តើបុណ្យគម្រប់៧ថ្ងៃមានខ្លឹមសារយ៉ាងណា ?
ខាងក្រោមនេះជាការរង្គាយសេចក្តីអំពីបុណ្យគម្រប់៧ថ្ងៃយ៉ាងពិស្តារ សូមសាធុជនឈ្វេងយល់ដូចតទៅ ។
បុណ្យ៧ថ្ងៃជាពិធីបែបព្រះពុទ្ធសាសនាត្រូវបានប្រារព្ធឡើងមិនដែលរំលងនៅពេលគ្រួសារណាមួយមានសមាជិតរបស់ខ្លួនស្លាប់បាត់បង់ជីវិត ព្រោះគេមានជំនឿថា កុសលផលបុណ្យនេះនឹងជួយនាំផ្លូវអ្នកស្លាប់ឱ្យរួចផុតពីអបាយភូមិបានទៅកាន់សុគតិភព។ តាមធម្មតាបុណ្យនេះត្រូវបានធ្វើឡើងបន្ទាប់ពីអ្នកស្លាប់គ្រប់៧ថ្ងៃគឺរាប់អំពីថ្ងៃទី១នៃការស្លាប់រហូតដល់ថ្ងៃទី៧ក៏ផ្តើមធ្វើតែម្តង។ បើអ្នកគ្មានលទ្ធភាពធ្វើធំដុំទេ យ៉ាងហោចក៏ធ្វើចង្ហាន់មួយស្រាក់យកទៅប្រគេនព្រះសង្ឃបង្សុកូលនៅឯវត្តក៏ឈ្មោះថា បានធ្វើបុណ្យ៧ថ្ងៃជូនវិញ្ញាណអ្នកស្លាប់ដែរ ។
ពុទ្ធមាមកជនធ្លាប់ដឹងហើយថា ព្រះពុទ្ធសាសនាមាននិយាយពីកម្មផលដែលបុគ្គលអ្នកស្លាប់ រមែងស្ពាយយកទៅដោយអំពើជាកុសលនិងអកុសលជាប់ជាមួយនឹងខ្លួនប្រៀបដូចប្រមោលអន្ទោលតាមប្រាណ ។ អ្នកធ្វើល្អតែងទៅកាន់សុគតិភព ឯអ្នកប្រព្រឹត្តអកុសលនឹងទៅកាន់អបាយភូមិមិនដែលឃ្វាងឡើយ នេះជាសច្ចធម៌ ។
យើងមិនដឹងថា បុគ្គលអ្នកស្លាប់នោះទីបំផុតនឹងបានទទួលទុក្ខឬសុខយ៉ាងណាទេ ទើបយើងឃើញថា ពិធីបុណ្យ៧ថ្ងៃត្រូវបានបរិស័ទតែងប្រារព្ធឡើងគ្រប់ក្រុមគ្រួសារដែលជាអ្នករាប់អានព្រះពុទ្ធសាសនា ទោះជាពិធីនោះតូចឬធំគឺគេធ្វើមិនដែលរំលងឡើយ បើជាអ្នកគ្មានលទ្ធភាពសោះយ៉ាងហោចណាស់ក៏ធ្វើចង្ហាន់យកទៅប្រគេនព្រះសង្ឃបង្សុកូលនៅឯវត្តអារាមដើម្បីឧទ្ទិសផលបុណ្យទៅអ្នកស្លាប់ក៏ឈ្មោះថាបានធ្វើបុណ្យគម្រប់៧ថ្ងៃដែរ តែបើជាអ្នកមានលទ្ធភាពធ្វើធំដុំក៏ជាការប្រពៃពេក ។
បុណ្យនេះត្រូវបានប្រារព្ធឡើងនៅពេលបុគ្គលស្លាប់នោះគ្រប់៧ថ្ងៃគឺរាប់អំពីថ្ងៃទី១នៃការស្លាប់រហូតដល់ថ្ងៃទី៧ ព្រោះអ្នកខ្លះមានជំនឿថា ថ្ងៃទី៧នៃការស្លាប់នេះ វាជាកិច្ចដែលសំខាន់របស់វិញ្ញាណអ្នកស្លាប់, ខ្លះយល់ថា បុគ្គលដែលស្លាប់ទៅនោះនឹងដឹងខ្លួននៅក្នុងថ្ងៃទី៧ស្រែកឃ្លានរកអាហារ, ខ្លះយល់ថាក្រែងវិញ្ញាណអ្នកស្លាប់នោះនៅវិលវល់កើតជាសត្វអ្វីមួយមាន កង្កែប កណ្តុរ ឬចៃជាដើម ក៏ធ្វើបុណ្យ៧ថ្ងៃដើម្បីបញ្ជូនកុសលទៅជួយសណ្តោងវិញ្ញាណក្ខន្ធនៃសពឱ្យរួចពីអបាយភូមិ ។
រឿងពិធីបុណ្យ៧ថ្ងៃនេះមាននិយាយជាច្រើននៅក្នុងគម្ពីរព្រះពុទ្ធសាសនា ដូចនៅក្នុងគម្ពីរមង្គលសូត្របានបង្ហាញអំពីដំណើររឿងភិក្ខុមួយរូបដែលចេញពីត្រកូលអ្នកក្រីក្រមាននាមថាតិស្សត្ថេរ ។ ភិក្ខុអង្គនេះមានដើមកំណើតចេញពីត្រកូលអ្នកក្រីក្រតែលោកមានសទ្ធាបួសក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនាដោយចិត្តស្មោះ។ លោកតែងតែតូចចិត្តខ្លួនឯងដែលកើតមកក្នុងត្រកូលអ្នកក្រហើយមិនមានស្បង់ចីវរថ្មីប្រើប្រាស់ដូចព្រះសង្ឃដទៃនោះ ។
ថ្ងៃមួយមានញាតិញោមអ្នកមានសទ្ធាជ្រះថ្លាចំពោះព្រះរតនត្រ័យបានចូលមកកាន់វត្តជេតពន ឃើញព្រះតិស្សត្ថេរនោះប្រើចីវរចាស់ទុព្វលភាពគាត់ក៏បានជាវចីវរថ្មីមួយត្រ័យសម្រាប់ប្រគេនដល់ព្រះអង្គ។ និយាយពីភិក្ខុតិស្សត្ថេរក្រោយពីបានទទួលស្បង់ចីវរថ្មីហើយភ្លាម លោកមានចិត្តត្រេកអរខ្លាំងណាស់ដោយគិតថា របស់ថ្មីដូចនេះកុំអាលស្លៀកពាក់ប្រើប្រាស់អីចាំពេលមានពិធីបុណ្យធំៗម្ដងចាំប្រើទើបគួរ ។
ជាអកុសលភិក្ខុតិស្សត្ថេរក្រោយពីព្រះអង្គបានទទួលចីវរថ្មី មិនទាន់ទាំងបានប៉ុន្មានផងស្រាប់តែអនិច្ចធម្ម(ស្លាប់)បាត់ទៅ ក៏បណ្ដាលឲ្យជីវនចិត្តគឺចិត្តជាប់ជំពាក់ទៅនឹងចីវរគ្រាន់តែដាច់ខ្យល់ភ្លាមក៏បានកើតជាសត្វចៃធំមួយក្បាលទំលើចីវរនោះទៅ ។
និយាយពីពួកភិក្ខុទាំងឡាយដែលគង់ក្នុងវត្តបាត់មិនឃើញព្រះអង្គតិស្សត្ថេរនោះចេញមកឆាន់មានការងឿងឆ្ងល់ហើយបានទៅមើលបន្ទប់សិង ក៏ឃើញភិក្ខុនោះអនិច្ចធម្មបាត់ទៅហើយ ខណៈនោះ ភិក្ខុទាំងអស់ឃើញចីវរនៅក្បែរនោះប្រុងយកមកចែកគ្នាប្រើប្រាស់ស្រាប់តែឃើញមានសត្វចៃមួយធំកំពុងវារចុះវារឡើងហាក់ដូចជាការពារមិនចង់ឲ្យអ្នកណាយកចីវរនោះទេ ។
ភិក្ខុទាំងឡាយមើលឃើញហេតុយ៉ាងនោះ ក៏នាំគ្នាទៅចូលគាល់ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ព្រះអង្គបានត្រាស់សម្ដែងព្រះធម៌ទេសនាប្រារព្ធពីរឿងភិក្ខុតិស្សត្ថេរនោះដល់ភិក្ខុទាំងឡាយថា ម្នាលអ្នកទាំងឡាយ សត្វលោកទាំងអស់នៅពេលជិតស្លាប់ កាលបើជននោះរឭកយកនូវអ្វីជាអារម្មណ៍ហើយ អាចធ្វើឲ្យវិញ្ញាណគេទៅជាប់នឹងរបស់នោះបាន ។
ដូចយ៉ាងភិក្ខុតិស្សត្ថេរអង្គនេះដែរ ដោយហេតុតែ ស្រលាញ់ពេញចិត្តនឹងចីវររបស់ខ្លួនដែលមិនទាន់បានប្រើប្រាស់ផងស្រាប់តែអនិច្ចធម្មទៅទើបបានកើតជាសត្វចៃ ដូចដែលភិក្ខុទាំងឡាយបានឃើញនោះឯង ។ ប៉ុន្តែសត្វចៃនោះអាយុមិនវែងទេត្រឹម៧ថ្ងៃនឹងរលត់ជីវិតហើយ បន្ទាប់មកបដិសន្ធិរបស់គេនឹងប្រព្រឹត្តទៅតាមយថាកម្ម ដូច្នេះមានតែបុណ្យ៧ថ្ងៃនេះទេដែលអាចនាំដំណើរវិញ្ញាណរបស់គេបានទៅកាន់សុគតិភព ។
ព្រោះតែហេតុផលដូចបានបរិយាយមកនេះ ទើបបុណ្យ៧ថ្ងៃបានជាទីរាប់អាននៃពុទ្ធបរិស័ទគ្រប់មជ្ឈដ្ឋាន ដោយសង្ឃឹមថាកងការកុសលផលបុណ្យនេះនឹងនាំបដិសន្ធិរបស់អ្នកស្លាប់បានទៅកាន់សុគតិភព ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ