កាលពីសប្តាហ៍មុនយុវជននៅសុវណ្ណកុមារ បានលែងត្រីទីឡាបៃចំនួន ២០០០ ក្បាលទៅ ក្នុងស្រះត្រីថ្មីរបស់ពួកគេ ។ ក្នុងរយៈពេលតែពីរខែ ត្រីនោះនឹងអាចយកមកបរិភោគបាន ហើយ ។
ផែនការចាប់ផ្តើមចិញ្ចឹមត្រីនៅក្នុងភូមិបានចាប់ផ្តើមនៅពាក់កណ្តាលខែមី នានៅពេលដែលឪពុកចិញ្ចឹម លោក ហ៊ីម វ៉ុន មានគំនិតដ៏ល្អនេះ ។ លោក វុន បានពន្យល់ថា «ខ្ញុំបានបង្កើត គំនិតបង្កើតស្រះ» ដោយពន្យល់ថា ដោយសារតែការទទួលបានចំណីអាហារមួយចំនួនអាចមានការខ្វះខាតក្នុងកំឡុងពេលមានជំងឺរាតត្បាត «យើងអាចចិញ្ចឹមសត្វខ្លះដោយខ្លួនឯង» ។
គាត់បានចង្អុលបង្ហាញថា បន្ថែមពីលើការលើកកម្ពស់ការផ្គត់ផ្គង់ខ្លួនឯងនៅក្នុងភូមិស្រះ ក៏អាចបំពេញបន្ថែមធនធានផ្សេងទៀតផងដែរ ។ យើងមានសួនបន្លែសរីរាង្គរួចហើយ ដូច្នេះវាហាក់ដូចជាការបន្ថែមធម្មជាតិមួយទៀត ។ តាមពិតទៅស្រះ និងសួនបន្លែសរីរាង្គ នោះ គឺនៅជាប់គ្នា។
ស្រះចិញ្ចឹមត្រីមានទំហំ ៨ ម x ១២ ម ជាអ្វីមួយដែលមិនងាយស្រួលក្នុងការបង្កើត ជា ពិសេសនៅរដូវប្រាំងនៅពេលសីតុណ្ហភាពឡើងដល់ ៤០ អង្សាសេហើយដីរឹងពិបាកជីក ។ ប៉ុន្តែយុវជននៅសុវណ្ណកុមារ សប្បាយចិត្តក្នុងការធ្វើស្រះនេះ ដោយមានយុវជនចំនួន ១០នាក់ជួយវាស់ និងធ្វើតេស្តមុនពេលចាក់បំពេញស្រះជាមួយកូនត្រីទីឡាបៃចំនួន ២០០០ ក្បាល ។
យុវជនសុវណ្ណកុមារ ម្នាក់បាននិយាយថា «វាអស្ចារ្យណាស់ ប៉ុន្តែពេលដែលល្អបំផុតនោះ នឹងមកដល់នៅពេលដែលយើងអាចចាប់ត្រីបាន!» ។
អ្នកគ្រប់គ្រងនៅឯសុវណ្ណកុមារ ដឹងពីសារៈសំខាន់នៃសកម្មភាពដូចនេះដែលអាចជួយ លើកកម្ពស់សុខុមាលភាពរបស់យុវជនជាង ៥០ អ្នកតាមរយៈការធ្វើឱ្យពួកគេអាចផ្គត់ផ្គង់ ខ្លួនឯងបាន និងយកចិត្តទុកដាក់ពីប្រភពអាហាររបស់ពួកគេ ។
លោក វ៉ុន មានប្រសាសន៍ថា «តាមរយៈការចិញ្ចឹមត្រីកុមារនៅសុវណ្ណកុមារ អាចទទួល បានការយល់ដឹងកាន់តែច្បាស់ពីកន្លែងដែលចំណីអាហាររបស់ពួកគេបានមក ព្រមទាំង ការរៀនជំនាញជីវិតដ៏មានតម្លៃ» ។ ទោះបីពួកគេមិនមានគម្រោងធ្វើជាកសិករក៏ដោយ ក៏មានមេរៀនជាច្រើនដែលពួកគេអាចរៀនពីការបង្កើតប្រភពអាហារផ្ទាល់ខ្លួន ។
ស្រះត្រី និងសួនបន្លែសរីរាង្គ គឺគ្រាន់តែជាសកម្មភាពមួយក្នុងចំណោមសកម្មភាពពង្រឹង ជាច្រើនដែលកំពុងកើតឡើងនៅក្នុងភូមិកុមារ ។ យុវជនអាចជ្រើសរើសពីថ្នាក់កម្សាន្តរួម មានរបាំ តន្ត្រី កាត់សក់ យូហ្គា សិល្បៈចក្ខុ សិល្បៈក្បាច់គុន និងថែមទាំងចូលរួមក្លឹបអាន សៀវភៅដែលទើបបង្កើតថ្មីផងដែរ ។
លើសពីនេះទៀត កម្មវិធីអាជីពថ្ងៃអង្គារ៍ដែលទើបតែបង្កើតថ្មីៗនេះជួយយុវជនរៀបចំផែនការសម្រាប់អនាគត ដោយការស្តាប់រឿងរ៉ាវរបស់អ្នកជំនាញវ័យក្មេងជាច្រើនពីស្ថាបត្យកម្ម រហូតដល់ឱសថស្ថាននិយាយអំពីដំណើរអាជីពរបស់ពួកគេ ។
សុវណ្ណកុមារ ឱ្យតម្លៃលើការរៀនសូត្រដែលដឹកនាំដោយយុវជន ។ អ្វីដែលបានចាប់ផ្តើមជា ការស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមកនៃអាហារបានក្លាយជាគម្រោងចុងក្រោយបង្អស់ គឺនំភីហ្សា ។ យុវជនកំពុងរៀននូវអ្វីដែលបង្កើតជាមុខម្ហូបមួយក្នុងចំណោមមុខម្ហូបដែលគេចូលចិត្ត បំផុត ដោយរៀនសាងសង់ឡដុតនំធ្វើពីឈើ ធ្វើនំភីហ្សា និងថែមទាំងតុបតែងជាមួយបន្លែ ដែលបានមកពីសួនសរីរាង្គទៀត ។
ដូចពាក្យដែលល្បីៗថា៖ «ឱ្យត្រីទៅបុរសម្នាក់អ្នកអាចចិញ្ចឹមគាត់មួយថ្ងៃ ។ បង្រៀនបុរស ឱ្យចេះនេសាទត្រីហើយអ្នកអាចចិញ្ចឹមគាត់ពេញមួយជីវិត» ៕ ដោយសហការ (កែសម្រួលដោយ ៖ បុប្ផា)
ចែករំលែកព័តមាននេះ