ការប្រព្រឹត្តសុចរិតធម៌ត្រូវអាស្រ័យកល្យាណមិត្តជាសំខាន់ ព្រោះការមានមិត្តល្អនេះឯងចាត់ថាជាអំពើល្អទាំងមូល ដូចដែលព្រះមានព្រះភាគទ្រង់ត្រាស់នឹងព្រះអានន្ទថា ម្នាលអានន្ទ គុណជាតិឯណា គឺការមានមិត្តល្អ មានសម្លាញ់ល្អ និងការមានក្លើល្អ គុណជាតិនោះចាត់ជាសុចរិតធម៌ទាំងមូល ។
ម្នាលអានន្ទ សុចរិតធម៌នេះឯង ប្រាកដដល់ភិក្ខុមានមិត្តល្អ មានសម្លាញ់ល្អ មានក្លើល្អ នឹងចម្រើននូវមគ្គដ៏ប្រសើរ ប្រកបដោយអង្គ៨ និងធ្វើឲ្យចម្រើននូវមគ្គដ៏ប្រសើរយ៉ាងនេះឯង ។
តាមធម្មតាកល្យាណមិត្តជាអ្នកដល់ព្រមដោយ សទ្ធា សីល សុតៈ ចាគៈ វីរិយៈ សតិ សមាធិ និងបញ្ញា រមែងបបួលក្នុងវត្ថុដែលមានប្រយោជន៍តែម្យ៉ាង ។
ដូចព្រះមានព្រះភាគ ត្រាស់ទុកមកថា ភិក្ខុណាជាអ្នកធ្វើខ្លួនឲ្យជាទីស្រឡាញ់ គួរគោរព គួរសរសើរ ឧស្សាហ៍ប្រៀនប្រដៅ អត់ធន់ចំពោះពាក្យសម្ដី ជាអ្នកនិយាយពាក្យជ្រាលជ្រៅ ទាំងមិនដឹកនាំក្នុងហេតុដែលមិនគួរ ភិក្ខុនោះនឹងបានជាស្រែបុណ្យនៃមនុស្សទូទៅមិនចំពោះ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ