កូនប្រុសស្រីខ្លះអាចភ្លេចគិតដល់ម៉ែឪ ព្រោះរវល់តែសប្បាយក្នុងកាមគុណ ឬរវល់នៅក្នុងការងាររបស់ខ្លួន ប៉ុន្តែដល់ពេលខ្លួនធ្លាក់ខ្លួនឈឺ ទើបនឹកឃើញម៉ែឪ ព្រោះធ្លាប់ជំពាក់ចិត្តនឹងគាត់កាលពីខ្លួននៅតូច ម៉ែថ្នាក់ថ្នម ។
កាលនៅតូច បើមានជំងឺ ម៉ែតែងតែនៅថែរក្សាថ្នាក់ថ្នមជានិច្ច កូនឃើញមុខម៉ែជាប្រចាំ ម៉ែហួងហែងរក្សាកូន ម៉ែសម្រាន្តមិនពេញភ្នែក ម៉ែទ្រាំអត់ងងុយនៅយាមកូន បបោសអង្អែលកូន នៅចាំឲ្យបាយឲ្យទឹក នៅចាំពេលឲ្យថ្នាំ និងនៅចាំជួយកូនគ្រប់យ៉ាងពេលដែលកូនឈឺលំបាក ព្រមទាំងលួងលោមចិត្តកូនដោយសន្យាឲ្យនូវអ្វីៗ តាមដែលកូនចង់បានទៀតផង គឺមិនឱ្យឃ្នើសចិត្តកូនឡើយ ។
ម៉ែឪជាទីពឹងរបស់កូន ពេលដែលកូនមានទុក្ខលំបាកសូម្បីកូនមានរូបរាងកាយមិនល្អស្អាត ឬមិនគ្រប់លក្ខណៈយ៉ាងណាក្ដី ក៏ម៉ែឪនៅតែស្រលាញ់ អាណិតអាសូរកូនជានិច្ច ។
ទឹកចិត្តម៉ែ សេចក្ដីស្រលាញ់របស់ម៉ែ គឺជាក្ដីស្រឡាញ់ដ៏បរិសុទ្ធ ដូច្នេះហើយទើបដល់ពេលដែលកូនមានជំងឺ កូនតែងតែនឹករកម៉ែឪ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ