ទីក្រុងព្រុចសែល ៖ ព្រោះតែការដាក់ពន្ធថ្មីរបស់លោកប្រធានាធិបតី ដូណាល់ ត្រាំ សហរដ្ឋអាមេរិកបានប្រែខ្លួនពីអ្នកដឹកនាំ និងអ្នកការពារប្រព័ន្ធពាណិជ្ជកម្មពហុភាគី មកក្លាយជាអ្នកប្រឆាំងទៅវិញ ប៉ុន្តែវាពិតជាពិបាកណាស់សម្រាប់អ្នកនយោបាយម្នាក់ក្នុងការកែប្រែរចនាសម្ព័ន្ធ និងយន្តការដែលមានអស់រយៈពេលជាយូរមកហើយ…
ទីក្រុងព្រុចសែល ៖ ព្រោះតែការដាក់ពន្ធថ្មីរបស់លោកប្រធានាធិបតី ដូណាល់ ត្រាំ សហរដ្ឋអាមេរិកបានប្រែខ្លួនពីអ្នកដឹកនាំ និងអ្នកការពារប្រព័ន្ធពាណិជ្ជកម្មពហុភាគី មកក្លាយជាអ្នកប្រឆាំងទៅវិញ ប៉ុន្តែវាពិតជាពិបាកណាស់សម្រាប់អ្នកនយោបាយម្នាក់ក្នុងការកែប្រែរចនាសម្ព័ន្ធ និងយន្តការដែលមានអស់រយៈពេលជាយូរមកហើយ ។
ឧទាហរណ៍ ភាពតានតឹងផ្នែកពាណិជ្ជកម្មនាពេលបច្ចុប្បន្ន គឺកើតមានឡើងក្នុងវិស័យដែកថែប ជាវិស័យចាស់មួយដែលទទួលរងផលប៉ះពាល់ដោយសារសមត្ថភាពផលិតលើសលប់។
សមត្ថភាពផលិតលើសលប់ គឺជាបញ្ហាដែលកើតមានឡើងម្តងហើយម្តងទៀតក្នុងវិស័យដែកថែបនេះ និងតែងតែបង្កឲ្យមានជម្លោះ ។ កាលពីឆ្នាំ២០០២ រដ្ឋាភិបាលរបស់លោក George W. Bush បានដាក់ពន្ធយ៉ាងខ្ពស់លើដែកថែបដែរ ប៉ុន្តែបានផ្លាស់ប្តូរគំនិតវិញ នៅពេលក្រុមដោះស្រាយជម្លោះរបស់អង្គការពាណិជ្ជកម្មពិភពលោក (WTO) ចេញសេចក្តីសម្រេចប្រឆាំងនឹងសកម្មភាពរបស់អាមេរិក ។
បើទោះជាអ្នកតាមដានពាណិជ្ជកម្មក្នុងរដ្ឋាភិបាលលោកត្រាំ ចងចាំថា ការសម្រេចចិត្តនេះ គឺជាការខាតបង់ក្តី ប៉ុន្តែសេដ្ឋវិទូភាគច្រើនយល់ស្របថា ការដាក់ពន្ធនេះ ពិតជាល្អសម្រាប់សេដ្ឋកិច្ចអាមេរិក ។
ទោះជាយ៉ាងណា ការដាក់ពន្ធក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន មានលក្ខណៈខុសគ្នាពីការដាក់ពន្ធមុនៗ ព្រោះតែបានដាក់គោលដៅទៅលើប្រទេសចិន។ ក្រោមច្បាប់ពាណិជ្ជកម្មឆ្នាំ១៩៧៤ របស់សហរដ្ឋអាមេរិក លោកប្រធានាធិបតីអាចចេញសកម្មភាព ប្រសិនបើវិស័យណាមួយនៅសហរដ្ឋអាមេរិកទទួលរងការខូចខាត ដោយសារសកម្មភាពខុសឆ្គងរបស់រដ្ឋាភិបាលបរទេស។ ហេតុនេះ លោកត្រាំ បានដាក់ពន្ធលើផលិតផលចិនប្រមាណ៥០ប៊ីលានដុល្លារ ខណៈប្រទេសចិនឆ្លើយតបវិញ ដោយដាក់ពន្ធលើផលិតផលអាមេរិកប្រមាណ១២៨មុខផងដែរ ។
ប៉ុន្តែហេតុអ្វីបានជាលោកត្រាំ សុខចិត្តទទួលហានិភ័យនៃការមានសង្គ្រាមពាណិជ្ជកម្ម ?
ការរិះគន់ដ៏ធំមួយរបស់រដ្ឋាភិបាលលោកត្រាំ គឺប្រទេសចិនតម្រូវឲ្យក្រុមហ៊ុនបរទេសបង្ហាញពីកម្មសិទ្ធិបញ្ញារបស់ពួកគេ ដើម្បីអាចចូលទៅក្នុងទីផ្សារចិនបាន ។ វាច្បាស់ណាស់ថា លក្ខខណ្ឌនេះប៉ះពាល់ដល់ក្រុមហ៊ុនបច្ចេកវិទ្យាអាមេរិកយ៉ាងខ្លាំង ។
ឧទាហរណ៍ ក្រុមហ៊ុនប្រព័ន្ធសង្គម និងក្រុមហ៊ុនស្វែងរកព័ត៌មាន ក្រុមហ៊ុនទាំងនេះមិនចាំបាច់ចំណាយច្រើនទេ ក្នុងការចូលទៅកាន់ទីផ្សារថ្មី ប៉ុន្តែពួកគេគ្រាន់តែត្រូវបកប្រែកម្មវិធីរបស់ខ្លួនទៅជាភាសាក្នុងប្រទេសនោះប៉ុណ្ណោះ ដែលធ្វើឲ្យពួកគេរកប្រាក់ចំណូលបានកាន់តែច្រើន ។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើក្រុមហ៊ុនទាំងនេះបង្ហាញពីកម្មសិទ្ធិបញ្ញារបស់ខ្លួននោះ គំរូអាជីវកម្មរបស់ពួកគេនឹងត្រូវបានបំផ្លាញ ព្រោះក្រុមហ៊ុនក្នុងស្រុកអាចប្រកួតជាមួយពួកគេដោយមានប្រសិទ្ធភាពក្នុងទីផ្សារនេះ ឬទីផ្សារដទៃទៀត ។
នៅក្នុងវិស័យបច្ចេកវិទ្យា អ្នកដែលជាម្ចាស់កម្មសិទ្ធិបញ្ញាអាចនឹងបាត់បង់ប្រាក់ចំណេញជាច្រើន នៅពេលទីផ្សារធំៗដូចជា ប្រទេសចិនត្រូវបានការពារឬបិទជិត គឺធ្វើឲ្យជម្លោះពាណិជ្ជកម្មអាចនឹងកើតមានកាន់តែខ្លាំងឡើង ។
ប៉ុន្តែក្រុមហ៊ុនបច្ចេកវិទ្យានៅសហរដ្ឋអាមេរិកនឹងជួបប្រទះភាពលំបាក ក្នុងការស្វែងរកអ្នកគាំទ្រប្រឆាំងនឹងប្រទេសចិន។ ក្រុមហ៊ុនម្ចាស់កម្មសិទ្ធិបញ្ញានៅអឺរ៉ុប និងជប៉ុន ភាគច្រើនដំណើរការក្នុងវិស័យមានភាពប្រកួតប្រជែងខ្លាំង ដែលធ្វើឲ្យលក្ខខណ្ឌរបស់ប្រទេសចិន មិនអាចបង្កផលប៉ះពាល់ដល់ពួកគេខ្លាំងឡើយ ។
លើសពីនេះទៅទៀត អឺរ៉ុបអាចនឹងមិនគាំទ្រការធ្វើដូច្នេះឡើយ ខណៈរដ្ឋាភិបាលអឺរ៉ុបចង់បង្កើនពន្ធលើប្រាក់ចំណេញរបស់ក្រុមហ៊ុនពហុជាតិផ្នែកឌីជីថល ។
នៅក្នុងសេដ្ឋកិច្ចចាស់ ការធ្វើសង្គ្រាមពាណិជ្ជកម្ម អាចនឹងនាំឲ្យមានជ័យជម្នះដល់ប្រទេសដែលមានឱនភាពពាណិជ្ជកម្មខ្ពស់ ។ ប៉ុន្តែសម្រាប់សេដ្ឋកិច្ចថ្មីនេះ សង្គ្រាមពាណិជ្ជកម្មដែលបង្កឡើងដោយជំរុញឲ្យប្រទេសដទៃបើកទូលាយទីផ្សារ ដើម្បីឲ្យក្រុមហ៊ុនក្នុងស្រុកទាញយកអត្ថប្រយោជន៍ គឺអាចបង្កជាលទ្ធផលខុសគ្នាទៅវិញ ។
ដូច្នេះ រដ្ឋាភិបាលអាមេរិកកំពុងតែរៀបចំយុទ្ធសាស្ត្រការទូតរបស់ពួកគេពីក្រោយខ្នងក្រុមហ៊ុនអ៊ីនធើរណេតធំៗ ខណៈអឺរ៉ុប និងប្រទេសចិនប្រញាប់ប្រញាល់រកប្រាក់ចំណូលផ្តាច់មុខ ។ វាអាចនឹងបង្កឲ្យមានផលប៉ះពាល់យ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរទៅដល់ប្រព័ន្ធពាណិជ្ជកម្មពិភពលោក ដែលធ្វើឲ្យភាគីទាំងអស់ខាតបង់ទៅវិញ ៕
ដកស្រង់ចេញពី Project Syndicate
ចែករំលែកព័តមាននេះ