សាម៉ន៖ អ៊ូយ ! ម៉េចក៏ប្រៃម្ល៉េះម៉ែវា ! ឯងចង់ឆុងកាហ្វេម៉ូតស្អីហ្នឹង !
ផៃបើកភ្នែកធំៗ
ផៃ៖ អុញ! ប្រហែលជាខ្ញុំច្រឡំកំប៉ុងអំបិលហើយ ព្រោះវានៅជិតគ្នា !
សាម៉នឈ្លក់កាហ្វេស្រវាកែវទឹកមកផឹកខ្ពុលមាត់ចេញលឺសូរសម្លេងទ្ររបស់អរុណ សាម៉នបើកភ្នែកធំៗ ដាក់កែវកាហ្វេចុះ
សាម៉ន៖ អ៊ូយ ! ម៉េចក៏ប្រៃម្ល៉េះម៉ែវា ! ឯងចង់ឆុងកាហ្វេម៉ូតស្អីហ្នឹង !
ផៃបើកភ្នែកធំៗ
ផៃ៖ អុញ! ប្រហែលជាខ្ញុំច្រឡំកំប៉ុងអំបិលហើយ ព្រោះវានៅជិតគ្នា !
សាម៉នឈ្លក់កាហ្វេស្រវាកែវទឹកមកផឹកខ្ពុលមាត់ចេញលឺសូរសម្លេងទ្ររបស់អរុណ សាម៉នបើកភ្នែកធំៗ ដាក់កែវកាហ្វេចុះ
សាម៉ន៖ ឈប់ៗ! អាម៉ាប់! ឯងបន្ថយសម្លេងទូរទស្សន៍បន្តិចមើល ! អញលឺដូចជាសម្លេងស្អីនៅក្រោយផ្ទះ អាណាគេធ្វើអីហ្នឹង ?
ម៉ាប់ជូតមុខរួចយកតេឡេមកចុចថយសម្លេងទូរទស្សន៍លឺសូរសម្លេងទ្ររបស់អរុណ
ម៉ាប់៖ ដូចជាសម្លេងគេកូតទ្រ អ៊ំ !
ផៃ៖ លឺនៅខាងក្រោយផ្ទះ គ្មានអ្នកណាក្រៅពីអាកែមទេ! សុទ្ធតែក្រុមតន្ត្រីវេទនា ថ្មើរណេះហើយវានៅនឹកឃើញកូតទ្រធ្វើស្អីទៀត មិនគិតឲ្យគេដេកពួនទេហ្អី !
កែវដើរចូលមកដល់
កែវ៖ មិនមែនបងកែមជាអ្នកកូតទេ អ៊ំស្រី គឺបងរុណ! មិនដឹងជានឹកឃើញយ៉ាងម៉េចទេ មកអង្គុយកូតទ្រក្បែររបងចំមុខបន្ទប់អូនម្លិះតែម្តង! ប្រហែលជាចង់ទាក់ទាញចិត្តអូនម្លិះទេដឹង?
សាម៉នបើកភ្នែកធំៗស្ទុះងើបឈរឡើង
សាម៉ន៖ ថាម៉េច! អរុណហ្អី! វាគិតចង់ដើរកូតទ្រសុំទានគេយកមកចិញ្ចឹមកូនស្រីអញឬយ៉ាងម៉េច ? រឿងមួយក៏វាចង់ឲ្យកូនម្លិះកាន់ផ្ទិលមួយដើរសុំបច្ច័យតាមវត្តជាមួយដែរ ចំជាមិនចេះប្រមាណខ្លួនមែន !
ដូរទីតាំង៖
ក្នុងបន្ទប់ម្លិះ។ ម្លិះអង្គុយនៅមាត់បង្អួចច្រត់ចង្កាមើលទៅអរុណកូតទ្រ ក្រោមពន្លឺព្រះច័ន្ទ។ អរុណញញឹម មើលមកម្លិះវិញ ។ ឮសូរសំឡេងគ្រប់កាំភ្លើងផ្ទុះក្បែរខ្លួនអរុណបីបួនគ្រាប់ជាប់គ្នា
អរុណភ្ញាក់ឱបទ្រ ស្ទុះងើបឈរឡើងងាកទៅឃើញសាម៉នឈរក្បែររបងកាន់កាំភ្លើងបាញ់សត្វភ្ជង់តម្រង់មករកអរុណមុខខឹង
អរុណ៖ ពុកមេភូមិ !
សាម៉ន៖ ប្រាប់ហើយថាអញមិនមែនជាពុកឯងទេ! អញមានតែកូនស្រីគ្មានកូនប្រុសទេវើយ! កុំមកកូតទ្រអន្ទងស្នេហ៍ស្អីនៅទីនេះ ! ឆាប់ចេញទៅ! កុំមករំខានអញដេកពួនថ្លង់ណាស់វើយ!
អរុណធ្វើមុខម៉ឺងម៉ាត់
អរុណ៖ សូមទោសចុះលោកពុកមេភូមិ ! គ្រាន់តែខ្ញុំលេងភ្លេងកំដរអារម្មណ៍ ក៏មានទោសដែរហ្អី ? បើសិនជាពុកគិតថា បាញ់សម្លាប់ខ្ញុំដោយសារតែខ្ញុំអង្គុយលេងភ្លេងនោះ ក៏តាមចិត្តពុកចុះ !
សាម៉នបើកធំៗ រេកាំភ្លើងតម្រង់ក្បាលអរុណ
សាម៉ន៖ យី! ឯងស្មានថាអញមិនហ៊ានបាញ់ឯងហ្អី! ឯងចង់លេងភ្លេងកំដរអារម្មណ៍អត់មានអ្នកឃាត់ឃាំងឯងទេ តែទៅលេងនៅផ្ទះរបស់ឯងទៅ ! កុំលេងរំខានអញនៅទីនេះ !
អរុណ៖ ខ្ញុំអង្គុយលេងភ្លេងនៅក្នុងព្រំដីរបស់កែមទេ! អត់មានឈ្លានពាន ឬក៏ធ្វើអ្វីខុសប៉ះពាល់ដល់កម្មសិទ្ធិរបស់ពុកមេភូមិឯណា! បើសំឡេងនាំរំខាន់ដល់ពុក ខ្ញុំនឹងប្រើសម្លេងតិចបំផុតមិនឲ្យរំខានពុកទៀតទេ !
សាម៉នខឹងភ្ជង់កាំភ្លើងបម្រុងបាញ់អរុណ
សាម៉ន៖ យើស! ឯងអាងធ្លាប់មានសគុណជួយយើងម្តងនោះ ចង់មកគ្រាន់បើជាមួយយើងផងហ្អី !
ផៃ ម្លិះ កែវ ម៉ាប់នាំគ្នារត់មកចាប់ឃាត់សាម៉នមុខភ័យគ្រប់គ្នា
ម្លិះ៖ កុំអីពុក ! កុំ ! គ្រាន់តែរឿងប៉ុណ្ណឹងសោះ ម៉េចក៏ដល់ថ្នាក់បាញ់គេនោះពុក !
កែមរត់ចុះពីលើផ្ទះមករកអរុណដែរ
កែម៖ ប៉ុណ្ណឹងបានហើយ រុណ ! ឆាប់ទៅរកដេកទៅ ! កុំឲ្យពុកមេភូមិខឹង !
ពពកខ្មៅរសាត់ពេញមេឃ ភ្នែកបន្ទោលភ្លឹបភ្លែតខ្យល់បក់ខ្លាំង របៀបជិតមានភ្លៀងធ្លាក់ ម្លិះចាប់ទាញដៃសាម៉នមុខបារម្ភ
ម្លិះ៖ មេឃជិតភ្លៀងហើយពុក ! ចូលក្នុងផ្ទះវិញទៅ ! គ្រាន់តែបងរុណលេងភ្លេងប៉ុណ្ណឹងសោះ ម៉េចក៏ពុកកាចខ្លាំងម្ល៉េះ !
សាម៉ន៖ នែ៎ៗ ! វាមិនមែនត្រឹមតែលេងភ្លេងទេ គឺវាចង់យកភ្លេងម៉ារយៗរបស់វានេះមកទាក់ទាញការចាប់អារម្មណ៍ពីកូនឯងហ្នឹង! ស្មានតែពុកមិនដឹង ! មនុស្សដូចពុកហ្នឹងណា មិនល្ងង់ទេ ! វាជាមនុស្សលើកច្រវាសម្លឹងត្រើយ !
(នៅមានត)
ចែករំលែកព័តមាននេះ