រាជធានីភ្នំពេញ ៖ នៅក្នុងអំឡុងទសវត្សរ៍ ឆ្នាំ១៩៩០ អ្នករស់នៅតាមជនបទភាគច្រើន បានឈប់ប្រើចង្កៀងប្រេងកាត ហើយងាកមករកការប្រើប្រាស់អាគុយសម្រាប់បំភ្លឺគេហដ្ឋានវិញជាបណ្ដើរៗ ។ គ្រានោះ មុខរបរបញ្ចូលអាគុយពិតជាកាក់កប…
រាជធានីភ្នំពេញ ៖ នៅក្នុងអំឡុងទសវត្សរ៍ ឆ្នាំ១៩៩០ អ្នករស់នៅតាមជនបទភាគច្រើន បានឈប់ប្រើចង្កៀងប្រេងកាត ហើយងាកមករកការប្រើប្រាស់អាគុយសម្រាប់បំភ្លឺគេហដ្ឋានវិញជាបណ្ដើរៗ ។ គ្រានោះ មុខរបរបញ្ចូលអាគុយពិតជាកាក់កប និងអាចរកចំណូលប្រចាំថ្ងៃបានយ៉ាងស្រួល ។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ អ្នកប្រកបមុខរបរនេះមួយចំនួន ថែមទាំងមានលទ្ធភាពផ្គត់ផ្គង់ការសិក្សារបស់កូនៗរហូតបញ្ចប់សាកលវិទ្យាល័យ និងមានការងារធ្វើតបស្នងសងគុណឪពុកម្ដាយថែមទៀត ។ ទោះបីយ៉ាងណា របរខ្លះបានបាត់បង់ទៅតាមការរីកចម្រើននៃសង្គម និងភាពជឿនលឿននៃបច្ចេកវិទ្យាផងដែរ ។
ចំណែកមុខរបរបញ្ចូលអាគុយ ក៏មិនខុសគ្នាដែរ ចាប់តាំងពីរាជរដ្ឋាភិបាលអភិវឌ្ឍន៍វិស័យអគ្គិសនីដល់ទីជនបទបានភាគច្រើនមក ការប្រើប្រាស់ថាមពលពីអាគុយក៏បាត់បង់ទៅៗ រហូតដល់បច្ចុប្បន្ន នៅសល់អ្នករកស៊ីរបរនេះតិចតួចបំផុត ហើយមិនយូរទេ អាជីវកម្មមួយនេះ នឹងបាត់ឈ្មោះដូចរបរផ្ដល់សេវាទូរស័ព្ទសាធារណៈមិនខាន ។
អ្នកប្រកបរបរបញ្ចូលអាគុយនៅភូមិព្រៃម្លូ ឃុំក្រពុំឈូក ស្រុកកោះអណ្ដែត ខេត្តតាកែវ បានរៀបរាប់ថា ភូមិ-ឃុំរបស់លោកទើបតែមានបណ្ដាញអគ្គិសនីប្រើ៥ឆ្នាំចុងក្រោយនេះទេ ។ កាលពីមុន អ្នកភូមិនៅប្រើភ្លើងអាគុយនៅឡើយ ហើយកាលនោះ មុខរបរមួយនេះ ពិតជាអាចរកចំណូលប្រចាំថ្ងៃសម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់ជីវភាព និងការសិក្សារបស់កូនៗបានយ៉ាងស្រួល ។
លោក គល់ ធី អ្នកបញ្ចូលអាគុយរូបនេះបន្ដថា ៖« របរនេះ ខ្ញុំទើបតែឈប់បាន៥ឆ្នាំទេ បន្ទាប់ពីអគ្គិសនីរដ្ឋមកដល់ ។ កាលពីមុន ខ្ញុំបញ្ចូលរាល់ថ្ងៃ ដោយក្នុង១ថ្ងៃមាន៨០ទៅ១០០អាគុយ និងយកថ្លៃពី១.២០០ទៅ២.៥០០រៀលទៅតាមប្រភេទ » ។
លោកបន្ដទៀតថា ៖« របរនេះបានជួយសម្រាលបន្ទុកដល់គ្រួសារខ្ញុំច្រើន រហូតដល់អាចផ្គត់ផ្គង់កូនៗរៀនចប់មហាវិទ្យាល័យបាន២នាក់ ទើបខ្ញុំបោះបង់មុខរបរនេះ ព្រោះសព្វថ្ងៃ អ្នកភូមិមានភ្លើងរដ្ឋប្រើប្រាស់ស្ទើរគ្រប់គ្នាទៅហើយ » ។ បើទោះបីរបរនេះត្រូវបានបោះបង់ជាបណ្ដើរៗ ប៉ុន្ដែក៏មានតំបន់ខ្លះនៅតែដំណើរការជាធម្មតាដែរ បើទោះជាបណ្ដាញអគ្គិសនីរដ្ឋទៅដល់យ៉ាងណាក៏ដោយ ពិសេសតំបន់ព្រៃភ្នំ និងសមុទ្រ ។
លោក ទេព មាញ់ រស់នៅភូមិថ្វីខាងជើង ឃុំអណ្ដូងខ្មែរ ក្រុងកំពត ខេត្តកំពត បានឲ្យដឹងថា ភាគច្រើនអ្នកដែលមកបញ្ចូលអាគុយនៅផ្ទះរបស់លោក គឺជាអ្នកនេសាទ ព្រោះពួកគេត្រូវយកទៅតាមទូកដើម្បីបំភ្លឺ ។
លោកបន្តថា ៖« ក្នុងភូមិនេះ គឺសល់តែផ្ទះខ្ញុំមួយទេដែលនៅប្រកបមុខរបរនេះ ក្នុង១ថ្ងៃ អាចបញ្ចូលបានពី២០ទៅ៣០អាគុយប៉ុណ្ណោះ ហើយក៏មិនបានរាល់ថ្ងៃដែរ ព្រោះអ្នកដែលគាត់ប្រើអាគុយសព្វថ្ងៃ ភាគច្រើនសុទ្ធតែអ្នកនេសាទ ។ ចំណែកអ្នកភូមិ គេប្រើភ្លើងរដ្ឋស្ទើរអស់ទៅហើយ » ។
យ៉ាងណាក៏ដោយ លោកថា ៖« សម្រាប់ខ្ញុំ គឺមិនដែលគិតថា ចង់ឈប់ប្រកបមុខរបរមួយនេះទេ ព្រោះថា វាជាតម្រូវការរបស់ប្រជានេសាទដែលគាត់ត្រូវការរាល់យប់ ព្រោះភ្លើងអគ្គិសនីមិនអាចទៅដល់សមុទ្របានទេ ណាមួយ នៅមានបងប្អូនយើងក្នុងភូមិមួយចំនួនដែលនៅដាច់ស្រយាល គាត់មិនមានភ្លើងអូសទៅដល់ដែរ អីចឹងសម្រាប់ខ្ញុំនៅតែបន្ត ឲ្យតែមានអ្នកមកបញ្ចូល » ។
ចំណែកប្រជាពលរដ្ឋរស់នៅភូមិទទឹងថ្ងៃ ឃុំបឹងទូក ស្រុកទឹកឈូវិញ បានឲ្យដឹងដែរថា តាំងពីមានភ្លើងអគ្គិសនីគ្រប់គ្រាន់មក ពួកគាត់មិនប្រើភ្លើងអាគុយទៀតទេ ព្រោះបើគិតទៅ តម្លៃបញ្ចូលអាគុយប្រចាំខែ វាអស់ច្រើនជាងភ្លើងរដ្ឋ ហើយប្រើប្រាស់មិនគ្រប់គ្រាន់តាមតម្រូវការទៀត ។
តាមផែនការអភិវឌ្ឍន៍វិស័យថាមពលអគ្គិសនីនៅព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា រាជរដ្ឋាភិបាលបានដាក់ចេញនូវគោលនយោបាយអភិវឌ្ឍន៍វិស័យថាមពលអគ្គិសនី ដែលមានទិសដៅដូចខាងក្រោម ៖
១-ផ្ដល់នូវការផ្គត់ផ្គង់ថាមពលអគ្គិសនីឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់ទូទាំងប្រទេស ក្នុងតម្លៃសមរម្យ។
២-ធានានូវការផ្គត់ផ្គង់ថាមពលអគ្គិសនីឲ្យមាននិរន្ដរភាព និងសុវត្ថិភាព ដែលធ្វើឲ្យមានភាពងាយស្រួលដល់ការវិនិយោគក្នុងប្រទេសកម្ពុជា និងការអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ចជាតិ ។
៣-ជួយជំរុញនូវរបកគំហើញថ្មីៗ និងការអភិវឌ្ឍនៃប្រភពផលិតថាមពលដែលមិនប៉ះពាល់ដល់បរិស្ថាន និងសង្គម ដែលជាតម្រូវការចាំបាច់សម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់ថាមពលដល់គ្រប់វិស័យទាំងអស់នៃសេដ្ឋកិច្ចជាតិ ។
៤-លើកទឹកចិត្តនូវការប្រើប្រាស់ថាមពលអគ្គិសនីឲ្យមានប្រសិទ្ធភាព និងកាត់បន្ថយផលប៉ះពាល់បរិស្ថាននូវកម្រិតអប្បបរមាពីប្រភពផ្គត់ផ្គង់ និងការប្រើប្រាស់ ។
យោងតាមក្រសួងរ៉ែ និងថាមពល វឌ្ឍនភាពក្នុងវិស័យអគ្គិសនី បច្ចុប្បន្ន មានវារីអគ្គិសនីចំនួន៦ស្ថានីយ ដែលមានអានុភាពសរុប៩២៨មេហ្គាវ៉ាត់, អគ្គិសនីដើរដោយធ្យូងថ្មមាន៥០៥មេហ្គាវ៉ាត់, អគ្គិសនីដើរដោយប្រេងមាន២១៨មេហ្គាវ៉ាត់ និងថាមពលព្រះអាទិត្យមាន១០មេហ្គាវ៉ាត់ ដែលបានផ្គត់ផ្គង់តាមរយៈខ្សែបណ្ដាញជាតិបញ្ជូនអគ្គិសនីឲ្យដល់រាជធានី-ខេត្ត ចំនួន១៨ និងបានផ្គត់ផ្គង់ដល់ភូមិចំនួនប្រមាណ១១.២០០ភូមិ ត្រូវជា៨០%នៃចំនួនភូមិទូទាំងប្រទេស និងបានតភ្ជាប់ទៅលំនៅឋានចំនួនប្រមាណជិត២លានខ្នងផ្ទះ ត្រូវជា៦០%នៃចំនួនខ្នងផ្ទះសរុបទូទាំងប្រទេស ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ