ខេត្តតាកែវ ៖ សំឡេងស្នូរកីតម្បាញបានលាន់ឮតិចៗ ខណៈបុរសម្នាក់ដែលមានសក់ល្បាញអាចម៍ខ្លា កំពុងមមាញឹកនឹងការងារតម្បាញរបស់ខ្លួន ដើម្បីបន្តត្បាញទៅលើក្រណាត់ហូលដែលត្បាញបានជាងកន្លះម៉ែត្រ ។
ដៃម្ខាងកាន់ត្រល់ស៊កក្រោមអំបោះ ដែលបានរៀបចំជាស្រេច ហើយដៃម្ខាងទៀតកាន់ក្តារកៀបផ្អឹបសរសៃអំបោះទៅភ្ជាប់នឹងក្រណាត់ហូល លោក កែវ កង បានរៀបរាប់ថា លោកបានចាប់អាជីពជាអ្នកត្បាញហូល ផាមួងនេះ អស់រយៈពេលជាង២០ឆ្នាំមកហើយ។
មុនចាប់អាជីពនេះ បុរសអាយុ៤៩ឆ្នាំរូបនេះ គឺជាអ្នកដើរលក់ដូរតាមម៉ូតូបន្តិចបន្តួចប៉ុណ្ណោះ ។ ដោយមានទេពកោសល្យក្នុងការត្បាញពីកំណើត គួបផ្សំនឹងមុខរបរលក់ដូរមិនកាក់កប និងពិបាកផងនោះ អ្នកត្បាញហូលដែលមានស្រុកកំណើតនៅស្រុកបាទី ខេត្តតាកែវរូបនេះ បានប្តូរមុខរបរមកត្បាញហូលនៅផ្ទះវិញ ។
លោក កែវ កង បានចេះត្បាញហូល ផាមួងនេះ តាំងពីលោកមានអាយុ៣០ឆ្នាំមកម្ល៉េះ ដោយលោកចេះត្បាញតាមរយៈចាស់ៗក្នុងភូមិ។ ដោយសារតែមានដុងតាំងពីកំណើត លោករៀនតែរយៈពេល១ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ ក៏ចេះត្បាញស្ទាត់ជំនាញ ហើយចាប់យកអាជីពនេះតែម្ដង ។ បច្ចុប្បន្ន លោកអាចត្បាញបានសឹងតែគ្រប់ក្បាច់ទាំងអស់ មានដូចជា ក្បាច់ក្ងោក ចាប ម្លិះ កូនហ៊ីង និងក្បាច់ពីសម័យបុរាណផ្សេងៗទៀត ។
លោកបន្តថា បើទោះបីជាមុខរបរត្បាញនេះ មិនចំណេញច្រើន និងមិនបានធ្វើឱ្យក្លាយជាអ្នកមាន ប៉ុន្ដែដោយសាររបរនេះបានធ្វើឲ្យជីវភាពល្អប្រសើរបាន ហើយគ្រួសារលោក ក៏មិនចាំបាច់ចំណាកស្រុកទៅធ្វើការនៅក្រៅប្រទេស ឬរោងចក្រនៅរាជធានីភ្នំពេញឡើយ ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ មុខរបរត្បាញហូលនេះ ក៏ដើម្បីជាការចូលរួមចំណែកថែរក្សាកេរដំណែលវប្បធម៌ពីដូនតាផងដែរ ។
លោក កែវ កង បញ្ជាក់បន្ថែមថា ៖« ចង់រក្សាអាហ្នឹងជាកេរដូនតា ហើយណាមួយ យើងអាចធ្វើការងារនៅផ្ទះបាន មិនចាំបាច់ចំណាកស្រុកទៅណាឆ្ងាយ ។ គ្រួសារខ្ញុំចេះទាំងអស់ ហើយអត់ចំណាកស្រុកទៅណាទេ រោងចក្រក៏អត់ដែរ » ។
ក្នុងគ្រួសាររបស់លោកដែលមានសមាជិក៣នាក់ ក្នុងនោះមានកូនស្រីម្នាក់ សុទ្ធតែប្រកបរបរត្បាញហូលទាំងអស់ ។ ក្នុង១ថ្ងៃ ពួកគេចំណាយពេល៨ម៉ោងដើម្បីអង្គុយត្បាញហូល ផាមួងនេះ ។
លោក កែវ កង បានឱ្យដឹងថា ហូល១ក្បិនដែលមានក្បាច់ពិបាកត្បាញ មានតម្លៃតែ១៥០ដុល្លារ ឬស្មើនឹង៦០ម៉ឺនរៀល ខណៈលោកចំណាយពេលរហូតដល់១០ថ្ងៃ ឬច្រើនជាងនេះ ទើបត្បាញបានហូល១ក្បិន ។ ដោយឡែក ហូល ឬផាមួងដែលមានក្បាច់លាត ប្រើរយៈពេលតែ៥ថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែមានតម្លៃថោកជាង ។
បុរសដែលមានសម្បុរខ្មៅស្រអែមរូបនេះ បានប្រាប់បន្តថា ដោយសារមានការលើកស្ទួយពីក្រសួងវប្បធម៌ សព្វថ្ងៃ ហូលដែលត្បាញបានមិនពិបាកលក់នោះទេ មានឈ្មួញកណ្តាលនៅរាជធានីភ្នំពេញ មកទិញដល់ផ្ទះតែម្ដង ។ ប៉ុន្តែលោកបានត្អូញថា មិនសូវចំណេញច្រើនទេ ដោយសារសូត្រមានតម្លៃថ្លៃ ។ លោក កែវ កង ពន្យល់យ៉ាងដូច្នេះថា ៖« បើទូទាត់បាន១៥ដុល្លារក្នុង១ក្បិនចេះតែត្បាញទៅ បានបន្ទាប់បន្សំ គឺមិនបានច្រើនទេ ព្រោះឥឡូវសូត្រវាថ្លៃដែរ » ។
តែទោះជាយ៉ាងនេះក្តី លោកថា ជីវភាពគ្រួសាររបស់លោកបានល្អប្រសើរជាងមុន ហើយក្នុង១ខែ បើផាតការចាយវាយ លោកអាចសល់បានប្រមាណ៣០០ដុល្លារដែរ ។
បុរសតម្បាញដដែលនេះ ចង់ឱ្យតម្លៃសូត្រដែលនាំចូលមានតម្លៃប្រហាក់ប្រហែលនឹងរបស់ដែលផលិតបាន ទើបអ្នកត្បាញបានចំណេញ និងមិនបោះបង់មុខរបរនេះ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ