តាមធម្មតាមនុស្សយើងតែងយល់ថា បុណ្យនិងបាបពិតជាមានមែន គ្រាន់តែថាខ្សែបុណ្យនិងខ្សែបាបនោះមើលមិនឃើញ ចាប់ពាល់មិនបាន និង មិនស្ថិតនៅមួយកន្លែងទេ គឺតែងប្រព្រឹត្តទៅជារឿយៗ ផ្លាស់ប្តូរតាមសម័យកាលដែលសត្វបានប្រព្រឹត្តនោះឯង តែយើងមិនអាចចង្អុលបង្ហាញថា បាបនិងបុណ្យស្ថិតនៅត្រង់នេះ…
តាមធម្មតាមនុស្សយើងតែងយល់ថា បុណ្យនិងបាបពិតជាមានមែន គ្រាន់តែថាខ្សែបុណ្យនិងខ្សែបាបនោះមើលមិនឃើញ ចាប់ពាល់មិនបាន និង មិនស្ថិតនៅមួយកន្លែងទេ គឺតែងប្រព្រឹត្តទៅជារឿយៗ ផ្លាស់ប្តូរតាមសម័យកាលដែលសត្វបានប្រព្រឹត្តនោះឯង តែយើងមិនអាចចង្អុលបង្ហាញថា បាបនិងបុណ្យស្ថិតនៅត្រង់នេះ ឬត្រង់នោះឲ្យឃើញច្បាស់នឹងភ្នែកបានឡើយព្រោះវាជាសភាវៈដ៏អាថ៌កំបាំងបំផុត ។
រឿងបុណ្យនិងបាបនេះលោកឧបមាដូចជាដើមឈើ កាលបើផ្កានឹងក្ដឹបរបស់វាមិនទាន់ចេញមកក្រៅ ទេយើងក៏មិនអាចទៅចង្អុលប្រាប់អ្នកដទៃឲ្យឃើញថា ផ្លែ ឬផ្ការបស់វាស្ថិតនៅត្រង់មែកនេះ ឬស្ថិតនៅត្រង់មែកនោះបានឡើយ ។ លុះត្រាតែរុក្ខជាតិទាំងនោះបញ្ចេញផ្កានិងក្ដឹបចេញមកក្រៅ ទើបយើងអាចមើលឃើញច្បាស់ថា នោះហ្ន៎មែកឈើបញ្ចេញផ្កា ផ្លែមកហើយតើ យ៉ាងណាមិញអាថ៌កំបាំងរបស់បុណនិងបាបក៏យ៉ាងនោះដែរ ។
សមដូចពុទ្ធភាសិតជាសម្រាយថា មនុស្សបាបដរាបណាបើបាបមិនទាន់ឲ្យផលទេ ដរាបនោះមនុស្សបាបឃើញអំពើអាក្រក់ថាល្អ លុះតែកាលណាបាបឲ្យផល កាលនោះមនុស្សបាប ទើបឃើញអំពើអាក្រក់ថាអាក្រក់ពិតមែន។
ដរាបណាអំពើល្អមិនទាន់ឲ្យផល ដរាបនោះមនុស្សល្អរមែងឃើញអំពើល្អថាអាក្រក់ លុះតែកាលណាអំពើល្អឲ្យផលកាលនោះមនុស្សល្អទើបឃើញអំពើល្អ ថាល្អពិតមែន។
ចែករំលែកព័តមាននេះ