យនេតយ៉ង់ ជាវិទ្យាល័យនារី សង់ទល់មុខគ្នា ម្ខាងផ្លូវម្នាក់) មានបើកថ្នាក់រៀននៅផ្ទះរបស់លោកផ្ទាល់ នៅពេលល្ងាចក្រោយម៉ោងសាលា និងថ្ងៃឈប់សម្រាកជាចំហ សម្រាប់សិស្សអនុវិទ្យាល័យ មកចូលរៀនដោយបង់កម្រៃសាលា។ ចំពោះសិស្សក្រីក្ររស់នៅតាមវត្តវ៉ា ឬមកពីស្រុកស្រែចម្ការក្រៅក្រុង អាចចូលរៀនបន្ថែមវិជ្ជាជាមួយលោកបានដោយមិនបាច់បង់ប្រាក់ឡើយ ។ កាលនោះ សិស្សដែលមករៀនមានច្រើនថ្នាក់ ច្រើនកម្រិតវិជ្ជាផ្សេងគ្នា ចែកគ្នាតាមថ្ងៃ ក្នុងមួយខែមានសិស្សពី៣០០ទៅ៤០០នាក់ដែលមករៀនទៀងទាត់។ សិស្សជំនិតរបស់លោកឪពុកខ្ញុំ គឺជាសិស្សមួយក្រុម ដែលមានគំនិតចាស់ទុំជាងគេ (មានរួមបពា្ចូលទាំងអ្នកស្រីហួយ មាស អ្នកស្រីប៉ែន រ៉ន និងលោកអឹុម សុងសឺម) ដែលមករៀនថ្នាក់ភាសាបារាំងផង ថ្នាក់គណិតសាស្ត្រផង ដើម្បីត្រៀមប្រឡងឌីប្លូម ។ មានឱកាសខ្លះខ្ញុំឃើញលោកឪពុករបស់ខ្ញុំនាំសិស្សទាំងនោះហាត់ច្រៀងចម្រៀងខ្មែរ ដោយមានលោកជាអ្នកផ្ទាត់ម៉ង់ដូលីន ។ ជួនកាលលោកទះស្គរដៃជាចង្វាក់ឱ្យសិស្សច្រៀងតាម ។ មានពេលខ្លះ លោកនាំសិស្សសិក្សាខាងវិន័យសុជីវធម៌ខ្មែរ ។ បណ្ដាសិស្សថ្នាក់ពិសេសនោះ មានតែយុវតីហួយ មាសទេ ដែលអណ្តែតលេចធ្លោជាងគេ ខាងកាន់វិន័យខ្ជាប់ខ្ជួន មានសណ្តាប់ធ្នាប់ល្អ ថែមទាំងមានថ្វីមាត់ខាងសូត្រធម៌ និងសូត្រកំណាព្យ យ៉ាងស្ទាត់ទៀតផង ។
ដើមហេតុនៃការចូលប្រឡូកវិស័យសិល្បៈចម្រៀង
នៅដើមឆ្នាំ១៩៦៥ ពេលអ្នកស្រីហួយ មាសរៀននៅឆ្នាំទីបួនក្នុងអនុវិទ្យាល័យដែលជាថ្នាក់ត្រៀមប្រឡងឌីប្លូម លោកឪពុករបស់ខ្ញុំត្រូវគេអញ្ជើញ ឱ្យទៅចូលរួមជាគណៈកម្មការវេទិការៀបចំពិធីបុណ្យសមាជជាតិនៅវាលមេរុបាត់ដំបង។ ពេលនោះ លោកឪពុករបស់ខ្ញុំ បានស្នើសុំយកយុវតីហួយមាសទៅជួយកិច្ចការរបស់លោកនៅលើវេទិកាបុណ្យ ដ្បិតលោកធ្លាប់ស្គាល់នូវទឹកដមសម្ដី និងទេពកោសល្យខាងសូត្រធម៌និងកំណាព្យរបស់យុវតី ។ ក្នុងពេលប្រារព្ធពិធីបុណ្យជាតិទាំងបីថ្ងៃនោះ ទឹកដមសំនៀងនិងទេពកោសល្យ របស់យុវតីហួយ មាស បានកន្ត្រាក់អារម្មណ៍ទស្សនិកជនទាំងឡាយនៃខេត្តបាត់ដំបងឱ្យភ្ញាក់ផ្អើលក្រៃលែង ។ ពេលនោះលោកឪពុករបស់ខ្ញុំបាន នាំយុវតីទៅចុះឈ្មោះចូលប្រកួតផែ្នកចម្រៀងសម័យ ដើម្បីបង្ហាញនូវទេពកោសល្យពិសេសថ្មីមួយបន្ថែមទៀតផង ។ កាលនោះ យុវតីយើងត្រេកអរណាស់បានឡើងច្រៀងបទ «រាត្រីសូម៉ា» ជាបទចម្រៀងរបស់អ្នកស្រីម៉ៅ សារ៉េត ។ នៅខាងដើមនៃបទចម្រៀងនោះ យុវតីបានប្រើទឹកដមសំនៀង អត្ថាធិប្បាយតាមនឹកឃើញភ្លាមៗ ដោយពោលបញ្ចូលសាច់រឿង មុនបន្តិចសិនទើបចាប់ចូលដល់ត្រង់ច្រៀង សំឡេងសូឡូម្នាក់ឯងបន្តិចទៀត ទើបសាច់ភ្លេងរោទ៍នាំអ្នកច្រៀងចូលបន្តតាមក្រោយ ជាបទចម្រៀងតែម្តង។ ទេពកោសល្យនេះបានកែប្រែទឹកដមបទចម្រៀងដើមរបស់អ្នកស្រីម៉ៅ សារ៉េត ឱ្យរឹតតែពីរោះ មានអត្ថន័យ ខ្លឹមសារខ្លាំងថែមទៀតរកអ្វីប្រៀបពុំបានរហូតដល់បាន ជាប់ជ័យលាភីលេខមួយប្រចាំខេត្ត ។ ថ្វីបើកាលណោះខ្ញុំនៅក្មេងបន្តិចក៏ដោយ ក៏ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ព្រឺសម្បុរ ដោយក្តីរំភើបសប្បាយ ចម្លែកណាស់ ពេលខ្ញុំបានស្តាប់សំនៀងរបស់យុវតីហួយមាស ដែលកំពុងប្រឡងប្រកួតនៅពេលនោះ ។
អ្នកស្រីកែវ ច័ន្ទបូរណ៍ និទានបន្តថា លោកឪពុករបស់ខ្ញុំរំភើបចិត្តជាងគេ ដ្បិតលោកបានឃើញសិស្សរបស់លោក ទទួលជោគជ័យយ៉ាងត្រចះត្រចង់។
ចំណែកលោកឪពុក អ្នកម្តាយរបស់យុវតីហួយ មាស វិញមានមោទនភាពចំពោះកូនស្រី រហូតនិយាយលែងរួច ។
នៅឆ្នាំដដែល ពេលយុវតីហួយ មាស ប្រឡងឌីប្លូមវគ្គទីមួយធ្លាក់ យុវតីខកចិត្តជាខ្លាំង លែងមានកម្លាំងចិត្ត ចង់ចូលប្រឡងលើកទីពីរ ។ កាលនោះលោកអឹុម សុងសឺម ដែលជាសិស្សច្បង បានប្រឡងជាប់ធ្វើគ្រូបង្រៀន តែលោកមិនបានចូលធ្វើការខាងផ្នែកនេះទេ បែរជា បន្តការងារខាងតន្ត្រីយោធា ក្រសួងឃោសនាការនោះទៅវិញ ដ្បិតលោកធ្លាប់បានចូលរួមការងារ នៅទីនោះតាំងពីនៅរៀនមកម្ល៉េះ ដូច្នេះហើយពុំដាច់អាល័យពីកន្លែងនោះ ។
លុះបានដំណឹងថា សិស្សប្អូនហួយ មាសបាក់ទឹកចិត្ត កើតទុក្ខ គេចមុខ មិនជួបនរណា ក៏ចេញទៅតាមរកនាងឱ្យមកបង្ហាញទេពកោសល្យរបស់នាង តាមរយៈក្រុមតន្ត្រីខេត្ត ដែលចេញផ្សាយស្នាដៃរៀងរាល់សប្តាហ៍ ដើម្បីលើកស្ទួយកម្លាំងចិត្តនាង ។ អាស្រ័យប្រការនោះហើយ ដែលនាំឱ្យយុវតីមានឱកាសបានបញ្ចេញទេពកោសល្យរបស់ខ្លួន ផ្នែកសំនៀងវោហារ តាមនិស្ស័យសម្បទាដែលនាងពេញចិត្តបំផុត តាំងពីកុមារភាពរហូតដល់បានល្បីឈ្មោះពេញខេត្តទាំងមូលក្នុងរយៈពេលដ៏ខ្លី ។
នៅឆ្នាំដដែល ពេលលោកអឹុម សុងសឺមត្រូវផ្លាស់ទៅនៅភ្នំពេញ ដើម្បីបណ្តុះអាជីពជាតារាចម្រៀងប្រចាំប្រទេស លោកក៏បានស្វែងរកផ្លូវ ណែនាំសិស្សប្អូនរបស់លោកទៅសិល្បកររៀមច្បងផ្នែកតូរ្យតន្ត្រី និងវិទ្យុជាតិនៅភ្នំពេញដើម្បីជួយឱ្យពួកគេអាចបន្តការរីកដុះដាលនៅ ភ្នំពេញ ដូចលោកដែរ (នៅក្នុងនោះមានសិស្សប្អូនហួយ មាស ប៉ែន រ៉ន និងរស់ សេរីសុទ្ធា ដែលចេញទៅភ្នំពេញបន្តបន្ទាប់ក្នុងឆ្នាំតែមួយ)។ ដោយសារទេពកោសល្យឯក គ្មាននរណាធ្វើដូច ពិសេសផ្នែកអត្ថាធិប្បាយ និងផ្នែកចម្រៀងមនោសញ្ចេតនា យុវនារីហួយ មាស ក៏បានទទួលការកត់សម្គាល់ពីអ្នកនិពន្ធរៀមច្បង ម៉ាឡៅពី ឱ្យមកសាងថ្នាលជីវិតថ្មីនៅភ្នំពេញនៅឆ្នាំ១៩៦៥ ។
ប្រវត្តិដំបូងនៃជីវិតជាអ្នកផ្សាយវិទ្យុជាតិ និងជាអ្នកចម្រៀង
ពេលយុវតីហួយ មាស បានមកដល់ភ្នំពេញដំបូងក្នុងឆ្នាំ១៩៦៥ យុវតីយើងបានចូលបម្រើការក្នុងវិទ្យុជាតិជាមួយលោកម៉ា ឡៅពី លោកពៅ យូឡេង ដោយមានចេញសម្តែងជាអ្នកអត្ថាធិប្បាយកម្មវិធីចម្រៀងសម័យ កម្មវិធីល្ខោននិយាយ កម្មវិធីវប្បធម៌ជាដើម ។ នៅពេលនោះយុវតីបានដើរតួបញ្ចូលសំឡេងជាមួយលោកមាស គក លោកឃុន ប៉ុល អ្នកស្រីយក់ កែម ក្នុងល្ខោននិយាយតាមវិទ្យុ រៀងរាល់ចុងសប្តាហ៍ ។
ចំណែកខាងចម្រៀង និងតន្ត្រីសម័យវិញ ដំបូងឡើយយុវតីហួយ មាស ច្រើនច្រៀងបទទោលតែប៉ុណ្ណោះ ហើយប្រសិនបើច្រៀងចម្រៀងឆ្លើយឆ្លងវិញ យុវតីច្រើនតែជ្រើសដៃគូជាមួយលោកអឹុម សុងសឺម ដែលជាសិស្សច្បងរបស់ខ្លួន មិនសូវឃើញច្រៀងជាមួយនរណាទៀតឡើយ ។ ធីតាយើង ប្រកាន់វិន័យខ្ជាប់ខ្ជួនណាស់ មិនសូវច្រៀងឆ្លើយឆ្លងជាមួយបុរសណាទេ រហូតដល់ពេលយុវតីរៀបការមានកូនហើយ ទើបមានចាប់ដៃគូចម្រៀង ផ្សេងៗទៀតក្រៅពីលោកអឹុម សុងសឺម ។ នោះក៏ដោយសារ យុវតីយើងនៅលីវមានសោភ័ណស្រស់ស្អាត មានការចេះដឹងក៏សមរម្យ មានសម្ដីសំដៅ និងមារយាទថ្លៃថ្នូរ ម្ល៉ោះហើយមាណវី តែងតែបានទទួលនូវការចោមរោមពីកំលោះទីក្រុង មិនថាវណ្ណៈណា វ័យណាឡើយ ។
ដូច្នេះ ប្រសិនបើយុវតីមិនប្រយ័ត្នប្រយែងមារយាទ របស់ខ្លួនទេនោះ នាងអាចក្លាយជាចំណីរបស់ខ្លាទីក្រុងឥតអំពើពុំខាន ។
ប្រវត្តិគ្រួសារពេលរក្សាអាជីព
ប៉ុន្មានខែបន្ទាប់ពីយុវនារីហួយ មាស បានមកដល់ភ្នំពេញ លោកអ៊ុំ សុផានុរក្ស (ឈ្មោះហៅក្រៅយែល) ដែលជាកំលោះវាយស្គរដៃឯកមួយរូប នៅអគ្គនាយកដ្ឋានវិទ្យុជាតិប្រចាំភ្នំពេញបានចូលស្តីដណ្តឹងនាង ហើយបានរៀបការតាមប្រពៃណី ដោយមានឪពុកម្តាយ ទាំងសងខាងចងដៃយ៉ាងពេញចិត្តពេញថ្លើម ។ អាពាហ៍ពិពាហ៍នេះបាននាំមកនូវចំណងដៃដ៏ថ្លៃថ្លាមួយរវាងអ្នកទាំងពីរ គឺកូនស្រីដ៏ស្រស់ស្អាតឈ្មោះអ៊ុំ សោមាវតី ។ ប៉ុន្តែចៃដន្យ ជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍រវាងអ្នកទាំងពីរមិនទាន់មានអាយុគ្រប់បីឆ្នាំផង ក៏ចែកផ្លូវគ្នាដើរ ដោយប្រការគំនិតមារយាទចូលគ្នាមិនចុះ ។
អ្នកស្រីកែវ ច័ន្ទបូរណ៍ បន្តថា កាលនោះ មុននឹងលែងលះគ្នា អ្នកស្រីហួយ មាស បានទៅលេងស្រុកកំណើត ហើយបានមកជួបនឹងលោកឪពុក អ្នកម្តាយរបស់ខ្ញុំ ហើយយំជម្រាបលោកថា អ្នកស្រីមានអារម្មណ៍ មិនសប្បាយចិត្តនឹងជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍ ដ្បិតស្វាមីចូលចិត្តទទួលទានស្រាស្រវឹងជាមួយមិត្តភក្ត្រ ខូចមារយាទ ជួនកាលរហូតដល់វាយស្គរខុសចង្វាក់ ខានសម្តែង ព្រោះតែស្រវឹងខ្លាំងពេក ដែលជាហេតុធ្វើឱ្យគ្រួសាររបស់អ្នកស្រីត្រូវបាក់មុខ បាក់មាត់ ស្រកស្រុតកេរ្តិ៍ឈ្មោះ ដោយសារស្វាមីមិនរក្សាមារយាទឱ្យថ្លៃថ្នូរសមរម្យ ។ ម្យ៉ាងទៀតលោកសុផានុរក្ស ចេះតែវាយស្គរមួយមុខប៉ុណ្ណោះ តែមិនចេះច្រៀងទេ ។ កាលបើខានឡើងឆាកសម្តែង លោកសុផានុរក្ស ក៏បាត់បង់ប្រាក់កម្រៃដែរ ជាហេតុធ្វើឱ្យអ្នកស្រីហួយ មាស មានការតានតឹងក្នុងចិត្ត ដ្បិតគ្រួសារអ្នកស្រីបែរជាត្រូវរស់នៅពឹងលើប្រាក់បៀវត្សរ៍របស់ស្ត្រីជាភរិយាទៅវិញ ។
បន្ថែមពីលើនោះ អ្នកស្រីហួយ មាស បានស្រដីថា អ្នកស្រីចង្អៀតចង្អល់ចិត្តនឹងម្តាយក្មេក ដែលចេះតែមកជំរិតទារប្រាក់រកទិញឡានថ្មីជិះ ព្រោះចង់មានមុខមាត់នឹងគេ មិនចង់ឱ្យគេមើលងាយថា មានកូនប្រសាជាតារាល្បីឈ្មោះ ប្រចាំនគរហើយ ម្តេចក៏នៅតែក្រដដែល ។ ជួនកាល លោកបានខ្សឹបបោះសម្ដីឱ្យអ្នកស្រី ញយៗថា ធ្វើការច្រើនមុខល្បីល្បាញស្ទើរស្លាប់ តើលួចលុយយកទៅលាក់ទុកនៅឯណាអស់ ? ការណ៍ពិត អ្នកស្រីហួយ មាស មិនសម្បូរប្រាក់កាស ដូចគេគិតស្មាននោះទេ ដ្បិតអ្នកស្រីជាមនុស្សមានសន្តានចិត្ត។ មានកិច្ចការច្រើនណាស់ ដែលអ្នកស្រីពេញចិត្តនឹងជួយធ្វើ តែពុំសូវទារប្រាក់កម្រៃតបមកវិញទេ គឺជួយធ្វើដោយចិត្តសទ្ធាសប្បុរស របស់អ្នកស្រីតាំងពីកំណើតតែប៉ុណ្ណោះ ។ ប៉ុន្តែ សាច់ថ្លៃរបស់អ្នកស្រីមិនយល់ទេ ចេះតែគិតថា អ្នកស្រីរវល់ច្រើន គឺច្បាស់ជាបានប្រាក់ច្រើន។
ម្យ៉ាងទៀតអ្នកស្រីហួយ មាស មានប្រសាសន៍ថា អ្នកម្តាយក្មេកគិតសង្ស័យ ច្រឡំស្មានថា អ្នកស្រីលួចសន្សំប្រាក់ទុកឱ្យឪពុកម្តាយរបស់អ្នកស្រី ទើបគាត់ចេះតែមានពាក្យបោះសម្ដីដាក់នាងមិនសូវលស់ពេល ។
លុះអ្នកស្រីហួយ មាស វិលត្រឡប់មកដល់ភ្នំពេញវិញ ស្រាប់តែមានទំនាស់សម្ដីនឹងស្វាមីក្នុងរឿងដដែល គឺរឿងសង្ស័យថា អ្នកស្រីលួចលាក់លុយផ្ញើនឹងឪពុកម្តាយរបស់អ្នកស្រី ពុំឱ្យស្វាមីដឹង ។ ជម្លោះនេះបានក្លាយទៅជាហិង្សា រហូតដល់អ្នកស្រីហួយ មាស ភ័យញ័ររន្ធត់ រត់គេចខ្លួនចេញពីផ្ទះទាំងយប់ រកសុវត្ថិភាពយ៉ាងទាន់ហន់បំផុត ដ្បិតខ្លាចត្រូវឈឺគ្រាំខ្លួន ដូចអ្នកស្រីរស់ សេរីសុទ្ធា និងលោកសុស ម៉ាត់ ដែលធ្លាប់កើតមានជាគំរូរួចមកហើយ ។
លុះថ្ងៃស្អែកឡើង អ្នកស្រីហួយ មាស បានវិលមកផ្ទះ ដើម្បីទទួលយកកូន ស្រាប់តែត្រូវគេជេរស្តីឱ្យអ្នកស្រីលុតក្រាប សំពះសូមទោស ចំពោះការដែលអ្នកស្រីរត់ចេញពីផ្ទះទាំងយប់ចោលកូន និងប្តី ។
កាលបើអ្នកស្រីហួយ មាស មិនអាចធ្វើតាមសម្ដីរបស់លោកបាន លោកសុផានុរក្សបានជេរស្តី បណេ្តញអ្នកស្រីចេញសាជាថ្មីម្តងទៀត មិនឱ្យជួបកូនស្រីរបស់អ្នកស្រីឡើយ លុះណាតែអ្នកស្រី ព្រមទទួលកំហុសសិន។
អ្នកស្រីកែវ ច័ន្ទបូរណ៍ និទានថា អ្នកស្រីហួយ មាស នឹកហួសចិត្តនឹងស្វាមី ដែលមិនព្រមក្រឡេកមើលកំហុសរបស់ខ្លួន ហើយកែប្រែទេ បែរជាទម្លាក់ទោសកំហុសមកលើអ្នកស្រីទាំងស្រុងទៅវិញ ។ ទីបំផុតអ្នកស្រីក៏បោះជំហានចាកចេញទៅទាំងទឹកភ្នែក ដោយក្តីអាល័យចំពោះបុត្រីតូចក្រូចឆ្មារ មិនទាន់ដឹងក្តីនៅឡើយ ។
ការណ៍ពិតទៅលោកសុផានុរក្ស នៅមានចិត្តស្រឡាញ់ភរិយានៅឡើយ គ្រាន់តែលោកប្រកាន់ឫកឆ្មើងកន្ទ្រើងជាបុរសមិនព្រមទទួលស្គាល់ចំណុចខ្សោយរបស់ខ្លួន ហើយកែប្រែឱ្យល្អជាមកវិញ។ ម្យ៉ាងលោកសង្ឃឹមថា បើលោកនៅឃុំគ្រងកូនស្រីតូចសោមាវតីបាន នោះ ប្រហែលជានៅទាក់ទាញឱ្យភរិយាទន់ចិត្តព្រមចុះចាញ់លោក ហើយវិលត្រឡប់មកសុំទោសលោកដើម្បីសុំជានា រស់នៅជាមួយគ្នាដូចដើមវិញ ។ ប៉ុន្តែការណ៍ពិតខុសស្រឡះពីលោកគិតស្មានទុក ។ ម្ល៉ោះហើយលោកសុផានុរក្ស ក៏កាន់តែមានចិត្ត ក្តៅក្រហាយឡើងៗ ពិសេសនៅពេលណាដែលឃើញបុរសដទៃ សម្តែងភាពគោរពស្និទ្ធស្នាលនឹងអ្នកស្រីហួយ មាស ដែលធ្វើមិនដឹងមិនឮចំពោះចិត្តស្រឡាញ់ និងចិត្តប្រច័ណ្ឌរបស់លោកចំពោះនាង ។ កាលបើអ្នកស្រីជាភរិយា មិនវិលត្រឡប់មកផ្ទះវិញដូចបំណង លោកសុផានុរក្ស ពុំអាចទទួលនាទីជាបិតា ថែរក្សាកូនស្រីបន្តទៅទៀតបាន ក៏នាំនាងយកទៅផ្ញើនឹងឪពុកម្តាយរបស់លោកឱ្យជាអ្នកថែទាំនាងជំនួសទៅ ។
នៅអំឡុងពេលនោះឯងគេឃើញគូស្រករបែកបាក់គ្នាទាំងសងខាង បាននិពន្ធចម្រៀង ច្រៀងឌឺដងឱ្យគ្នាទៅវិញទៅមក រហូតដល់ទាំងសងខាងមានគូថ្មី រៀងៗខ្លួន ទើបកំហឹងនោះស្រាកស្រាន្តទៅវិញ ។ បើនិយាយឱ្យពិតទៅ អ្នកស្រីហួយ មាស មានការសិក្សា និងការអប់រំគំនិតមារយាទខ្ពស់ ជាងលោកអ៊ុំ សុផានុរក្ស ច្រើនណាស់ ដែលជាហេតុនាំបណ្តាលឱ្យលោកសុផានុរក្ស គិតថា អ្នកស្រីហួយ មាស វាយឫកឆ្មើងឆ្មៃ មានការ ប្រកាន់ចំពោះប្តីច្រើន នៅពេលប្តីមានកំហុស ដោយសម្ដី ឬកិរិយា ម្តងៗ គឺភរិយាមិនសូវលើសលស់ អធ្យាស្រ័យឱ្យលោកឡើយ ។ ទីបំផុត គេទាំងពីរក៏ផ្តាច់ចំណងនិស្ស័យពីគ្នាដោយឥតស្តាយស្រណោះនៅចុងឆ្នាំ១៩៦៨ ។ កាលនោះកុមារីសោមាវតី ទើបតែមានវ័យប្រមាណពីរខួបប៉ុណ្ណោះ ។
នៅរវាងដើមឆ្នាំ១៩៦៩ ក្នុងឱកាសដែល អ្នកស្រីរស់ សេរីសុទ្ធា បានទទួលគោរមងារពីព្រះមហាក្សត្រខ្មែរថា «រាជិនីសំនៀងមាស» ប្រចាំកម្ពុជា អ្នកស្រីហួយ មាស ក៏បានទទួលគោរមងារដ៏ថ្លៃថ្លាមួយថា «តារាសំនៀងមាស មេត្រី» ប្រចាំវិទ្យុជាតិកម្ពុជា ។ (រនាបបាក់យករនាបជួស អ្នកស្រីហួយ មាស បានស្ម័គ្រស្នេហ៍នឹងបុរសថ្មីជំនួសស្វាមីដែលបែកព្រាត់ ។ តើរវាងស្នេហាថ្មី និងអតីតស្វាមី នៅមានបញ្ហាអ្វីសម្រាប់អ្នកស្រីហួយ មាស ?) ។
អ្នកស្រីកែវ ច័ន្ទបូរណ៍ បន្តថា នៅក្នុងឆ្នាំដដែលនេះ អ្នកស្រីហួយ មាស បានទទួលចំណងមេត្រីភាពពីលោកវណ្ណលី កេសរោ ដែលជានាយប៉ូលិស មានឋានន្តរស័ក្តិ ឧត្តមមួយរូប ដែលធ្លាប់លួចពេញចិត្តនឹងអ្នកស្រីតាំងពីយូរមកហើយ ហើយដែលតាមជួយជ្រោមជ្រែង លើកទឹកចិត្តអ្នកស្រីរហូតមក ។
អ្នកទាំងពីរបានចាប់ដៃគ្នាជាគូជីវិតរស់នៅយ៉ាងសុខក្សេមក្សាន្ត មានសុភមង្គលជាមួយគ្នា ដោយបរិបូរណ៍គ្មានភាពរកាំរកូស សៅហ្មង ដូចគ្រាមុនទៀតឡើយ។
ថ្វីបើយ៉ាងនេះក៏ដោយ ក៏លោកសុផានុរក្ស នៅមិនព្រមលែងអតីតភរិយាពីក្នុងបេះដូងរបស់លោកទេ ។ លោកនៅតែតាមច្រៀងដាក់ផ្លែដាក់ផ្កាអ្នកស្រីហួយ មាស ម្យ៉ាងដោយលោកនៅអាល័យអតីតភរិយា ចង់ជានានឹងគ្នាវិញ ។ ប៉ុន្តែអ្នកស្រីហួយ មាស បានសម្រេចចិត្តដាច់អហង្ការមិនត្រឡប់ក្រោយ ទៅឱ្យគេដៀលត្មះ ជេរស្តីដូចសត្វក្នុងជីវិតពិត ក្រៅឆាកវេទិកា ឬតាមការផ្សាយចម្រៀងតាមវិទ្យុជេរជាសាធារណៈទៀតហើយ ហើយអ្នកស្រីក៏សម្រេចចិត្តបែរខ្នង ឈប់ច្រៀងតបត និងលោកសុផានុរក្ស តទៅទៀតដែរ ទុកឱ្យលោក ច្រៀងឌឺដងអ្នកស្រីរហូតរសាយចិត្ត ហើយក៏ឈប់ច្រៀងខ្លួនឯងទៅ ដោយគ្មាននរណាសម្លុតគម្រាម ឬសំណូមពរឱ្យឈប់ឡើយ ។ ក្រោយមកលោកសុផានុរក្ស ក៏បានរៀបការភរិយាថ្មី រួចក៏បិទវាំងននសាវតារពីអ្នកស្រីហួយ មាស រហូតរៀងមក ។
រីឯចំណងមេត្រីរវាងលោកកេសរោ និងអ្នកស្រីហួយ មាស បានផ្តល់នូវកូនប្រុសពីររូបឈ្មោះវណ្ណលី ដាលី និងវណ្ណលី ដូដូ ដែលសព្វថ្ងៃកំពុងរស់នៅសហរដ្ឋអាមេរិក។ ដោយសារកិច្ចការមមាញឹកទាំងស្វាមី និងភរិយា អ្នកស្រីហួយ មាស ក៏បានជួលមេដោះ ឱ្យជួយថែរក្សាកូន នៅពេលអ្នកស្រីចេញទៅបំពេញការងារ ។ នៅពេលនោះឯង ទើបគេចាប់ឃើញអ្នកស្រីហួយ មាស ចាប់ផ្ដើមច្រៀងចម្រៀងឆ្លើយឆ្លង ជាមួយដៃគូចម្រៀងបុរសច្រើនជាងមុន ។ នោះក៏ព្រោះលោកកេសរោ មានការជឿជាក់ទៅលើភរិយា ថាជាមនុស្សថ្លៃថ្នូរម្នាក់នៅក្នុងសង្គម ពិតជាមិនប្រព្រឹត្តអ្វីនាំឱ្យអាប់ឱនកេរ្តិ៍ឈ្មោះរបស់អ្នកស្រី ឬរបស់លោកជាស្វាមីឡើយ ។ នៅពេលនោះដែរ គេបានឃើញ អ្នកស្រីហួយ មាស មានការងារទទួលខុសត្រូវ មមាញឹកជាងមុនកាន់តែ ច្រើនឡើងៗជាលំដាប់ ។
អ្នកស្រីកែវ ច័ន្ទបូរណ៍ បន្តថា នៅពេលទៅលេងបាត់ដំបង ម្តងៗ អ្នកស្រីហួយ មាស តែងតែពោលទាំងទឹកភ្នែករលីងរលោងថា អ្នកស្រីនឹករលឹក ហើយអាណិតដល់សោមាវតី ជាកូនខ្លោចថ្លើម ខ្លោចប្រមាត់ណាស់ ប៉ុន្តែទំនាស់គ្រួសារ បានធ្វើអោយអ្នកស្រីមានការលំបាកក្នុងពេលសុំជួបកូនស្រី ម្តងៗ ។ ម្យ៉ាងទៀត កុមារីក៏មានមុខមាត់ដូចឪពុករបស់នាងបេះដាក់ ដែលជាហេតុធ្វើឱ្យអ្នកស្រីទទួលនូវការឈឺចាប់ក្នុងអារម្មណ៍ នៅពេលជួបមុខកូន ម្តងៗ ព្រោះចេះតែនឹកឃើញទៅដល់ការដៀលត្មះដ៏សែនគ្រោតគ្រាត របស់លោកសុផានុរក្ស ចំពោះរូបនាងជាភរិយា ជាពិសេសគឺការផ្សាយចម្រៀងជេរតិះដៀលអ្នកស្រីជាសាធារណៈតាមវិទ្យុជាតិនោះតែម្តង ។
អ្នកស្រីហួយ មាស ធ្លាប់មានប្រសាសន៍ថា អ្វីដែលធ្វើឱ្យអ្នកស្រីមានវិប្បដិសារៈជាងគេបំផុត នៅក្នុងជាតិនេះ គឺការណ៍ដែលអ្នកស្រីមិនបានថែទាំរក្សាកូនស្រីរបស់ខ្លួន ដូចមាតានានា ទូទៅ ប៉ុន្តែអ្នកស្រីសង្ឃឹមថា ទេវតាលោកមានព្រះនេត្រ អាចទ្រង់ញាណការណ៍ពិត ហើយអភ័យទោស ដល់អ្នកស្រីជាមាតា ដែលពុំបានបំពេញភារកិច្ចគ្រប់លក្ខណៈជាមាតា ចំពោះកុមារីសោមាវតី កន្លងមក។
ចំពោះចម្រៀងដែលលោកអ៊ុំ សុផានុរក្ស បានច្រៀងផ្ទាល់ គឺបទដែលមានចំណងជើងថា «សំឡេងទ្រខ្មែរ» និងចម្រៀងបីបទទៀត ដែលនិពន្ធដោយលោកសុផានុរក្ស គឺបទ «ឈាមអនាថា» (ច្រៀងដោយលោកជា សាវឿន) «កវីចាញ់ស្នេហ៍» (ច្រៀងដោយលោកជា សាវឿន) និងបទ «បក្សីក្ងោកមាស» (ច្រៀងដោយ លោកមាស ហុកសេង) ។
ទាំងអស់នេះសុទ្ធសឹងជាបទ ដែលលោកសុផានុរក្ស និពន្ធ និងផ្សាយចេញជាបន្តបន្ទាប់ តាមវិទ្យុជាតិ នៅឆ្នាំ១៩៦៩ ដើម្បីឌឺដង ដាក់ផ្លែ បន្ថែមផ្កា ផ្ញើទៅអតីតភរិយារបស់ខ្លួន ។ ចំណែកបទដែលអ្នកស្រីហួយ មាស ច្រៀងឆ្លើយតបទៅលោកសុផានុរក្ស វិញនោះ គឺបទ «ចិត្តខុសពីមុន» និងបទ «ផ្កាស្លារុះរោយ» ផ្សាយចេញ នៅឆ្នាំ១៩៦៩ ដូចគ្នាដែរ។
ចំណែកឯកូនស្រីរបស់អ្នកស្រីហួយ មាស និងលោកអ៊ុំ សុផានុរក្ស ដែលមាននាមថា អ៊ុំសោមាវតី នោះក៏បានបណ្តុះទេពកោសល្យរបស់ខ្លួននៅសាកលវិទ្យាល័យវិចិត្រសិល្បៈភ្នំពេញ ជាអ្នករាំរបាំប្រពៃណី និងជាអ្នកចម្រៀងដ៏ឆ្នើមមួយរូប ថែមទាំងបានច្រៀងចម្រៀង លក់ជាកាស្សែត ជាច្រើនរាប់មិនអស់ជាមួយតារាចម្រៀងបុរស ដ៏ល្បីមួយរូបទៀត គឺលោកប៊ុន ចាន់ថន ដែលកំពុងប្រជែងទីផ្សារជាមួយលោកកែវ សារ៉ាត់ អ្នកស្រីឆោម ឆវិន និងលោករ៉ម រើន នៅដើមទសវត្សរ៍៩០ ។ បច្ចុប្បន្ននេះអ្នកស្រីអ៊ុំ សោមាវតី បានរស់នៅស្ងាត់ស្ងៀម នៅប្រទេសស្វ៊ីស ជាមួយស្វាមី និងបុត្រ ។
អ្នកស្រីកែវ ច័ន្ទបូរណ៍ បន្តថា យោងទៅតាមឯកសារ «មាសស្រោបនគរ» ភាគពីរ ផ្សាយនៅឆ្នាំ២០០៧ អ្នកស្រីហួយ មាស និងបុត្រក្រោយទាំងពីរ បានត្រូវអង្គការបដិវត្តន៍ ជំលៀសចេញពីភ្នំពេញ តាមរថភ្លើង ទៅស្រុកមោងប្ញស្សី ខេត្តបាត់ដំបង នៅថ្ងែ១៧មេសា ១៩៧៥ ។ ប៉ុន្តែ កាលនោះ គ្មាននរណាដឹងទេ ថាលោកកេសរោវិញ មានដំណើរទៅខាងណាទេ ។
(ពួកខ្មែរក្រហមបានស្រាវជ្រាវដឹងអត្តសញ្ញាណ និងប្រវត្តិរបស់អ្នកស្រីហួយ មាស ដូច្នេះតើវាសនាជីវិតអ្នកស្រីទៅជាយ៉ាងណា ?)។
អ្នកស្រីកែវ ច័ន្ទបូរណ៍ ដោយយោងតាមឯកសារ «មាសស្រោបនគរ» បន្តថា អ្នកស្រីហួយមាស បានលាក់ខ្លួន រស់ស្ងាត់ស្ងៀម ក្រោមការត្រួតត្រារបស់អង្គការបដិវត្តន៍ រហូតដល់ពេលបុណ្យខួបរំលឹក ជោគជ័យបដិវត្តន៍លើកទីពីរ នៅឆ្នាំ១៩៧៧ ទើបខ្មែរក្រហមបានស្រាវជ្រាវ អត្តសញ្ញាណរបស់អ្នកស្រីឃើញ ហើយក៏នាំខ្លួន អ្នកស្រីចេញទៅ ដោយមិនបានប្រកាសថាយកទៅណាឡើយ។ ចាប់តាំងពីថ្ងៃនោះមក អ្នកស្រីហួយ មាស ក៏លែងមានវត្តមាននៅក្នុង សង្គមគ្រួសាររបស់អ្នកស្រីតទៅទៀត ហើយកម្ពុជាទាំងមូលក៏លែងបានឮសំនៀងដ៏ស្រទន់ពីរោះ របស់អ្នកស្រី ចាប់តាំងពីពេលនោះមក។
ចំពោះញាតិមិត្តដែលស្គាល់ អ្នកស្រីហួយមាសជិតដិត តែងតែពោលថា អ្វីដែលនាំឱ្យពួកបដិវត្តន៍ខ្មែរក្រហម តាមរកយាយីជីវិតអ្នកស្រីនោះ គឺទីមួយមកពីអ្នកស្រីជាភរិយារបស់នាយប៉ូលិស បម្រើរដ្ឋាភិបាលដែលប្រឆាំង នឹងខ្មែរក្រហមផង ហើយទីពីរ អ្នកស្រីក៏បានចូលរួមជាមួយកងទ័ពសាធារណរដ្ឋខ្មែរ ក្រោមការដឹកនាំរបស់លោកលន់ នល់ ច្រៀងចម្រៀងជាតិនិយម ប្រឆាំងនឹងលទ្ធិខ្មែរក្រហម ដែលកំពុងឈ្លានពានកម្ពុជា ផ្សាយតាមវិទ្យុជាតិ រាប់មិនអស់រៀងរាល់ថ្ងៃ រយៈពេល៥ឆ្នាំពេញ ។ ចំពោះអ្នកដែលមានប្រវត្តិដូច្នេះ អង្គការបដិវត្តន៍ មិនដែលប្រណី អត់អោនឱ្យឡើយ ។
រីឯលោកកេសរោ ដែលបាត់ខ្លួនទៅនោះក៏ត្រូវសាច់ញាតិសន្មតថា លោកត្រូវអង្គការនាំខ្លួនយកទៅទទួលសម្តេចឪ គឺទៅបាត់រហូតលែងវិលវិញ (ជាភាសាសម្ងាត់របស់អង្គការ សម្រាប់នាំខ្លួនអ្នកដែលប្រឆាំងនឹងអង្គការ យកទៅប្រហារជីវិត)។
បទចម្រៀងរបស់អ្នកស្រីហួយ មាស ដែលមានប្រជាប្រិយភាពច្រើនជាងគេ ជាពិសេសពីញាតិមិត្ត និងអ្នកគាំទ្រ នៅបាត់ដំបង គឺបទ «វាសនាចំការសំរោង» «វាលសោះខ្យល់» និង«សំនៀងដួងចិត្តក្រមុំ» ដ្បិតជានិមិត្តរូបរបស់ខេត្តបាត់ដំបង ។
រឿងរ៉ាវស្នេហាដ៏កក្រើករញ្ជួយរបស់អ្នកចម្រៀងហួយ មាស
អ្នកស្រីហួយ មាស ជាសិល្បការិនីមួយរូបដែលមានទេពកោសល្យចម្រុះ (ចម្រៀង ល្ខោននិយាយ និងជាអ្នកអត្ថាធិប្បាយ) ។ កាលពីអំឡុងទសវត្សឆ្នាំ១៩៦០ និងទសវត្ស ឆ្នាំ១៩៧០ ប្រជាពលរដ្ឋក្នុងជំនាន់នោះដឹងថា អ្នកស្រីហួយ មាស មានស្វាមីពីរនាក់ ដែលស្វាមីទីមួយ គឺលោកអ៊ុំ សុផានុរក្ស ហៅយែល អាជីពជាអ្នកវាយស្គរក្នុងវង់ភ្លេងឃោសនាការ និងស្វាមីទីពីរ គឺលោកវ៉ាន់លី កេសរោ អ្នកមានទ្រព្យសម្បត្តិ និងអំណាច ។
ស្វាមីទីមួយរបស់អ្នកស្រីហួយ មាស ជាសិល្បករដូចគ្នា និងធ្វើការរួមគ្នានៅវិទ្យុជាតិ ដោយបានរៀបការតាមប្រពៃណីនៅទីក្រុងភ្នំពេញប្រហែលអំឡុងឆ្នាំ១៩៦៦-៦៧ ។ ប៉ុន្តែចំណងស្នេហារបស់អ្នកស្រីហួយ មាស និងលោកអ៊ុំ សុផានុរក្ស ហៅយែល ពុំសូវទទួលបានសុភមង្គលតាមបំណងប្រាថ្នាឡើយ គឺផ្អែមល្ហែមតែគ្រាដំបូងមួយរយៈខ្លីប៉ុណ្ណោះ ។ លុះបន្ទាប់មកគ្រួសារមួយនេះតែងតែកើតរឿងរកាំរកូសមិនសូវលស់ពេលឡើយ ។
អ្នកស្រីកែវ ច័ន្ទបូរណ៍ (សូមបញ្ជាក់ថា ការនិទានពីប្រវត្តិអ្នកស្រីហួយ មាស នេះ ហាក់ដូចជាមានផ្នែកច្រំដែល តែមកពីផ្នែក ដំបូងៗអ្នកស្រីកែវ ច័ន្ទបូរណ៍ និទានតាមការដឹងឮផ្ទាល់ខ្លួន ហើយអ្នកស្រីភ្ជាប់នឹងឯកសារ «មាសស្រោបនគរ» ដែលរៀបរាប់ក្បោះក្បាយជាង) បន្តថា ក្រោយពីរួមរស់ជាមួយគ្នាក្នុងភាពជាប្តីប្រពន្ធបានជាង២ ឆ្នាំ និងទទួលបានបុត្រីម្នាក់ជាចំណងនិស្ស័យ ការប្រេះឆា ក៏រីក ធំឡើងៗ ហើយទីបំផុតអ្នកស្រីហួយ មាស បានលែងលះលោកអ៊ុំ សុផានុរក្ស ហៅយែលទៅចងមេត្រីជាមួយបុរសម្នាក់ទៀតឈ្មោះវ៉ាន់លី កេសរោ ដែលជាមន្ត្រីប៉ូលិសមានមុខមាត់ម្នាក់ ព្រមទាំងមានបុណ្យស័ក្តិ និងទ្រព្យសម្បត្តិជាងស្វាមីដើមរបស់អ្នកស្រីឆ្ងាយណាស់ ដោយមានរថយន្តបើកយ៉ាងហឺុហាទៀតផង ប៉ុន្តែការរួមរស់ជាមួយលោកវ៉ាន់លី កេសរោ ពុំបានរៀបការទេ ។
ចំណែកកូនស្រីរបស់អ្នកស្រីហួយ មាស ជាមួយនឹងលោកអ៊ុំ សុផានុរក្ស ហៅយែល ដែលទើបអាយុបានជិត២ឆ្នាំនោះឈ្មោះអ៊ុំ សុម៉ាវត្តី ត្រូវលោកអ៊ុំ សុផានុរក្ស យកទៅចិញ្ចឹមរហូត ។
ការបែកបាក់បានធ្វើឱ្យអ្
ចែករំលែកព័តមាននេះ