កាល់ស្យូម និងផូស្វាតជាសារធាតុរ៉ែដែលសំខាន់ក្នុងការផ្តល់អោយឆ្អឹងមានការលូតលាស់ល្អ ។ ឆ្អឹងរបស់អ្នកប្រើប្រាស់សារធាតុទាំងនេះក្នុងការបង្កើតឆ្អឹងរបស់អ្នកនៅពេលដែលអ្នកកំពុងរីកលូតលាស់ ។
ប្រសិនបើអ្នកមិនទទួលបានគ្រប់គ្រាន់នៃកាល់ស្យូមពីចំណីអាហាររបស់អ្នក ឬប្រសិនបើខ្លួនរបស់អ្នកមិនបានស្រូបគ្រប់គ្រាន់នូវកាល់ស្យូមដែលបានពីចំណីរអាហារនោះទេ,ជាលិកាឆ្អឹងរបស់អ្នកអាចនឹងប៉ះពាល់ ។
ដង់ស៊ីតេឆ្អឹងសម្តៅទៅរកថាតើមានកាល់ស្យូម និងប្រភេទនៃសារធាតុរ៉ែផ្សេងទៀតប៉ុន្មានដែលមានវត្តមាននៅក្នុងឆ្អឹងរបស់អ្នក ។ វាមានកម្រិតខ្ពស់បំផុត នៅចន្លោះអាយុពី២៥ទៅ៣៥ឆ្នាំ ហើយវានឹងថយចុះទៅវិញនៅពេលអ្នកចាស់ជាងនេះ ។ ទាំងនេះអោយលទ្ធផលទៅជាឆ្អឹងស្រួយ, ឆ្អឹងផុយដែលនាំឲ្យងាយស្រួលនឹងបាក់ ទោះបីជាគ្មានគ្រោះថ្នាក់អ្វីក៏ដោយ ។ ទោះអ្នកមានវ័យណាក៏ដោយ, ខ្លួនរបស់អ្នកនៅតែត្រូវការកាល់ស្យូមដើម្បីរក្សាកំហាប់នៃឆ្អឹងរបស់អ្នក និងដើម្បីឲ្យមានភាពរឹងមាំ ។
ចូរអ្នកទទួលកាល់ស្យូមយ៉ាងតិច១២០០មីលីក្រាមក្នុងមួយថ្ងៃ និង៨០ទៅ១០០០ខ្នាតអន្តរជាតិនៃវីតាមីន D ។ វីតាមីន Dជួយឆ្អឹងរបស់អ្នកឲ្យស្រូបកាល់ស្យូម ។ គ្រូពេទ្យអាចណែនាំអោយអ្នកបន្ថែមនូវកាល់ស្យូម និងវីតាមីន Dដែលអ្នកត្រូវការ ។
ចូរបរិភោគអាហារដែលផ្តល់កាល់ស្យូម, វីតាមីន D និងប្រូតេអ៊ីនគ្រប់គ្រាន់ ។ ទោះបីជាចំណីរអាហារទាំងនេះមិនបញ្ឈប់ការថយចុះនៃឆ្អឹងទាំងស្រុងក្តី, វានឹងធានាថា មានការផ្គត់ផ្គង់គ្រប់គ្រាន់នៃសារធាតុមួយចំនួនដែលចាំបាច់សម្រាប់ឆ្អឹង ។
ចំណីអាហារដែលមានជាតិកាល់ស្យូមខ្ពស់រួមមាន ប្រហុកឈីស, ការ៉េម,បន្លែបៃតង ដូចជាស្ពីណាចជាដើម, ទឹកដោះគោដែលមានជាតិខ្លាញ់ទាប, ត្រីសាលម៉ុង, ត្រីសាឌីន, តៅហ៊ូ, និងទឹកដោះគោជូរ ៕ ស្រង់ពីគេហទំព័រសុខភាព
ចែករំលែកព័តមាននេះ