ប្រទេសឥណ្ឌា៖ នៅទីបំផុត, សមត្ថកិច្ចឥណ្ឌាអាចបំបែកសំណុំរឿងចាស់ដែលបានកន្លងផុតទៅរយៈពេល៤៩ឆ្នាំ និងចាប់បានជនសង្ស័យដែលមានវ័យកាន់តែចាស់ជរាណាស់ទៅហើយនៅពេលគាត់វិលត្រឡប់ទៅស្រុកកំណើតចំពេលដែលសមត្ថកិច្ចទើបតែចាត់មនុស្សទៅស៊ើបសួរនៅក្នុងភូមិ។ អាចចាត់ទុកថានេះជាការគាប់ជួនគ្នាល្អពេក ប្រៀបដូចជាទេវតាបានចារមកតាំងពីបុព្វេ។
អំពើឃាតកម្មកើតឡើងកាលពីថ្ងៃទី១១ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ១៩៧៣ នៅភូមិ១នៃរដ្ឋគជ់ចារ៉ាត (Gujarat) ប្រព្រឹត្តឡើងដោយជនសង្ស័យឈ្មោះស៊ីថារ៉ាម ផាថានី(Sitaram Bhatane)ទៅលើស្ត្រីរងគ្រោះឈ្មោះម៉ានី ស៊ូខ្លា (Mani Shukla) អាយុ៧០ឆ្នាំ ត្រូវបានសម្លាប់នៅក្នុងផ្ទះរបស់គាត់។ ជនរងគ្រោះគ្មានកូន ឬសាច់ញាតិរស់នៅជាមួយទេ។ គាត់ស្លាប់រយៈពេលបីថ្ងៃគ្មាននរណាដឹង។ រហូតដល់សពបញ្ចេញក្លិនស្អុយដល់បន្ទប់អ្នកជិតខាង ទើបពួកគេផ្អើលឈូឆរ និងរាយការណ៍ប្រាប់សមត្ថកិច្ច។
សាក្សីនិយាយថាឃាតករគ្មាននរណាក្រៅពីស៊ីថារ៉ាម ផាថានីទេ (Sitaram Bhatane) ព្រោះគាត់ដើរចូលទៅក្នុងបន្ទប់ជនរងគ្រោះនៅយប់កើតហេតុនោះ។ បងប្អូនជនសង្ស័យបញ្ជាក់ថាផាថានីពិតជាបានចូលលួចទ្រព្យសម្បត្តិ និងសម្លាប់លោកយាយម្នាក់នោះមែន។ ទម្រាំដឹងការពិត, ជនសង្ស័យបានរត់គេចខ្លួនបាត់ស្រមោល។ សមត្ថកិច្ចបន្តស៊ើបអង្កេត, បិទប្រកាស និងបញ្ជូនកម្លាំងចុះស៊ើបសួរនៅក្នុងភូមិ។ ប៉ុន្តែរយៈពេល៣៧ឆ្នាំកន្លងផុតទៅ, ជនរងគ្រោះនៅតែមិនអាចទទួលបានពន្លឺយុត្តិធម៌។
ព្រឹត្តិការណ៍វិវត្តថ្មីកើតឡើងនៅឆ្នាំ២០១០ នៅពេលហ្គោហ៊ីល(Gohil)ចូលបម្រើការនៅក្នុងស្នងការដ្ឋាននគរបាលនៃរដ្ឋគជ់ចារ៉ាត។ គាត់ចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងទៅលើសំណុំរឿងនេះ។ អ្នកស៊ើបក្ដីម្នាក់នេះសង្ស័យថាផាថានីទំនងជារត់ពីគេចខ្លួនពីរដ្ឋគជ់ចារ៉ាតទៅសម្ងំលាក់ខ្លួននៅរដ្ឋមហារាស្ត្រ ព្រោះរដ្ឋទាំង២មានព្រំដែនជាប់គ្នា។ តាមពិត,សមត្ថកិច្ចនៅរដ្ឋគជ់ចារ៉ាតបានបញ្ជូនឈ្មោះផាថានីទៅរដ្ឋមហារាស្ត្រតាំងពីឆ្នាំ២០១៣ ដើម្បីជួយស្វែងរក។ ប៉ុន្តែគេនៅតែមិនអាចកំណត់មុខសញ្ញាបានទេ។
រាប់សិបឆ្នាំកន្លងផុតទៅ, នគរបាលតែងចាត់កម្លាំងចុះស៊ើបសួរក្នុងភូមិរបស់ជនសង្ស័យជារៀងរាល់១ឆ្នាំម្ដង។ ប៉ុន្តែគ្មានតម្រុយសូម្បីតែបន្តិច ព្រោះជនសង្ស័យពុំដែលចូលភូមិម្ដងណាឡើយ។ លើកនេះចំពេលដែលសមត្ថកិច្ចចាត់មនុស្សទៅភូមិ, ផាថានីក៏ចូលទៅក្នុងភូមិនោះដែរ។ ល្អៀងគ្នាតែពីរបីថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ។ អ្នកស៊ើបក្ដីហ្គោហ៊ីលប្រាប់ថានេះជាភាពចៃដន្យសុទ្ធសាធដែលយើងចាត់កម្លាំងចុះទៅក្នុងភូមិចំពេលជនសង្ស័យដើរចូលភូមិដោយខ្លួនឯង, ប្រៀបបាននឹងការយកកទៅលអន្ទាក់ដូច្នោះដែរ។
អ្នកភូមិប្រាប់ថាជនសង្ស័យទើបតែដើរចូលភូមិកាលពីពីរបីថ្ងៃមុននេះប៉ុណ្ណោះ។ ហ្គោហ៊ីលក៏ទាក់ទងទៅសមត្ថកិច្ចនៅរដ្ឋមហារាស្ត្រដើម្បីកំណត់មុខសញ្ញាដែលទើបតែត្រឡប់ពីរដ្ឋគជ់ចារ៉ាត។ សមត្ថកិច្ចប្រាប់ថាពួកគេបានជួបប្រទះបុរសម្នាក់ហ្នឹងជាច្រើនដងរួចមកហើយ ប៉ុន្តែមិនដឹងថាគាត់ជាជនសង្ស័យឈ្មោះផាថានីដែលស្ថិតនៅក្នុងបញ្ជីតាមចាប់ខ្លួននោះទេ។ ពួកគេជាក្មេងស្រករក្រោយដែលមានអាយុទើបតែសាមសិបឆ្នាំប្លាយ។ ម៉្លោះហើយ, ពួកគេមិនអាចដឹងបាននូវសំណុំរឿងដែលបានកើតឡើងតាំងពីយូរមកហើយ។
សមត្ថកិច្ចនៃរដ្ឋទាំង២ គជ់ចារ៉ាត និងមហារាស្ត្រ បានចុះស្រាវជ្រាវបន្ថែម និងស៊ើបដឹងថាបន្ទាប់ពីបានប្រព្រឹត្តអំពើឃាតកម្មនោះរួច, ជនសង្ស័យក៏រត់គេចខ្លួនទៅភាគខាងជើង និងរស់នៅតែម្នាក់ឯង គ្មានប្រពន្ធ គ្មានកូនទេ។ គាត់ចិញ្ចឹមជីវិតដោយការលួចរបស់ទ្រព្យអ្នកដទៃ ឬការប្រព្រឹត្តអំពើអបាយមុខផ្សេងៗ ដែលជាជំនាញរបស់គាត់តាំងនៅក្មេងៗ។ នៅពេលវ័យកាន់តែចាស់ជរា, គាត់បានផ្លាស់ប្ដូរអាជីពទៅជាអ្នកសុំទានវិញម្ដង។ ឆាកជីវិតរបស់គាត់ពោរពេញដោយភាពរសាត់អណ្ដែតដូចចកកណ្ដាលជលសារ។
បន្ទាប់ពីកំណត់មុខសញ្ញាបានហើយ, ហ្គោហ៊ីលក៏ចាត់មនុស្សទៅជួបផាថានីនៅរដ្ឋមហារាស្ត្រ និងស្នើសុំផ្ទៀងផ្ទាត់អត្តសញ្ញាណរបស់គាត់។ សមត្ថកិច្ចប្រើពេលយូរដែរទម្រាំគាត់ឆ្លើយសារភាពតាមត្រង់។ គាត់ប្រាប់ថាគាត់ហាក់ដូចជាភ្លេចអស់ហើយនូវរឿងរ៉ាវពីអតីតកាល។ គាត់សួរបកទៅសមត្ថកិច្ចវិញថា រឿងកន្លងផុតទៅ៥០ឆ្នាំហើយ កោតតែអស់លោកតាមចងកម្មចងពៀរជាមួយខ្ញុំទៀត?
យោងតាមរបាយការណ៍របស់សមត្ថកិច្ចចុះថ្ងៃទី១៤ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ១៩៧៣, ផាថានីបានសម្លាប់ស្ត្រីវ័យ៧០ឆ្នាំនៅរដ្ឋគជ់ចារ៉ាត នៅពេលជននេះចូលលួចទ្រព្យសម្បត្តិ។ នៅពេលឮសំឡេងក្ដុងក្ដាំង, ជនរងគ្រោះក៏ភ្ញាក់ពីដំណេក និងប្រយុទ្ធគ្នាជាមួយជនសង្ស័យ។ នៅទីបំផុត, អ្នកដែលទទួលជ័យជម្នះគឺផាថានី។ រីឯលោកយាយក៏ត្រូវបង់សង្ខារនៅក្នុងគ្រានោះទៅ។
នៅគ្រាចុងក្រោយដែលសមត្ថកិច្ចចាប់ខ្លួន និងដឹកផាថានីត្រឡប់ទៅភូមិកំណើតរបស់គាត់វិញដើម្បីធ្វើកំណត់ហេតុបន្ថែមទៀត, គាត់រក្សាភាពស្ងប់ស្ងាត់នៅតាមផ្លូវធ្វើដំណើរ។ គាត់និយាយដោយខ្លីថា «ប្រហែលជាព្រហ្មលិខិតបានចារមកឱ្យគាត់ជាប់គុកនៅអាយុប៉ុណ្ណឹង»។ សមត្ថកិច្ចយល់ថាវ័យរបស់គាត់ចំណាស់នេះហើយ, គាត់ត្រូវជាប់គុករហូតដល់ថ្ងៃស្លាប់តែម្ដង៕
ប្រភព៖ South China Morning Post, Vice, Times of India
ចែករំលែកព័តមាននេះ