រៀងរាល់រដូវកាលបុណ្យកឋិនទានកាលពីជាច្រើនឆ្នាំមុន គេឃើញក្បួនរថយន្តចេញដំណើរជាច្រើនគ្រឿង ដែលមានទាំងមនុស្សវ័យចំណាស់ និងវ័យក្មេងបានចាកចេញពីទីក្រុងភ្នំពេញទៅកាន់ទីវត្តអារ៉ាមនានានៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ។ ប៉ុន្តែទិដ្ឋភាពយុវជននិងយុវតីដង្ហែកឋិនទានតាមរថយន្ត ហាក់ដូចជាមិនឃើញមានទៀតឡើយនៅពេលនេះ ខណៈពួកគេនាំគ្នាចូលចិត្តលេងស្មាតហ្វូនជាប់នឹងដៃ ។ ព្រះមហាសែម…
រៀងរាល់រដូវកាលបុណ្យកឋិនទានកាលពីជាច្រើនឆ្នាំមុន គេឃើញក្បួនរថយន្តចេញដំណើរជាច្រើនគ្រឿង ដែលមានទាំងមនុស្សវ័យចំណាស់ និងវ័យក្មេងបានចាកចេញពីទីក្រុងភ្នំពេញទៅកាន់ទីវត្តអារ៉ាមនានានៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ។ ប៉ុន្តែទិដ្ឋភាពយុវជននិងយុវតីដង្ហែកឋិនទានតាមរថយន្ត ហាក់ដូចជាមិនឃើញមានទៀតឡើយនៅពេលនេះ ខណៈពួកគេនាំគ្នាចូលចិត្តលេងស្មាតហ្វូនជាប់នឹងដៃ ។
ព្រះមហាសែម សុជន បានមានថេរដីកាថា ការថយចុះចំនួនយុវវ័យក្នុងក្បួនកឋិននេះ អាចបណ្តាលមកពីកត្តាសង្គមមនុស្ស និងវិបត្តិក្នុងសង្គមសង្ឃរួមផ្សំផងដែរ ។ព្រះមហាសែម សុជន បានមានថេរដីកាបន្តថា ដោយសារតែ បច្ចុប្បន្នជាសម័យកាលរុងរឿងទៅដោយបច្ចេកវិទ្យាសម្បូរបែប ម្ល៉ោះហើយយុវវ័យក៏ងាកមករវល់នឹងអ្វីដែលជាចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់គេនៅលើបណ្តាញសង្គម ដែលមានសម្បូរបែបវិញម្តង ដោយទុកបុណ្យទានមួយអន្លើសិន ។
នេះខុសពីពេលជាច្រើនឆ្នាំមុន ដែលយុវជននិងយុវតីជាច្រើននាក់បានធ្វើ ដំណើរតាមឡានជាមួយនឹងទឹកមុខសប្បាយរីករាយដើម្បីចូលរួម ការហែកឋិនទានទៅកាន់វត្តអារាមតាមបណ្តាខេត្តនានា ។ បណ្តាញសង្គមក៏បានធ្វើឱ្យរីករាលដាលនៃការផ្សព្វផ្សាយអំពីបញ្ហាដែលកើតមាននៅក្នុងសង្គមសង្ឃផងដែរ ។ ឱ្យតែមានរឿងទាក់ទងនឹងព្រះសង្ឃ គេបាននាំគ្នាផ្សាយពេញបណ្តាញសង្គម ដោយធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់សង្គមសង្ឃទាំងមូល ។ ខុសពីយុវវ័យជំនាន់មុន ដោយសារតែវិទ្យាសាស្ត្រមិនទំនើបមិនសម្បូរបែបដូចបច្ចុប្បន្ន គឺដឹងបានត្រឹមតែតាមវិទ្យុ ទូរទស្សន៍ កាសែត មិនទូលំទូលាយទេ ។
បើមានវិបត្តិអ្វីមួយកើតឡើងនៅក្នុងសង្គមសង្ឃក៏មិនលេចកេរ្តិ៍អសោចិ៍ ខ្ទរខ្ទារសុះសាយដែរ ។ម្ល៉ោះហើយអ្នកចូលចិត្តបុណ្យទានក៏នៅតែមិនរាថយ គឺនៅតែសប្បាយនឹងបុណ្យទានដដែល ។ ឥឡូវនៅពេលអ្នកបួសខ្លះប្រព្រឹត្តប្រាសចាកធម៌វិន័យធ្ងន់ធ្ងរ ហើយត្រូវបានបណ្តាញសង្គមបង្ហោះព្រោងព្រាតប៉ះពាល់ដល់សេចក្តីថ្លៃថ្នូរព្រះពុទ្ធសាសនាបំផុត ដូចទាញសទ្ធាចិត្តពុទ្ធបរិស័ទឱ្យក្រឡាប់ចាក់អុីចឹង ។ ដូចឃើញស្រាប់ហើយ ដំណឹងដែលបង្ហោះនៅតាមបណ្តាញសង្គមសព្វថ្ងៃនេះ ត្រូវបានផ្សព្វផ្សាយលឿនណាស់ ហើយទូលំទូលាយទៀតផង ។ ព្រោះតែកត្តារួមផ្សំទាំងអស់នេះហើយ ទើបជាហេតុនាំឱ្យមនុស្សសម័យទំនើប ពិសេសក្រុមយុវវ័យដែលជាប្រភពកម្លាំងយ៉ាងពិសេសមានចំនួនថយចុះក្នុងការចូលរួមក្នុងក្បួនកឋិនគួរឱ្យកត់សម្គាល់។
ច័ន្ទ ដារា យុវជនអាយុ២១ឆ្នាំ នៅរាជធានីភ្នំពេញនិយាយថា ទាំងរូបគាត់និងមិត្តភក្តិដូចជាមិន បាននឹកដល់បុណ្យកឋិននេះទេ ។ យើងគិតថាវាជាពិធីសម្រាប់មនុស្សចាស់ ។ ម្យ៉ាងយើងរវល់ច្រើន ហើយម្យ៉ាងទៀតការកម្សាន្តរបស់យុវវ័យមានសម្បូរបែបណាស់ដោយគ្រាន់តែមានទូរស័ព្ទមួយគេអាចកម្សាន្តបានច្រើនយ៉ាងដូចជាមើលភាពយន្ត លេងហ្គេម និងជជែកលេងជាមួយមិត្តភក្តិជាដើម ។ គាត់បន្តទៀតថាដូច្នេះ ស្មាតហ្វូនក៏អាចជាមូលហេតុមួយក្នុងចំណោមមូលហេតុផ្សេងទៀតដែលយុវ៏យសម័យនេះមិនចូលរួមហែកឋិន ។
តាមប្រពៃណីព្រះពុទ្ធសាសនា កឋិនទានត្រូវបានចាប់ផ្តើមឡើងពីថ្ងៃ១រោច ខែអស្សុជ រហូតដល់ថ្ងៃ១៥ កើតខែកត្តិក ដែលមានរយៈពេល២៩ថ្ងៃ។ អ្នកផ្ដើមបុណ្យបានរៀបចំគ្រឿងបរិក្ខារកឋិនមានដូចជា ត្រៃចីវរគឺ ស្បង់ ចីវរ សង្ឃាដី ព្រមដោយទេយ្យទានផ្សេងៗទៀតដូចជា បាត្រ ចានស្រាក់ កាំបិត ចេស ម្ជុល ថង់យាម ឆត្រជាដើម ព្រមទាំងប្រាក់សម្រាប់តម្កល់អង្គកឋិនផង ហើយក៏នាំគ្នាហែទៅកាន់វត្តអារាមដែលបានកំណត់ទុករៀងៗខ្លួន ។
បើកឋិននោះដង្ហែទៅវត្តឆ្ងាយ គេជួបជុំគ្នាពីព្រលឹមរួចនាំគ្នាឡើងរថយន្តសំដៅទៅវត្តនោះក្រោមបរិយាកាសសប្បាយរីករាយ ។ លុះអង្គកឋិនទៅដល់វត្តហើយ គេមិនទាន់យកអង្គកឋិននោះចូលទៅក្នុងព្រះវិហារភ្លាមទេ គឺគេតម្កល់ទុកនៅក្នុងសាលាបុណ្យមួយអន្លើសិន ហើយនិមន្ដព្រះសង្ឃឆាន់ចង្ហាន់ពេលថ្ងៃត្រង់ ។ បន្ទាប់ពីពុទ្ធបរិស័ទចំណុះជើងវត្ដរៀបចំទទួលភោជនាហារជូនដល់ភ្ញៀវរួចរាល់ហើយក៏នាំគ្នាហែអង្គកឋិនព័ទ្ធជុំវិញព្រះវិហារចំនួនបីជុំ ទើបនាំចូលទៅតម្កល់ក្នុងព្រះវិហារ ហើយវេរអង្គកឋិនប្រគេនព្រះសង្ឃជាកិច្ចបង្ហើយបុណ្យ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ