នៅគម្ពីរព្រះវិន័យ ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់បានបញ្ញត្តិសិក្ខាបទដល់សាវ័កទាំងឡាយ ព្រោះអាស្រយ័អំណាចប្រយោជន៍១០យ៉ាងកើតមានចំពោះសង្ឃគឺៈ ១-ដើម្បីសេចក្ដីល្អដល់សង្ឃ, ២-ដើម្បីការរស់នៅសប្បាយដល់សង្ឃ, ៣-ដើម្បីសង្កត់សង្កិននូវបុគ្គលទាំងឡាយ ដែលមិនអៀនខ្មាស, ៤-ដើម្បីនៅជាសុខស្រួលដល់ភិក្ខុទាំងឡាយដែលមានសីលជាទីស្រឡាញ់, ៥-ដើម្បីរារាំងអាសវធម៌ទាំងឡាយក្នុងបច្ចុប្បន្ន, ៦-ដើម្បីញុំាងបុគ្គលទាំងឡាយ…
នៅគម្ពីរព្រះវិន័យ ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់បានបញ្ញត្តិសិក្ខាបទដល់សាវ័កទាំងឡាយ ព្រោះអាស្រយ័អំណាចប្រយោជន៍១០យ៉ាងកើតមានចំពោះសង្ឃគឺៈ
១-ដើម្បីសេចក្ដីល្អដល់សង្ឃ, ២-ដើម្បីការរស់នៅសប្បាយដល់សង្ឃ, ៣-ដើម្បីសង្កត់សង្កិននូវបុគ្គលទាំងឡាយ ដែលមិនអៀនខ្មាស, ៤-ដើម្បីនៅជាសុខស្រួលដល់ភិក្ខុទាំងឡាយដែលមានសីលជាទីស្រឡាញ់, ៥-ដើម្បីរារាំងអាសវធម៌ទាំងឡាយក្នុងបច្ចុប្បន្ន, ៦-ដើម្បីញុំាងបុគ្គលទាំងឡាយ ដែលមិនទាន់ជ្រះថ្លាឲ្យជ្រះថ្លាឡើង, ៨-ដើម្បីញុំាងបុគ្គលទាំងឡាយ ដែលជ្រះថ្លាហើយឱ្យរឹងរិតតែជ្រះថ្លាឡើងថែមទៀត, ៩-ដើម្បីតម្កល់នៅមាំនៃព្រះសទ្ធម្ម និង១០-ដីម្បីអនុគ្រោះដល់ព្រះវិន័យ ។
វិន័យបញ្ញត្តិ១០យ៉ាងនេះមានប្រយោជន៍ធំធេងណាស់ដល់អ្នកបួសរស់នៅក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនាដើម្បីទូលជ្រោងសាសនាឱ្យបានថ្កុំថ្កើងដរាបរៀងទៅ ៕ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ